Ik zie 2015 al door de achterdeur naar buiten glippen, maar ik wil vooral vooruit kijken. Ik ben nogal een planner soms, dus ik heb al zo wat ideetjes voor het volgende blogjaar. En nu komt het: ik vraag daarbij jouw hulp!
Wat je altijd al wilde weten
Ik ben nogal een open boek (ik schrijf over aardbeien, weetwel). Er zijn echt maar weinig dingen waarover ik niet zal praten/schrijven. Ik heb voor mezelf zo een beetje de regel gemaakt dat alles wat ik tegen een onbekende op café zou vertellen (gesteld dat ik op café zou gaan, want dat gebeurt echt_kei_vaak) ook op het internet kan. Voor veel mensen gaat het te ver, dat besef ik zeer goed, maar zo ben ik. Ik ben allergisch aan doofpotten en geheimzinnig gedoe. Dat verhaal van eerlijk duurt het langst, dat lees ik het liefst. Toch zit ik nog vol verhalen die ik hier niet kan delen zonder andere mensen te schaden, die zullen hier ook niet verschijnen. Maar daar gaat het nu niet over. Het gaat over dingen die je graag van mij wilde weten en die ik nog niet verteld heb. Shoot! Het is dan de bedoeling dat er in de loop van 2016 antwoorden op komen. Hou je niet meer in dan dat ik doe als ik de finesses van Sofie blootleg (ah, van daar komt die naam Sofinesse *epiphany*). Thanks!
Borstvoedingshulplijn
Ik weet niet precies hoe het gebeurd is (al heb ik wel een vermoeden natuurlijk, uhum), maar ik ben zo een beetje een borstvoedingshulplijn geworden voor een hele hoop versbevallen moeders. Mensen uit een ver verleden die plots weer opduiken met concrete vragen, onbekende mensen die mijn blog lezen, vage kennissen of goede vrienden. Ik ben elke keer enorm geflatteerd en ga er met veel enthousiasme tegenaan om te helpen. Het doet de beslissing om er (al-dan-niet) een boek over te schrijven overhellen naar de ja-kant. Maar de praktische en emotionele bezwaren aan de nee-kant zijn ook niet min. Dus ik dacht, ik doe even wat research en vrijwilligerswerk in één. Ik zou de vragen graag een beetje bundelen. Dus als je vragen hebt, laat je ze hieronder even achter? Als het te persoonlijk of intiem is, mag je ook altijd mailen. Hartjes ook voor de mensen die me komen vertellen dat ze dankzij mij hebben volgehouden en nu helemaal fan zijn. Dat geeft zo een warm gevoel, merci!
Misschien nog een extra woordje uitleg, omdat uit de comments blijkt dat ik het een beetje verkeerd heb uitgelegd. Ik werk uiteraard samen met opgeleide mensen en de nodige wetenschappelijke bagage. De vragen (waar ik hiernaar vraag) zijn eigenlijk eerder bedoeld om te zien waar de nood het hoogst zit bij jonge borstvoedende moeders. Niet om ze zelf op te lossen, want daarvoor zijn er lactatiedeskundige of LLL. Maar als mensen vragen hebben die binnen mijn kennisterrein liggen (en dat gaat verder dan mijn eigen ervaringen, ik lees heel veel over het onderwerp), dan help ik uiteraard heel graag!
Wat je nog mist
Het laatste jaar is het bloggen voor mij veel serieuzer geworden, of misschien is dat al iets langer bezig? Het begon een beetje als een onverwachte uitlaatklep, maar ondertussen is het een soort van bedrijfje geworden. Misschien kwam de boost wel door het blogboek van Lilith. Ik was al zelfstandige in bijberoep, maar dat was initieel voor mijn stemmenwerk. Ondertussen heet het bedrijf gewoon Sofinesse en is schrijven minstens even belangrijk geworden. Kan je geloven dat ik schrijven vroeger niet leuk vond? Ik was van het babbelen, stemmenwerk en verbaal met woorden spelen. Maar ondertussen ben ik er zot van, schrijven is zooooo leuk! Ik heb bovendien al ongelooflijk fijne mensen leren kennen via deze weg, ik heb al ongelooflijk leuke samenwerkingen mogen ervaren, ik ben blij met elke keer dat iemand de moeite neemt om hier iets te achter te laten (ook al is het niet altijd even lief, zelfs dan probeer ik te denken: ho maar, die mens heeft 5 minuten de tijd genomen om dat even te zeggen. Wowkes!).
Er komen hier veel dingen aan bod, zot tot serieus. Maar ik wil graag lui aan het nieuwe jaar beginnen (not!) en vraag daarom even aan jou wat je hier graag nog zou willen lezen. Thema’s waar je meer over wil weten, dingen die je net heel leuk vindt aan deze blog en waarom je komt lezen (dan probeer ik meer van dattem te doen, dikke marketingknipoog), dingen die je minder leuk vindt, …
Ik besef dat het niet min is wat ik van je vraag. Maar hoewel ik al veel mensen in het echt gezien heb, blijft het soms toch iets te anoniem voor mij. Een beetje interactie, ik ben er helemaal klaar voor. Ik ben er nog altijd een beetje slecht van dat ik de bloggersbrunch heb gemist, ook al was het helemaal voor het goede doel. Dat kopje warme chocolademelk, weet je nog?
Wat ik me nog herinner
Het lijkt alsof ik bij Lilith ben gaan spieken, maar met de hand op het hart kan ik zeggen dat mijn post al klaar stond. Het einde van het jaar is toch altijd een goed moment om eens terug te kijken. Ik heb per maand de post geselecteerd die het meest heeft losgemaakt, bij jullie (veel comments!) of bij mij:
- Januari: Hoe moeilijk de weg naar het potje maanden was, hoe gemakkelijk het dan toch plots bleek te zijn een paar maanden later. En dat we al een schooljaar verder zijn met mijn topkleuter. Vorige januari ging hij voor het eerst naar school, slik.
- Februari: Een klein jaar geleden was er een dikke buik en een valiesje, dat lijkt zo ver weg al!
- Maart: Ons gezin is uitgebreid met alweer een veel te schattig jongetje (op de laatste dag van februari nog). Mijn hart is te klein, die twee kerels zijn te geweldig voor woorden. Maar dat bevallen, ik kijk daar echt met zo’n warme gevoelens op terug. Shoot me, maar ik vond bevallen zelfs leuk. Zo leuk dat ik heel graag nog eens wil 😉
- April: De geboorte van Felix was fantastisch, maar de onverwachte aankoop van een nieuw huis was toch ook niet mis. Een paar nachten van wakker gelegen, maar blij dat we de sprong gewaagd hebben. Een huis verkopen wil ik nog wel eens doen voor andere mensen, maar de stress die daarbij komt kijken, hoeft de eerstkomende decennia niet meer voor mij.
- Mei: Ah, dat thema waar ik telkens weer mijn pollen aan verbrand maar toch voor blijf gaan. Ik schreef geregeld over borstvoeding. Ik ben blij dat de melkfabriek deze keer nog zo goed draait.
- Juni: Ik vertelde een halfjaar geleden dat ik (eindelijk nog eens) een boek wilde lezen. Ik moet met schaamrood op de wangen vertellen dat het nog altijd niet gelukt is. Maar 2016 wordt zo hard mijn boekjaar! In so many ways.
- Juli: Ik heb me fysiek nog nooit zo zwak gevoeld als dit jaar. Het psoriasis guttata beest is nog altijd niet verslagen, de vermoeidheid blijft een slopend gevecht. Maar ik heb echt goede hoop voor 2016.
- Augustus: De maand waarin ik weer aan het werk moest, met een klein hartje. En dat ik soms zo weinig zin heb om me nog te verdedigen.
- September: Ik stapte naar de kinesist en dat veranderde mijn leven. Ik hoef ‘s nachts niet meer op te staan om te gaan plassen, ik hoef niet te panikeren als ik in mijn perimeter geen toilet zie. Ik kan een paar uur zonder: openbaring.
- Oktober: Ik legde hier even mijn hart bloot en er werd serieus op getrapt. Maar ook gestreeld en verwarmd. Het blijft moeilijk, elke dag. Maar ik doe elke dag mijn best voor mildheid, jij ook?
- November: En een maand later dezelfde fout maken door te zeggen dat je nog altijd van een dochter droomt. Foei, Sofie.
- December: Ik ben verliefd op mijn lief. Romantisch weekendjes met twee helpen dat proces zwaar vooruit.
Het was een positief heftig jaar, met een tweede kind en een onverwachte verhuis. Het blijft zoeken naar het juiste evenwicht, maar stapje voor stapje probeer ik wat meer dingen los te laten. Dat lukt niet altijd, maar dat is niet erg. Ik ben en blijf een dikke (in de figuurlijke zin bedoel ik het hier, over het letterlijke volgt in 2016 vast nog wel het een en ander) bofkont.
Alvast super bedankt, ik hoop dat we volgend jaar even goede vriendjes blijven.
Prettige feesten
Liefs Sofie
Zo trots mijn kinderen, somsdenk ik wel eens ‘ oei Sofie, is dat nu echt nodig om dit of dat met de wereld te delen…’ , zelfs met het strijkduel heb ik me (beetje) verzoend!
Sofie en Tom en basiel en Felix zijn een topteam! Zo van het soort waar ouders van zeggen’ ze doen het goed’!!!
Ik kom hier elke keer graag lezen. Waarom dat is, daar kan ik niet zo goed de vinger op leggen. Tips over wat ik graag wat meer wil lezen, kan ik dus niet echt goed geven.
Ik denk dat het de herkenning is die me vaak doet lachen en de manier waarop je de dingen beschrijft.
Dus ik zou zeggen (en daar hebt ge bitter weinig aan op dit moment), verras me in 2016 🙂
Trouwens, hartjes voor dat idee van een borstvoedingsboek. Als ge hulp nodig hebt … 😉 Ik ben een grote voorstander en probeer dus vrienden, familie en zelfs collega’s zo goed mogelijk te informeren, maar ik vind de lijn tussen informeren en overkomen als borstvoedingsgek heel moeilijk. Al te vaak zie ik borstvoedingsverhalen volledig mislopen en dan heb ik zo’n spijt dat ik niet wat harder heb gevochten (en dan te weten dat er in veel van die verhalen wel hulp wordt ingeroepen maar toch foute info wordt gegeven, ik kan daar nog altijd niet bij)
Ik lees hier graag omdat je de dingen zegt zoals ze zijn: eerlijk, open, met een beetje humor, niet te veel verbloemd, … Je toont de toffe momenten maar ook de moeilijke, niet als je foto’s zijn picture-perfect en dat vind ik leuk (anders denk ik de hele tijd dat het op een ander altijd proper/opgeruimd/… is). Ik zou zeggen: DOE ZO VERDER!
Wat betreft die borstvoeding: ik vind het absoluut geweldig dat je erover schrijft zodat het weer een beetje “normaler” wordt. Ik vind alleen dat je moet oppassen om niet als “allesweter” over te komen op vlak van borstvoeding: je hebt tenslotte wel wat ervaring, maar uiteindelijk ook ‘maar’ twee kinderen en twee borsten. Ik geef (na 11 maanden) ook nog altijd borstvoeding en hier loopt het ook goed maar soms totaal anders dan bij jou. Daarmee zou ik toch zeker oppassen als je een boek gaat schrijven: enkele blogs schrijven vanuit je eigen ervaring lijkt me toch nog iets heel anders dan een boek schrijven (dat dan toch een beetje wetenschappelijk onderbouwd moet zijn en liefst gebaseerd op ervaringen van wat meer moeders, niet?).
Hoi I, je hebt overschot van gelijk. Daarom dat ik me wetenschappelijk laat bijstaan en hier graag wat andere meningen sprokkel. Ik zou nog sessies met mama’s organiseren en heb heel veel officiële hulplijnen dichtbij. Maar het zou vooral zijn om bv eens met de nodige humor te benaderen, en toch te zeggen waar het op staat, waar je aan toe bent, handige tips en welke rijkdom het kan geven. Ik besef dat mijn verhaal niet HET verhaal is, daarvoor heb ik meer dan genoeg voorbeelden heel dichtbij. Bedankt voor je reactie alvast!
Super! Met deze uitleg ben ik wel overtuigd en zal ik je boek met veel plezier lezen!
Een tip om meer volgers te krijgen: periscope. Kijk bijvoorbeeld eens naar https://katch.me/bravewriter, waar de afgelopen sessies van https://www.periscope.tv/BraveWriter bewaard blijven.
Ik denk dat die periscopes veel gedaan hebben voor de verkoop van haar producten.
Ik lees jouw blog heel erg graag en hoewel ik niet meteen specifiek kan zeggen wat ik precies het liefst lees, weet ik gewoon dat ik jouw eerlijkheid enorm apprecieer. Natuurlijk heb ik nog niets aan die posts over borstvoeding aangezien ik nog kinderloos ben, maar ook over andere zaken ben je erg eerlijk. Dat zorgt er volgens mij voor dat veel mensen zich in jouw verhaal herkennen en ze daarom blijven terugkeren. Helaas komen dan ook negatieve reacties die je pijn doen, maar jammer genoeg kunnen we daar niets aan veranderen. Ik vraag me dan wel af waarom iemand het per se nodig vindt om een andere persoon af te kraken…
wat ik meer wil lezen? Die verhalen waarbij jij appels tegen het raamt smijt ipv uit het raam, daar ben ik nog altijd mee aan het lachen!
Ik kom uiteraard verder lezen in 2016 en wie weet…mss wordt de warme choco wel een feit!
Ik moest lachen, met je neiging om dingen te schrijven waardoor je op je hart getrapt wordt (oktober, november, foei Sofie). Ik lees je blog graag zoals hij is. Een blog weerspiegelt voor mij de persoonlijkheid van iemand, en ikzelf wil niet bijdragen aan verandering. De blog volgt wel de persoon. Maar in ieder geval, ik kom hier graag lezen, en dat mag ook wel eens gezegd worden 🙂
goh, ‘k ben hier pas in september belandt, maar ‘k blijf komen omdat ik je eerlijkheid en openheid wel apprecieer. ‘k vind het leuk om het wel en wee van echte mensen te lezen, met successen maar ook met falen (en die niet commercieel worden, dus je opmerking dat sofinesse een beetje bedrijfje wordt vind ik minder leuk). Als die verhalen dan nog herkenbaar zijn: peuters in huis, babys in huis, borstvoeding, …is het nog net leuker. ‘k moet dringend je pottytraining verhalen gaan opzoeken want daar zijn wij mee bezig zonder enig succes tot nu toe.
In verband met borstvoeding, treedt ik I bij. Ik vind het FANTASTISCH dat je bv zo promoot en “normaal” maakt, ook het lang voeden, het kolven op werk, … Echt super, want we mankeren nog steeds rolmoddellen in onze maatschappij waardoor flesjes nog steeds de norm zijn en je na de opstart van borstvoeding al snel scheef bekeken wordt omdat je nog steeds borstvoeding geeft. Ik heb mijn eerste zoontje 22 maand gegeven maar da’s stilgevallen door nieuwe zwangerschap. In maart begint hopelijk een nieuw lang borstvoedingsverhaal!
Als je boek schrijft echter, moet het wel verder gaan dan eigen ervaringen en goed gefundeerd zijn. Maar nogmaals: we kunnen niet genoeg goede informatie verspreiden want er doet zoveel fout advies de ronde. Een boek is een topidee. Zelf vind ik vooral de informatie van borstvoeding.com en La leche league Vlaanderen onmisbaar. Zonder hen was ik er nooit in geslaagd zo lang borstvoeding te blijven geven.
Ik hou van het pure van jouw blog. Van je openheid. En als ik ooit zwanger ben, pluis ik alle blogposts die jij hebt geschreven over borstvoeding uit. Of eigenlijk hoop ik dat je boek er daartegen is. Wees gerust, je hebt nog eventjes. 😉
Hey Sofie,
ik ben een trouwe volgster van je blog!
Wat vind ik graag lees is de herkenbaarheid (als jonge mama van 2 dochters hier), de spontaniteit, de eerlijkheid.
Het gevoel ook wel dat ik jou en je gezin echt een beetje ken, hoewel ik je eens zag in de Bollebuik en niet durfde aanspreken…….
Over de borstvoeding moet ik toch de dames hierboven wat volgen. Zelf gaf ik 19m BV aan mijn oudste, en intussen 25m aan mijn jongste. En hoewel ik me nu heel strikt jou aan 3 voedingsmomenten per dag (op vraag voeden is voor mij niet meer aan de orde op deze leeftijd – ik weet dat de meningen daarover verschillen), heb ik niet het gevoel dat we aan het uitbollen zijn.
In mijn omgeving met veel jonge moeders ben ik ook zo’n beetje de BV-vraaglijn van mijn vriendinnen. Dat vind ik fijn, en doe ik met plezier. Maar vind het wel héél belangrijk om bij de iets “complexere” problemen door te verwijzen naar LLL.
En dat mag je niet vergeten denk ik. De oproep naar vragen over BV, is dat niet eerder iets voor een lactatiekundige, een LLL-leidster of een vroedvrouw?
Nuja, dat is mijn gedacht hoor….
Een vriendin is één van de weinige vrouwen die écht te weinig melk heeft, omwille van te weinig klierweefsel. Die diagnose had noch ik, noch jij (denk ik) kunnen stellen, het is belangrijk dat opgeleide mensen (met correcte info, want ik weet dat er ook veel dokters en zelfs vroedvrouwen over borstvoeding vaak info verstrekken die niet wetenschappelijk correct is!!!!) zo’n vrouwen helpen.
Nu, gewoon iets om over na te denken, mocht je boek er komen lees ik het sowieso hoor 🙂
Hoi Sofie,
Ben via Lilith op je blog terechtgekomen en las toen met open mond de reacties van vele mensen, je hebt nadien weerwoord gegeven in een nieuwe post. Ik schrok echt van hoe mensen neerschreven hoe jij je leven moest inrichten!
Ik lees je blog op Bloglovin’ en ga nu gewoon niet meer naar de reacties kijken… Opgelost! 😄
Ik vind u gewoon een coole madam! Je schrijft wat je denkt en wat gewoon voor vele mensen dagelijkse kost is., soms hilarisch, soms wat zwaarder, maar alledaags, herken baar… Is gewoon een troost voor velen, denk ik, dat het niet abnormaal is om om half negen uitgeteld in bed te kruipen, dat een droomtafel niet gekocht kan worden zonder eerst te twijfelen en af te wegen of ze toch niet te duur is, of dat een kerstboom al dan niet opgezet wordt… Het maakt je menselijk, one of us… 😉👍😄
Ik luister nu zelfs naar Nostalgie omdat ik je blog zo leuk vond! (En ontdekte dus dat jullie kei leuke muziek draaien!)
Doe maar zo verder, ik lees dat graag!
Fijne kerst en korterbij een hele goeie nachtrust!!!
Ooit borstvoeding proberen geven maar na drie dagen kreeg ik er nog altijd geen deftig druppel melk uit en was mijn baby hysterisch en op rand van dehydratie. Het advies “ontspannen” is verdomd moeilijk als je ziet dat je baby melk nodig heeft. ‘s Nachts al huilend gesmeekt om een flesje bij de vroedvrouw maar die wou me pas één geven na goedkeuring kinderarts. Na die traumatiserende ervaring is het moeilijk om me te motiveren om bv nog een kans te geven. Te meer omdat ik niet helemaal overtuigd ben van de voordelen. Mijn kinderen zijn perfect gezond grootgebracht op poedermelk. Zelden ziek. Vraag me ook af of je huilen om affectie en troost kan onderscheiden van huilen om voeding. En een wat meer egoïstische en oppervlakkige nevengedachte: wat met je cup na bv? Theezakjesgevaar?
Hier alvast geen theezakjes na twee keer borstvoeding ;). Goh ja, de voordelen: dat is ook op langere termijn enzo… Maar die staan gewoon wetenschappelijk vast. Heeft geen nut die in twijfel te trekken, denk ik. Maar evident dat iets natuurlijk gezonder is dan iets kunstmatig :)? Ik ben trouwens ook wel heel blij dat baby nummer twee hier het ook goed doet op kunstvoeding want daar is de borstvoeding niet zo lang gelukt als ik gewild had. Mijn tweede is wel veel vaker ziek dan mijn eerste. Is dat door de kunstvoeding? Dat ga ik nooit weten.. (wat ik wel weet: ik heb net buikgriep gehad, en baby ook… ah ja, geen antistoffen via de moedermelk…)
Gek trouwens dat jouw baby geen flesje bijkreeg. Hier was het omgekeerd: de kinderarts wou heel snel een fles bijgeven, sneller dan ik wou!
Ik zie nog steeds die verdroogde babylipjes voor me. Trauma’s jong. Ik heb er een beetje borstvoedingsfobie van gekregen.
Dag Sofie, voor jou ook fijne feestdagen gewenst! Ik vind je openheid in je blogpostjes hartverwarmend en fijn om lezen. Ik heb er zelf al veel aan gehad, op momenten dat ik me om de een of andere reden kwetsbaar voel of eventjes de bomen niet meer zie door het spreekwoordelijke bos (ook een meer dan fulltime job met onregelmatige uren en een zware verbouwing erbij) zien dat er nog meer mensen in datzelfde schuitje zitten/ soms met dezelfde twijfels zitten en dat uiteindelijk alles wel goed komt. Dankjewel daarvoor! 😊 groetjes, Evelien
Schoon jaar!
Ik lees hier graag omdat je grappig en open schrijft; zo inderdaad van die dingen als die appel tegen een gesloten venster, recent de blog over het pashokje…