Actrice, architect of vroedvrouw. Dat waren de drie dingen waar ik over twijfelde toen ik op mijn achttiende een keuze moest maken over wat ik later wilde worden. Dat is dit jaar – auch – precies achttien jaar geleden. Als ik opnieuw voor de keuze zou staan, ik zou weer even hard twijfelen.

Ik werd wandelen gestuurd op de toneelschool en ging dan maar Germaanse talen studeren omdat veel mensen ‘in de media’ dat hadden gedaan. Acteren is nog steeds een grote liefde, maar ik ontdekte dat presenteren me even gelukkig maakt. De architectuur werd helemaal afgevoerd omdat het met serieus wat wiskunde bleek te zijn, maar de interieurmicrobe is nog altijd springlevend.  In dat kader: een absoluut droomscenario is een nieuwe reeks van de huisdokter (of iets dergelijks) die ik zou mogen presenteren. Hupla, twee liefdes samen. Soms is het mooi weer in Utopia.

Maar ook vroedvrouw verdween nooit uit mijn gedachten. Ik zat nog in het middelbaar toen ik al zenuwachtig werd van mensen het hadden over het aantal maanden, want je bent geen negen maanden zwanger maar 40 weken. Ik ging al heel snel babysitten (vanaf mijn 13^de) en was dolgelukkig toen er nog een klein boeleke bijkwam in mijn favoriete gezin. Kato was echt nog heel mini toen ze al een paar uurtjes aan mij toevertrouwd werd en ik vond dat geweldig. Later ging ik daar soms zelfs meerdere dagen babysitten. Heerlijk, geweldig, de max. Dat hele baby en zwangerschapsverhaal bleef me aantrekken.  En ja, ge moet het ook niet verder zoeken met mijn borstvoedingsgedoe. De allergelukkigste periode uit heel mijn leven was dan ook de moederschapsrust met Basiel. Ik ben nooit nog zo chill geweest als toen.

Raar eigenlijk dat ik pas tijdens de zwangerschap van Felix het bestaan van Geboren in Gent ontdekte. Toen nog onder een andere naam, maar met hetzelfde stel geweldige vroedvrouwen. Na de bevalling van Basiel wist ik dat ik het anders wou. Ik ben in 2012 zonder verdoving bevallen (oef, want dat was een grote wens van mij), maar achteraf bekeken onnodig ingeleid. Je bent onwetend en volgt de gynaecoloog, want die weten het toch wel zeker? Ondertussen weet ik dat daar verschrikkelijk veel verschil op zit. Ondertussen weet ik dat medische praktijken die alleen vertrekken vanuit risicobeperking en daarbij de natuur uit het oog verliezen (en andere risico’s creëren die je er dan maar gewoon moet bijnemen “want de baby is toch gezond”) niet bij mij passen. Ik geloof in een combinatie van de natuur én de medische wereld, niet in het uitsluiten van één van beide.

De bevalling van Felix was fantastisch, dankzij Karolien van geboren in Gent. Zij wist wat ik wilde en heeft dat ook mogelijk gemaakt. Volledig natuurlijk bevallen,  op mijn tempo. Dat bleek een speedbevalling van minder dan twee uur met een gigantische baby, maar het was heerlijk. Ik ben ongelooflijk blij dat ik deze ervaring heb, want anders zou het trauma van Rosalie nog groter zijn. Er is toch één bevalling waar ik met heel warme gevoelens op terugkijk.

December 2019, ik keek er zo hard naar uit. Nog eens bevallen, dit keer met de (voor mij) juiste gynaecoloog én met een vroedvrouw van Geboren in Gent. Ik heb met het grootste enthousiasme mijn geboorteplan ingevuld, ik was echt enthousiast. Iedereen weet dat een geboorte heel onvoorspelbaar is, maar je kan bij Geboren in Gent heel duidelijk aangeven wat je wil en hoe. Ook met een plan B, of zelfs een plan C. Alle scenario’s worden besproken en bekeken, zodat het een zo fijn mogelijke ervaring kan worden.

Wat de kers op de taart moest worden, liep helemaal anders. Het is een litteken op mijn ziel dat nooit hersteld zal worden. De geboorte van Rosalie is een gigantisch trauma. Ik zal voor eeuwig en altijd die drie maanden zwangerschap én bevalling missen. De tranen rollen over mijn wangen terwijl ik dit schrijf. Het is een gevoel dat je denk alleen maar kan begrijpen als een zwangerschap je veel te vroeg ontrukt werd, maar het doet krakend veel pijn. Schreeuwend, scheurend, verdwaasd veel pijn.

Maar gelukkig zijn er dan geweldige vroedvrouwen van Geboren in Gent. Door omstandigheden ken ik alleen Angelique en Karolien van het oranje team echt, maar dat zijn dan ook twee ongelooflijke toppers (de rest ook hoor!). Je kan bij hen terecht voor opvolging tijdens de zwangerschap, wat zalig is, want zij nemen veel meer de tijd om te luisteren, meer dan een gynaecoloog dat kan. Je kan uiteraard postnataal op hen rekenen, maar ze zijn er ook tijdens de bevalling. Dat kan helemaal thuis, of met een combinatie van arbeid thuis en begeleiding in het ziekenhuis. Maar vooral: ze zijn er.

Ik kan niet met woorden uitdrukken hoeveel steun ik heb gekregen van Karolien. We hebben een goeie klik en zijn door allerlei omstandigheden nog dichter bij elkaar gekomen, maar wat een vroedvrouw. Wat een vrouw.

Ze was er toen ik met licht bloedverlies naar het ziekenhuis ging. Ze stond er in de acht dagen dat ik de geboorte nog heb kunnen rekken in het UZ, ze stond er om naar dat kleine mensje in de couveuse te gaan kijken. Ze was er om me aan te moedigen tijdens de eerste aanhap en ze was er ook achteraf. Nog altijd.

Een zwangerschap en bevalling is verschrikkelijk uniek. Soms doe je het maar één keer, of twee keer. In ieder geval, de meeste vrouwen doen het geen twintig keer. Dus eigenlijk is er geen ruimte voor trial and error. Daarom kan ik alleen maar aanraden om je te laten begeleiden door deze vroedvrouwenpraktijk (of een andere, als je niet van Gent bent). Je vindt er een luisterend oor, een oplossing voor veel problemen, begeleiding op maat en veel liefde. De job vraagt bakken liefde, en die is er.

Het was afgelopen dinsdag ‘dag van de vroedvrouw’. De ideale gelegenheid om al die fantastische vroedvrouwen (én mannen!) eens serieus in de bloemetjes te zetten. Geweldige exemplaren in het ziekenhuis, maar ik heb een nog grotere boon voor de zelfstandige vroedvrouwen. Ze hebben de kunst om ongemerkt de intimiteit van je huis binnen te stappen, om tegelijk onzichtbaar en toch stevige houvast te zijn.

Het is nog te vroeg, maar het hele verhaal van Rosalie heeft nog andere dingen in gang gezet. Ik droom nog steeds van dat boek, ik zou heel graag lezingen geven om meer te vertellen over borstvoeding (want geschreven woorden zijn altijd verder dan een gezicht en een stem), ik zou meer willen betekenen voor andere verse (premature) ouders en zoveel meer.  Ergens heb ik vertrouwen dat het er ooit op de een of andere manier wel zal zijn.

Voor alle toekomstige ouders, ga eens kijken op de website van Geboren in Gent. Praat openlijk met je intimi over wat je meemaakt, mij had bijvoorbeeld niemand verteld hoeveel bloed je verliest na een bevalling. Had ik het geweten, ik had grotere onderbroeken voorzien voor die eerste dagen. Wees niet bang van een bevalling, het is een krachtige ervaring. Omringd met de juiste mensen kan het ook een prachtige ervaring worden. Zoek een fijne praktijk bij jou in de buurt.

Want goeie vroedvrouwen zijn goud. Puur goud.