Gisteren stond de halve Nina (bijlage van het Laatste Nieuws) vol met borstvoedende moeders en hun verhaal. Heel verschillende verhalen, met heel verschillende redenen en meningen. Maar wel allemaal met een kind aan de borst, een prachtige gemeenschappelijke deler. Ik kon niet anders dan het van voor naar achter lezen, al was het maar omdat mijn goede vriendin Anke zich daar ook fantastisch bloot heeft gegeven.
Voor ze zelf zwanger was, heeft ze zeker stiekem met haar ogen gerold als ik weer eens een pro-borstvoedingsuitleg bovenhaalde. Of meer dan één keer (als dit een interview in de story was, dan stond er nu dit bij: lacht. Maar het is gewoon mijn eigen blog, dus dat zou wat raar zijn). De eerste dagen na haar bevalling heb ik wat peptalk-sms’jes moeten sturen, maar toen we elkaar een paar weken geleden zagen – met onze nieuwste aanwinsten, straalde ze helemaal. En hebben we samen heel trots onze boobies bovengehaald. Om maar te zeggen, mensen kunnen veranderen. En borstvoeding rules big time.
Maar omdat ik weet dat dit een ongelooflijk gevoelig thema is, zeg ik alvast sorry aan alle flesvoedende mama’s die zich aangevallen zouden voelen. Helemaal nergens voor nodig. Nothing beats borstmelk, maar borstvoeding werkt nu eenmaal niet voor iedereen. Niets om je slecht over te voelen. Ik meen dat uit de grond van mijn hart. Ja, ik ben een ongelooflijke voorstander van borstvoeding, maar dat impliceert niet dat ik flesjes veroordeel. Totaal niet. Wij mama’s doen allemaal zo hard ons best.
Ik vind het wel doodjammer dat het heel vaak fout loopt door een foute begeleiding. Daar kan ik me serieus over opwinden. Ok, heel serieus. Ge blijft dan liever uit mijn buurt zelfs. Dan word ik woest en zou ik ter plekke een betoging willen organiseren tegen alle misverstanden die de wereld worden ingestuurd rond borstvoeding. En dan heb ik het zelfs niet over het internet of zo. Tien vroedvrouwen betekent al vaak tien verschillende meningen. Dat hebt ge dus niet nodig als pas bevallen mama. (Zo vertelde iemand me dat de vroedvrouw haar aanraadde om bij een baby van een paar weken MINSTENS drie tot vier uur tussen te laten ‘om een ritme’ te kweken. Dan gaat mijn haar recht staat en zou ik voor drie seconden die persoon zijn ogen willen uitkrabben.)
Er is zoveel advies, dat het beste advies bijna is: luister vooral naar jezelf en volg je gevoel. Maar als je net een watermeloen uit je lijf hebt geperst, loopt niet iedereen over van zelfvertrouwen. Dus vertrouw je op mensen, wat goed is, maar helaas is niet elke mening even ‘juist’.
Maar dit is hoe ik het ervaar/aanpak:
*Borstvoeding is zooooo gemakkelijk. Bij het allereerste teken haal ik gewoon een borst boven en heeft Felix meestal binnen de halve minuut wat hij nodig heeft. Topvoeding, gratis, op temperatuur en zalig om te doen. Geen gedoe met steriliseren, warm maken of ander gedoe. Ik ben niet zo aan gedoe.
*Borstvoeding is zo lastig. De eerste maand sliep Felix niet, soms dronk hij ongeveer de hele nacht lang. Niemand kan het dan van je overnemen, maar dat hoort er gewoon bij vind ik. Je mag daar best over klagen en zagen, want het is even verdrinken, maar het komt wel weer goed. Allez, met slaap komt het nooit meer goed eens je kinderen hebt, zekers?
*Dit gezegd zijnde. Mijn zoon van tien weken heeft gisterenavond om 23u voor het laatst aan de borst gehangen, vanmorgen om 7u30 was ik aan het kolven omdat meneer nog sliep en mijn borsten bijna ontploft waren. Na exact 7 minuten (mijn kolf vertelt me dat) ben ik moeten stoppen omdat mijn twee flesjes overliepen (2 x 160 ml). Daarna heeft hij – eens wakker – nog lang bij mij gedronken. Doorslapen kan dus wel bij kleine prutskes die alleen borstvoeding krijgen. Dat hangt volgens mij gewoon af van kind tot kind.
*Ik kijk zelden of nooit op de klok. Ik geef mijn kind de borst, als ik zie dat mijn kind daar behoefte aan heeft. Soms duurt dat een kwartier, soms twee minuten. Ik weet dus ook niet of het twee uur geleden is, of vier uur, of zeventien minuten. Ik kijk daar niet naar. Hij groeit goed, hij is vrolijk, hij slaapt goed, hij drinkt goed. Ik volg hem, en mijn borsten ook.
*Overdag à demande et à volonté (zoals het hoort, basisregel bij exclusieve borstvoeding, zeker in het begin) – ’s nachts wanneer ik er van wakker word. Felix geeft heel duidelijk aan wanneer hij wil drinken. Hij eet zijn handjes op, hij maakt smakgeluidjes of hij slaat met zijn armen. Ik neem hem uit zijn schommelwiegje (staat vlak naast mij), leg hem aan en leg hem weer terug als hij loslaat.
*Ik geef meestal maar één borst. Ik vind dat duizend keer gemakkelijker. Ik voel meestal welke borst geleegd moet worden, want erover nadenken vind ik al lastig. (Ja, ge leest het goed, ik vind borstvoeding lekker lui en handig. Ik ben te lui voor al dat flessengedoe). In de kraamkliniek heb ik de twee borstentoestand nog gevolgd, maar eens de melkproductie goed op gang was (lees: het spuit eruit), ben ik snel naar één borst overgestapt. Veel makkelijker vind ik, deed ik bij Basiel trouwens ook na een tijdje (maar toen heb ik wel eerst een vroedvrouw gebeld om te checken of ik niets verkeerd deed. Nu denk ik, ik doe mijn goesting. Neh.)
*Ik vind het zalig, zolang je bij je kind kan zijn. Kolven vind ik veel minder leuk. Voor eens een paar uurtjes te overbruggen, geen probleem. Maar daarom heb ik het zo lastig met werken als je kind nog geen zes maanden is (de minimumleeftijd waarbij exclusieve borstvoeding wereldwijd wordt aangeraden). Op vraag is gewoon heel moeilijk als borst en kind niet samen zijn. Maar: zorgen voor later.
*Ook al geef ik het liefst thuis in een comfortabele zetel borstvoeding, ik doe het overal. Ik geneeer me niet in huiselijke kring, ook niet bij vrienden of familie. Op openbare plaatsen is er niets wat een grote tetradoek niet kan oplossen. Discreet kan altijd. Ik heb er nog nooit problemen mee gehad, maar ze zouden ook niet moeten proberen.
*Het zou geweldig zijn voor je lijf, maar daar merk ik voorlopig niet veel van. We zitten eindelijk in het juiste tiental, maar er is nog geweldig veel werk. Misschien dat het zonder borstvoeding nog veel dramatischer zou zijn.
*Ik heb het vorige keer na zeven maanden opgegeven, om volledig foute redenen. Ik voel me daar nog altijd een beetje slecht over. Ik ben nu dus van plan om het veel langer vol te houden. Ik weet nu al dat het lastig zal zijn. Vooral omdat mensen het schattig vinden bij een boreling, maar het heel wat minder aanvaard is als je kind al wat groter is. Ook borstvoedende mama’s moeten zich (helaas) vaak verantwoorden. Niemand zou zich moeten verantwoorden, niet voor flesjes, niet voor de borst.
*Ik vind het fantastisch. Felix is 10 weken, weegt 7 kilo, was de laatste keer al 63 cm en doet het fantastisch. Ik heb hem negen maanden gedragen en nu leeft hij nog altijd, alleen dankzij mij. De natuur is FAN-TAS-TISCH.
*Ik moet dringend nog eens langs Boobs-‘n-Burps. Voor de gezelligheid en wat extra beha’s. Ik krijg soms wel commentaar ‘dat het toch duur is’, maar ik vind het geweldig dat het bestaat. En voor kwaliteit betaal je een lichte prijs. Als je uitrekent hoeveel je uitspaart aan flesvoeding, dan valt het trouwens best mee vind ik.
*Het is vandaag moederdag. Een pluim voor iedereen. Voor mijn moeder. En mijn schoonmoeder. En alle moeders. En in het bijzonder een extra knuffel voor deze mama. En alle sterretjes-mama’s. Voor iedereen. We zijn goed bezig.
Sofie,
Bedankt voor jouw artikel, echt waar. Bedankt om niet met een beschuldigende vinger te wijzen naar mama’s die flesvoeding hebben gegeven of geven. Ik had dit even nodig op een maandagochtend :-). We zijn allemaal goed bezig en doen ons best en zien onze kindjes enorm graag!
Je hebt me overtuigd om bij een eventueel tweede kindje nog eens na te gaan denken over borstvoeding. Ik heb bij mijn zoontje die nu anderhalf jaar is ongeveer 6 weken borstvoeding gegeven. Ik ben ermee gestopt omdat ik op was, hij had constant honger feitelijk. Al vanaf dag 1, geboren met een gewicht van 2800 gram ipv 3700 gram die werden voorspeld, ik had een verkalkte moederkloek en alle tekenen dat ik veel vroeger zou bevallen. Hij is uiteindelijk geboren bij een termijn van 38 weken waar ik nog altijd dankbaar om ben ipv de 29 weken waar het toen fout ging. Heb lang gedacht dat hij ook gewoon de stress heeft gevoeld de weken ervoor en dat hij daarom veel huilde. Eigenlijk lag hij bijna constant ad borst, kwam wel goed bij maar ik had het gevoel dat het niet werkte. Ik wou zo graag iets doen en dat ging gewoon niet, ik had ook enorm het gevoel dat hij gewoon nooit genoeg had. De laatste nacht in het ziekenhuis hebben ze hem een flesje gegeven v 90 cc na een uur dat hij borstvoeding had gekregen, hij dronk het helemaal leeg en sliep erna 4u na elkaar ipv uren te liggen wenen. Na een paar weken zag ik het gewoon niet meer zitten, ik ben afgebouwd en dat ging goed, ik voelde plotseling veel beter en hij sliep ook ineens twee uur na elkaar, zalig gewoon. Beetje later werd er een liesbreuk bij hem vastgesteld, toen dat eenmaal was opgelost, was hij een zalige baby :-).
En wat die verschillende meningen v die vroedvrouwen betreft, daar kan ik je volledig gelijk in geven, in het ziekenhuis werd mij aangeraden om hem uit te kleden tot zijn rompertje en zo aan te leggen (omdat hij constant in slaap viel ad borst), dus ik dat gedaan, beetje later komt er een andere vroedvrouw binnen die begon te roepen op mij omdat hij te koud zou hebben en hij al een vrij laag geboortegewicht had, die snapte echt niet waarom ik hem had uitgekleed…zucht…
Sorry voor de hele lange reactie, ik wou het gewoon eens v mij afschrijven. Ik hoop dat ik net als jou bij een volgende kind het borstvoedingsverhaal terug mag beleven en dit keer wel geslaagder. Ik weet dat het vermoeiend is maar het is idd zalig dat je kindje zo dichtbij is, ze zijn maar zo kort klein he.
Succes nog met de borstvoeding en geniet nog maar veel van Felix en Basiel, Felix is een echt reusje als ik het zo lees 🙂 geweldig!
En wat ik ook nog wou zeggen (djeezes ik heb echt nood aan schrijven blijkbaar), ik voelde mij enorm mislukt toen ik hem een flesje gaf gewoon omdat ik zo graag borstvoeding goed wou geven en ik had gehoopt dat het gewoon zou lukken de eerste maanden. Soms had ik het gevoel dat ik mij ook constant moest verantwoorden als ik hem een flesje gaf in het openbaar…of bij de kinderarts, kind en gezin…als ze vroegen wat hij van voeding kreeg. Ik weet nog, toen ik een paar weken voor ik terug moest gaan werken, ik met hem nr de creche ging om nog paar dingen te vragen/kennis te maken…en dat ik het ah vertellen was dat hij goed at enzo er onmiddellijk achteraan zei ‘ahja hij drinkt nu nutrilon maar ik heb de eerste zes weken wel borstvoeding gegeven hoor’ Pfft, altijd dat verantwoorden, precies of die van de creche ervan had wakker gelegen als hij al vanaf dag 1 nutrilon had gekregen…man man.
Heel herkenbaar, hier ook 2 kindjes gehad die constant wilden drinken. Bij de tweede heb ik, nadat de productie goed op gang was, nog `maar` om de 2u gegeven en dan dronk ze wel meer en sliep ze ook beter. Totdat reflux opdook weliswaar, toen was het gedaan met slapen en werd er enkel nog gekrijs t. Ik heb dan nog een tijdje flessen en bv gecombineerd, wat wel goed werkte voor ons beiden. Ik een beetje tijd om op adem te komen en de bv-momenten die overbleven waren veel minder stresserend omdat het niet`moest`. Uiteindelijk toch gestopt na 3 maanden omdat ik op was, maar ben wel trots dat ik dat toch heb kunnen doen. Dus: wees trots op jezelf dat je 6 weken hebt gegeven, en dat je hebt durven beslissen om te stoppen en je daarna een blije mama kon zijn. Volhouden is 1 ding maar niet ten koste van alles. Ben het totaal eens met Sofie: Respect voor iedereen z`n keuze!
Dat is inderdaad helemaal waar, het is niet altijd makkelijk om een keuze te maken. Het heeft geen zin mensen af te breken als ze flesvoeding geven of twee jaar borstvoeding geven, iedereen doet zn best en iedereen wil het beste voor zijn/haar kind. Maar een beetje voor onszelf zorgen kan ook geen kwaad :-).
Goed dat je een tijd lang bv en flesvoeding hebt knn combineren, dat is inderdaad ook nog een optie als je veelvraatjes op de wereld hebt gezet, ik was toen gewoon zo ‘op’ dat ik helemaal heb afgebouwd…
Ah, borstvoedingshetze 🙂 daar heb ik ook al wel eens mijn gedacht over gezegd:
https://ktoblogt.wordpress.com/2015/01/27/werkende-borsten/
Het is inderdaad om gek van te worden, al die goedbedoelde raad die alle kanten uitwijst en je compleet clueless achterlaat. En dan doe je inderdaad maar waar je je goed bij voelt 🙂
Een heel interessante post! Ik ben 6 dagen geleden bevallen en enorm onzeker over borstvoeding omwille van alle adviezen die elkaar vaak tegenspreken. Hoe jij het aanpakt lijkt mij ook de fijne en goede manier! Ons zoontje vraagt meestal pas tussen 3-4 uur (vooral s nachts wordt hij niet wakker van de honger)de borst, en ik heb al van mensen gehoord om idd pp vraag te geven, maar al meer dat je toch wel zeker om de 3 uur moet aanleggen, liefst zelfs war voeger, ook al vraagt hij niet. Met als gevolg een kindje dat we een half uur proberen wakker te maken en dan heel erg overstuur is en je ook tijdens de bv wakker moet houden. Ik heb zelfs in het zh 2 uur met hem aan de borst gelegen, hij ontroostbaar, een vroedvrouw die hem desondanks in alle mogelijke houdingen probeerde aan te leggen. Ik weet de helft van de tijd niet wat te doen. Jouw aanpak zorgt volgens mij ook voor veel minder stress! Felix vraagt wel veel en vaak melk, mijn zoontje iets minder, zou het dan een probleem zijn om op vraag te werken? Ik vroeg me nog af welke kolf jij juist gebruikt? Nogmaals bedankt voor je post! Het gaat nu nog wat moeizaam maar we zitten op dag 6, ik hoop dat het binnenkort allemaal wat beter loopt!
Hoi Laura, ik ben geen lactatiedeskundige of zo, maar ik heb er wel al heel veel over gelezen en ben aan mijn tweede borstvoedingsronde (allez, aan mijn tweede kindje dus). Op dag 6 is het allemaal nog heel overweldigend, dat is normaal. Pas na 6 weken wordt het echt relaxed vind ik, dus het is nog even zwaar. Als je zoontje ‘s nachts 3 uur slaapt, zou ik daar kei hard van profiteren als je voelt dat de melk goed op gang is. Zeker als je hem overdag heel vaak aanlegt, zou ik met die nacht niet te hard inzetten. Maar volgens de lectuur wordt de basis van je verdere borstvoeding de eerste zes weken gelegd, dus is het echt wel belangrijk om hem zoveel mogelijk aan te leggen die eerste weken. Ik heb altijd op vraag gewerkt, maar hij gaf het ook vaak genoeg aan. Overdag zou ik hem misschien wat meer ‘forceren’, maar ook niet te veel. Volg vooral je gevoel joh. En geef het nog een paar weken, dat komt helemaal goed. Dan gaat dat volledig vanzelf! Succes! En proficiat!
Ah ja, mijn kolf nog. Dat is een handenvrije kolf van Medela, goed gerief. Voorlopig heel content van!
http://boobs-n-burps.be/kolf-co/electrische-kolven/medela-freestyle-kolf?gclid=CjwKEAjwpsGqBRCioKet–bp_QcSJADCtbsbvSFTC0L-BmtPMcAGp0dnz62xhYk0E64cg2DDjdE6QhoCq-fw_wcB
Ik zou denken, als je kindje goed bijkomt en gezond is, dat er dan geen reden is om hem wakker te gaan maken om te drinken. Zo heeft mijn vroedvrouw me dat toch geleerd 🙂 Mijn motto is altijd: een slapend kind maakt ge niet wakker 😉 Veel succes nog met de borstvoeding en 1 tip: als je vragen hebt over de bv, laat een vroedvrouw/lactatiekundige bij je thuis komen waar jij je goed bij voelt, dat is gratis en al. Klikt het niet, bel dan een andere. Heb ik bij de eerste niet gedaan en bij de tweede wel en dat is echt goud waard! En verder lekker doen wat je zelf goed vindt! En lukt het uiteindelijk toch niet ondanks alle inzet, dan is het ook maar zo, dan heb je toch je best gedaan, laat je niet opjagen. Veel succes!
Fijne blogpost en super om lezen! You go girl! Deze keer een peuter aan de borst als doel :-)?
Grappig, jouw borstvoedingservaring loopt krek gelijk met die van mij. Niet timen, gewoon voor de zwaarste borst gaan, makkelijk, overal beschikbaar, lekker intiem met je kind. En lastig? Ja misschien wel, maar je krijgt er zoveel voor terug.
Luna kreeg 9 maanden de borst (toen had ze niet genoeg meer), met Felix (jaja) duurde het 5 maanden (toen gaf meneer er zelf de brui aan, daar heeft ie nu nog spijt van) en met Tess stopte ik pas op 14 maanden (waarbij ik elke week de vraag kreeg: “ben je nog nooog niet gestopt?”) omdat ik toen zonder haar naar het buitenland ging en dat een uitgekiend moment leek. Ter info: toen ik twee weken later terugkwam, en haar – stiekem – toch nog eens aanlegde, werkte de machine nog steeds… (voor wie hierover ook zou twijfelen)
En volgens het dochtertje van een vriendin kan je die melkdingen ook gewoon aan de kapstok hangen wanneer je ze niet nodig hebt – helemaal handig, toch? 😉
Mooi dat je ook eens denkt aan al die mama’s voor wie moederdag enorm pijnlijk is. ‘k Ben de laatste tijd net iets teveel mama’s tegen gekomen die tot die categorie behoren, het laat me niet los. Deze mama volg ik ook al van toen er nog geen vuiltje aan de lucht was, nu is er dat rauwe verdriet. https://mettwee.wordpress.com
Dag Laura, wat je zegt is zo herkenbaar. Ik heb een zoontje van net drie weken die de eerste twee weken ook ‘slechts’ om de drie uur dronk – en vaak als we hem wakker maakten. Kindje ook overstuur bij het wakkermaken. Zowel in het ziekenhuis als daarnaast (ojee leche league – goedbedoeld maar niet goed voor de zenuwen van kersverse moeders) kreeg ik overal goedbedoelde raad, maar telkens weer tegenstrijdig. Ik wou en wil het té goed doen.
Onze kleine man dronk zo ‘slechts’ 7 keer per dag. Kon er alleen maar van stressen en niet van genieten want dat was toch veel te weinig?
Vorige week dan opeens slechts 1 borst willen drinken, dat was pas olie op het vuur van mijn onzekerheid. Mbt kolven heel tegenstrijdige boodschappen gekregen. In het zh zeiden ze: als hij aan één kant niet wil drinken, zeker die kant kolven. Na eerste vijf dagen heb ik het nooit meer gedaan, want principe ‘hoe meer je kolft hie meer je borst denkt dat jouw kind meer nodig heeft’.
Kwestie van een knop proberen om te draaien. Maar niet altijd even gemakkelijk.
We zijn nu drie weken verder en nu pas volgen de voedingen elkaar snel op (zelfs in die zin dat hij elk uur wil). Het kan toch nog zoveel veranderen…
Ik probeer nu mee te gaan op het ritme van mijn zoontje en mijn instinct te herontdekken. Hopelijk lukt dat bij jou ook, succes!
Mijn zoontje is ondertussen 6 weken en tot vorig weekend was er geen vuiltje aan de lucht wat betreft de borstvoeding. Sindsdien heb ik niet meer genoeg melk wat resulteert in een heel ongelukkig ventje en een al even ongelukkige mama. Zijn er, behalve na elke voeding nog afkolven, tips om een tanende melkproductie op te krikken?
Hoi Janne, ik ben totaal geen expert, maar 6 weken is een typisch moment voor een groeispurtje. Dan moet jouw melkproductie zich aanpassen en heeft je zoontje constant honger. Ik zou dus vooral constant aanleggen. Dat mag letterlijk bijna de hele dag zijn, tot het beter gaat. Succes!
Volgens mij, eens je de kaap van 7 à 8 maand rond, kan je voor eeuwig (nou ja, eeuwig) doorgaan. Bij kind 1 stopte ik ook op 7 maand (weer gaan werken, slecht geïnformeerd) en spijt van gehad. Bij kind 2 intussen 14 maand bezig en dat is een gemak! Ik vond rond 8 maand de lastigste periode, nu loopt dat echt vanzelf.