U herinnert zich vast nog ons fantastische initiatief begin oktober, om man en kinders achter te laten en gewoon een weekend op ons lui gat te gaan zitten. Doen waar je zin hebt, tetteren tot je tong er bijna afvalt, giechelen en bulderen, geen gedoe rond je hoofd (al kunnen 7 vrouwen ook wel wat decibels produceren, maar dat is anders). Een weekend los van alles.

Ik moest toen eigenlijk nog kei hard zwijgen dat ik zwanger was (ik wist het toen gelijk vier dagen), maar toen ik Lies oppikte en zij er meteen uitflapte dat ze zwanger was, heb ik het ook maar gezegd. En ’s avonds hebben we dat met een plechtig moment nog eens overgedaan met de andere luiewijven erbij. Zwijgen over het feit dat ge zwanger bent, als ge met een boel vrouwen op weekend bent, vergeet het. Dat gaat niet.

Ondertussen zij Lies en ik nog altijd zwanger (man, dat duurt eigenlijk wel lang eh) en wilden we nog een keertje rust voor de boelekes geboren worden. (We zijn uitgerekend met twee dagen verschil). Er werd dus opnieuw een locatie gezocht (dichterbij dan de vorige keer, wat geen van ons twee had zin om in de Walen te bevallen) en vrouwen aangeschreven. Niet iedereen kon even lang mee (ik ben ook iets vroeger moeten gaan lopen) en er zijn er ook die op het laatste moment helaas moesten afbellen, maar uiteindelijk waren er toch weer een hoop luiewijven. Nice. En we hadden uiteraard ook het allerbeste weer dat ge u kon indenken (behalve voor mijn gezwollen poten, maar bon), liever zo dan de herfst van de laatste maanden. En voor de rest, zijn wij gewoon wijven.

– Uiteraard is er weer volop over kinders, bevallingen, mannen en zwangerschappen gepraat. Dat nodigt gewoon uit als er twee bolle buiken rondlopen. Ik heb een paar prangende vragen kunnen oplossen. (Ik heb soms rare vragen, maar ik vroeg me af wat een mens aandoet om te bevallen)

– Hebben we ook even een uitverkoop van kinderkleren gehouden. L. had een paar zakken meegebracht en daar konden we rustig in neuzen. De volgende keer graag opnieuw ladies, want ik heb veel gevangen voor weinig geld. *Vind ik leuk*

– Blijven de fightclubregels gelden. In dit geval. ‘What happens in Assenede, stays in Assenede.’ Merci.

– Kunnen wij vree goed in no time lekker eten maken. En is het niet raar dat merguez worsten naast watermeloen op tafel staan. Niet. (Ik heb niet zo flink meegewerkt, maar hey, bijna 37 weken. Toch sorry)

– Zaten we op een wijze locatie in de velden, maar wel in het gekste architecturale huis dat ik ooit heb gezien. Alle leefruimtes op de eerste verdieping met gigantische schuiframen, maar wel geen ballustrades, zelfs geen terras. Daarvoor moest ge helemaal omlopen langs beneden. Vreemd. En dom ook. Maar verder wijs.

– Heb ik één nacht in de badkamer doorgebracht, omdat er iemand echt te luid aan het snurken was in mijn kamer. Ik heb nu nog meer compassie met mijn vent. (Want ja, ik doe het ook. Soms)

– Dat de wereld een toverbal is. En dat je welkom bent in de kring.

– Zijn we met z’n allen een lingeriewinkel binnengestormd, van de ex-poetsvrouw van een paar van de luiewijven. Ik heb niks gekocht, want mijn borsten zijn totaal niet representatief meer. En ik heb geen idee waar ze ooit gaan eindigen. Maar wij kunnen heel goed keuren wat de andere luiewijvenborsten goed staat, obviously.

– Zijn we ook een Kringloopwinkel binnengestormd. En niemand is echt met lege handen buiten gekomen. Vooral het spel van de Pfaffs, is een echte winner.

– Was die homo-tweeling op het Songfestival echt het foutste wat ik in jaren gezien heb. Ok, de Russische matroesjka’s ook, maar toch.

– Was ik de enige vrouw op weekend die nog nooit bevallen is. Maar tegen de volgende editie is dat sowieso anders. Ha. Ik ga nogal kunnen meepraten dan.

– Ben ik zo blij dat wij een wc op de kamer hebben. Ik moest nu maar een paar meter verder stappen, maar toch. Ik was altijd veel wakkerder. En het gebeurt toch zo’n 7 keer per nacht, dus allez ja.

– Ga ik geen melige dingen zeggen als ‘ik heb mijn vent gemist’. Maar was dat wel zo. (sjjt, niet verder vertellen)

– Ben ik benieuwd naar de derde editie, want dan ben ik met kind en al.

– Ziet dat er zo uit. De auteursrechten van de foto gaan naar i. , die mij heeft getrokken zonder dat ik het wist.

En dames, onthoud dit goed. Af en toe moet ge echt kei hard een lui wijf zijn. Ik heb gezegd.