Iedereen moet af en toe in bad of in de douche. Jij durft al eens te protesteren (maar ik ben vorige week toch al geweest?!), maar bent tegelijk de enige die er in slaagt om je nog heviger protesterende zus ook te overtuigen tot een plons. Daarvoor haal je werkelijk...
Even hebben we overwogen om stiekem danslessen te nemen en de tent omver te blazen met een fantastische openingsdans. Maar toen bleek dat je heel vaak een babysit moet regelen om naar de dansles te kunnen gaan, hebben we dat plan laten varen. Maanden zwoegen voor een...
Het was een bange uitputtingslag. Drie maanden leefde ons gezin in stukken. Veertien weken dat jij nog in mijn buik had moeten zitten , maar doorbracht in een plastic huisje met overal tubes in je veel te kleine lijfje. Een seizoen zweven tussen hoop en angst. Elke...
‘Ben je terug?’ Eigenlijk is het geen vraag maar eerder een mededeling als ik binnenwandel. ‘Ben je gaan werken? Was je gaan lopen?’, volgt meestal nog. Sinds kort zit er een nieuw (en prangend!) achtervoegsel bij: 'Waarom?'. Wachten op de antwoorden hoort er niet...
Waar Basiel is, is tegenwoordig ook een rubiks cube. Je bent de hele dag aan het oefenen om het ding nog sneller tot propere vlakken te krijgen. Vorig weekend ging je op twee dagen van 1’15 naar 50” en ondertussen zit je daar alweer flink onder. Het is een bewijs van...
De afwezigheid is nooit zo aanwezig als op grote gebeurtenissen. Of op kleine momenten, als de leegte gewoon gevuld had moeten zijn. Of op je 36ste verjaardag, als je gewoon zelf een feestje voor je vrienden en familie had moeten doen en zelf voor drank en eten had...
Eigenlijk went het niet. Sinds begin februari kan ik overal in Vlaanderen (en ook in Nederland!) een boekhandel binnenstappen, zoeken naar de roze cover met gele letters en dan verliefd staan kijken naar mijn boek. Mijn eigen boek. Een mens zou voor minder van zijn...
Op zondagnamiddag gingen we met een fotografe naar natuurgebied De Bourgoyen. ‘We’ is een vader die onder druk van zijn vrouw een stuk van de voetbalmatch van Club Brugge liet liggen, een oudste zoon die met tegenzin meeging en een dochter die niet helemaal begreep...
Een ode aan Tom, al twaalf jaar mijn liefste. Al anderhalf jaar mijn man.
Het enige waar je zeker van bent, is dat je ooit doodgaat. Het leven hier is sowieso eindig. Misschien geloof je dat er daarna nog iets komt, of dat er daarvoor nog iets was. Misschien ben je eerder van de overtuiging dat het alleen deze kronkelende lijn is en verder...