00u
Vaste baxtertijd. Echt goed heb ik nooit geslapen in die week observatie, maar meestal was ik wel even ingedommeld voor dit moment. Ik probeerde die nacht tijdens het aankoppelen verder te slapen, maar dat lukte niet echt. Ik viel toch in slaap, met de gedachte dat we toch weer een dag verder waren.
3u30
Ik schiet plots wakker. Ik voel een klein beetje pijn onderaan de linkerkant van mijn buik. Helemaal niet erg, maar toch ook niet leuk. Ik draai op mijn linkerzij, maar dat maakt het eigenlijk erger. Ik draai op mijn rechterzijde en probeer verder te slapen. Het trekt ook maar een beetje, nauwelijks voelbaar.
6u
De nachtverpleegster brengt een nieuwe baxter. Ik vraag meteen om hem ook nog te komen afkoppelen voor de wissel van de shift, omdat ik daarvoor al een paar dagen heel lang had moeten wachten om verlost te worden. En ik voel wat getrek in mijn buik, dus ik moet waarschijnlijk gewoon naar het toilet? Toch?
6u45
De baxter is net afgekoppeld. Ik zeg tegen Tom (die godzijdank was blijven slapen, normaal gezien de laatste nacht) dat ik wat buikpijn heb, en dat ik het eigenlijk niet helemaal vertrouw. We besluiten te bellen. De vroedvrouw zegt dat ze meteen met de monitor zal komen, dat stond toch al gepland in de ochtendroutine. Ik word aangesloten.
7u
Na een week ervaring met hartfilmpjes hebben we meteen door dat dit er helemaal anders uitziet. Waar we ons daarvoor zorgen maakte over “gaat dat nu niet een paar slagen te hoog”, zien we nu heel sterke dalingen. Net op het moment dat ik een heel klein beetje meer pijn voel, ook al zegt de monitor dat er geen wee te bespeuren is. We bellen opnieuw. Het was meteen de assistent van wacht, die na het bekijken van hartfilmpje snel de echomachine ging halen. Hij deed een echo en voelde even, zei dan dan plots dat de voetjes er al uit hingen. Shock.
7u15
In allerijl werd ik van de monitor gehaald. Mijn bed werd in volle vaart naar het verloskwartier gerold. Tom liep mee, ik ging het OK binnen. Ondertussen werd er rondgebeld en neo klaargemaakt. Ik werd nog snel gesondeerd, kreeg de melding dat een sectio geen optie meer was (het ene geluk bij dit ongeluk) en dat ik moest duwen voor mijn leven. Ik trilde, huilde, verging van angst. Maar toen ze even later zeiden dat ik moest persen, duwde ik met alles wat ik in mijn lijf had. Zonder enige perswee, zonder enige wee zelfs.
Tom riep na een minuut dat ze er was, dat haar lichaam er al was. De arts zei dat haar hoofdje er nu snel uitmoest. Dus ik duwde, het geheel duurde niet langer dan twee minuten. Ik brulde van de pijn, maar gebruikte al mijn kracht om haar het leven te geven.
7u22
Rosalie wordt geboren, maakt geen geluid. Voor ik mijn ogen open gedaan heb na het hoofdje, wordt ze al verzorgd in de kamer naast het OK. Niet veel later mag Tom gaan kijken, terwijl de gynaecologen zich bekommeren om mijn placenta. Die moet wat losgeweekt worden, wat ook nog een pijnlijk verhaal is. Maar op dat moment kan het me allemaal niet schelen, wat er met mij gebeurt is niet meer van tel.
Tom kwam terug en zei dat ze er zo groot uitzag, groter dan verwacht. Niet veel daarna kwamen ze zeggen dat ze het voor haar situatie heel flink was. Toen we samen naar buiten werden gerold, konden we elkaar even ontmoeten. Daarna werd ik naar een verloskamer gebracht om af te kolven, zij werd ondertussen geïnstalleerd op neonatalogie. Na een bevalling van ongeveer zeven minuten. Geen arbeid. Geen tijd om te wennen aan iets.
Het begin van een hele nieuwe, maar even onzekere situatie.
De heftigheid en snelheid is overweldigend. Het hele verhaal is zo fucking niet normaal.
Het neerschrijven en vertellen helpt hopelijk een beetje in de verwerking, want ergens lijkt het alsof ik helemaal niet bevallen ben.
Nu is het aan ons meisje. Ik vecht voor elke druppel colostrum, zij voor haar leven. Het is opnieuw uur per uur, dag per dag. Geen idee hoe we die ziekenhuistijd gaan combineren met onze twee jongens. Zoveel vragen. Maar ook zoveel hoop.
Oh Rosalie.
Welkom in de wereld, welkom in de tijd.
We zien je nu al zo graag.
En ik tril terwijl ik dit lees.
Tranen wegslikken, want zo bijzonder .. bijna unreal.
Rosalie, welkom!
Sofie en Tom, proficiat!
💖💕💗 duizende hartjes voor Rosalie. De kaarsjesbrigade gaat verder.
Ze ziet er inderdaad erg kloek uit voor zo’n mini-ukje – helemaal klaar voor haar strijd! Een hele dikke proficiat – maar ook heel veel moed en hoop gewenst aan iedereen.
proficiat met jullie mooie dochtertje. Wat een heftig geboorteverhaal. Zo goed dat jullie in het ziekenhuis waren, en dat dit niet thuis gebeurde. Ik duim voor jullie dochtertje, de verwerking voor jullie komt wel, eerst moet zij aansterken…
Amai Sofie.. wat zijn jullie een sterk team. Ik kreeg ook rillingen van jullie verhaal en ik duim…hoop… Dat Rosalie een flinke madam mag worden. Jullie zijn in goede handen. Laat jullie omringen en rust tijdig. Ik denk aan jullie… X
💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞
Kaarsjes. Bij de vleet. En duimen. En jullie gewoon blijven ademen.
Welkom lieve sterke prinses Rosalie!
Proficiat Tom en Sofie.
En proficiat grote broers!
De kaarsen branden hier overuren. En al mijn gedachten gaan naar jullie.
Dikke proficiat met jullie wondertje! Maar wat is dit heftig allemaal. Heel fijn dat Tom er eerder toevallig nog bij was en dat jullie al in het ziekenhuis waren. Ik duim, denk aan jullie, brand kaarsjes, leef met jullie mee, dat dit verder positief evolueert en dat Rosalie zich, omringd door jullie liefde, in het leven vecht. Fijn dat we het hier mogen meelezen en dat jij het hele gebeuren ook een beetje kan proberen te verwerken. Dikke knuffel
Ik moet huilen bij jullie verhaal. Welkom Rosalie. We duimen zoooo hard voor jou 🍀
Wat een verhaal… ik kan geloven dat je er nog van staat te trillen….je hebt inderdaad de tijd niet gehad om te beseffen wat er aan het gebeuren was. Een spoedig herstel voor jou en ik blijf kaarsjes branden en duimen en hopen, maar die kleine lieve Rosalie…da’s nu al een kanjer. Een vechtertje! Ik denk aan jullie!!! Proficiat zeggen is zo’n raar gevoel nu, want ze is er maar het ging allemaal niet zoals ‘gepland’. Maar jullie hebben voor altijd een prachtige dochter, no matter what! Welkom Rosalie, dapper meisje!
Krop in de keel… Zoveel hartjes en duimpje voor jullie allevijf! ❤️❤️❤️🍀🍀🍀
Sofie, ik kan me een klein beetje voorstellen wat jullie voelen nu. 31 jaar geleden kwam mijn dochter ter wereld na 33 weken. Ze woog toen 1.920 kg maar dit is het dubbele van jullie kleine wondertje. Een rollercoaster van gevoelens en vermoeidheid. Niet te ver vooruitkijken maar dag per dag. Verzorg jezelf ook goed! Ik blijf meeduimen dat jullie vechtertje steeds een beetje sterker wordt. Probeer ook een beetje te genieten van Rosalie. Uit ervaring weet ik dat dit een periode is dat je vooral probeert te overleven…
Welkom kleine Rosalie
Oh Sofie, tranen in mijn ogen terwijl ik dit lees..
Ik hoop met heel mijn hart dat alles goed komt met jullie
flinke, dappere dochter.
Dikke knuffel, Lesley.
Lieve, kleine Rosalie. Dat alles mag meezitten. Daar duimen we heel hard voor. En ook al voelt het misschien niet als bevallen, toch een dikke proficiat, Sofie.
Oh, ZE is er!
Van harte proficiat aan jullie 5.
Sofie, je droomt al zo lang van een 3 de kind, een meisje dan nog wel. De omstandigehden zijn niet zoals gedroomd en tegelijkertijd heeft Rosalie (wat een prachtige naam, ik koos hem ook ;-)) de 26 weken wel gehaald.
Rosalie is een wonderkindje dat al veel watertjes doorzwommen heeft: zich innestelen tegen alle verwachtingen in, noodsignalen geven als het niet meer gaat waardoor jullie naar het ziekenhuis gingen en ze in de voor haar beste omstandigheden (OK) kon geboren worden (zonder sectio dan nog wel!), de 26 weken halen,…Dat ze zo verder mag doen…. wat een vechter die meid. Net zoals jij. Wat heb jij dat goed gedaan! Op de signalen van je lichaam letten en erover tijdig communiceren. Zo persen zonder wee! Wat een bevalling! Je schrijft dat je de indruk hebt dat je niet bevallen bent. Praat er verder over (misschien met een psycholoog?) Het is zo heftig wat jullie meegmaakt hebben.
Zo hartverwarmend ook dat Tom nog aanwezig was…. Wat een geluk!
Draag nu ook verder goed zorg voor jou Sofie. Het is niet min wat je al allemaal doorstaan hebt.
Dat het goed mag gaan, ik wens het jullie van harte toe.
Ik ken jullie niet, maar lees al een tijdje mee op de blog en op instagram omdat jouw verhaal mij raakt. Ik heb zelf ook drie kindjes, de komst van ons derde was ook helemaal niet vanzelfsprekend maar zo gewenst. Ik wil jullie graag proficiat wensen met jullie sterke meisje! Ik krijg de tranen in mijn ogen als ik naar haar kijk. Zo lief, zo klein, zo heel bijzonder, Rosalie, wat ben jij een wonder!
Proficiat met de geboorte van Rosalie!
Wat een rolleroaster, wat een emoties,… verschrikkelijk heftig.
Nooit gedacht dat Rosalie die veel te vroeg ter wereld kwam er toch zo flink uit zou zien. Ik had haar veel kleiner verwacht. Maar voor deze leeftijd lijkt ze een kloeke meid! Vecht goed lieve meid, zoals je mama en papa dat ook doen voor je!
Jullie omringen haar met zo veel liefde. Het kan niet anders dan dat ze dat voelt!
We duimen en blijven duimen voor jullie. Bekenden en onbekenden zoals ik die ergens in Vlaanderen wonen en mee hopen en meeleven…
Welkom op deze wereld lieve Rosalie…
Welkom Rosalie! Jullie verhaal laat me al dagen niet los, ook al ken ik jullie niet. Ik duim ongelooflijk hard dat alles uiteindelijk goed komt. Omdat ik toch iets voor jullie wou doen en niet in de buurt van Gent woon, heb ik jullie genomineerd voor een bosdag op zondagbosdag. Want een bosdag doet altijd goed!
Wat moet dit onvoorstelbaar heftig voor jullie geweest zijn, wat zijn jullie onvoorstelbaar dapper. En wat is Rosalie een vechtertje. Al heeft ze het natuurlijk niet van vreemden :-).
Allereerst wens ik dat lieve kleintje heel veel kracht, strijdlust en geluk toe, dat ze er sterk en gezond mag door komen!
Maar verder ook dat jij goed op jezelf let, Sofie. Je dochtertje is met recht en reden je hoofdprioriteit, maar verlies jezelf niet uit het oog. Waar je nu weer doorheen gaat, is zo hard niet te onderschatten.
Alle liefs, ook voor Tom en je twee klein mannen!
Rosalie rocks!
En het gezin waar ze in terecht komt, ook.
Ik blijf duimen.
En op de refreshknop van de blog duwen om jullie te volgen.
Zo klein en al zoveel fans, jullie dochtertje. Maar wat een prachtmeid is ze dan ook. Mooie haartjes 🙂
gefeliciteerd moeder van een dochter! wat een mooi meisje zo al.
veel sterkte voor jullie allemaal
Go Rosalie…je hebt de genen van je mama en papa dus je gaat niet zomaar opgeven. Vecht klein lief meisje, we supporteren allemaal. Je bent zo welkom.
Mijn lieve Sofie …Heel veel liefs voor jou en Tom en voor Basiel en Felix…
Maar vooral heel veel liefs en respect voor jullie kleine vechter (vechtster) die op de radar verscheen , net toen de medische wereld er van overtuigd was dat het niet meer kon… De kaarsjes hier maken overuren , mijn positieve impulsen ook en als ik echt gelovig was , zou ik nu bidden… Bidden , smeken dat het goed komt met jullie kleine wonder … Dikke knuffel meid en vooral , verzorg jezelf ook goed… Dat kleintje heeft je nodig .. <3
Welkom Rosalie, welkom sterke meid! Blijf vechten zoals voorheen… Sofie en Tom, proficiat met jullie dochtertje… Kaarsjesbrigade en duimen gaan verder… Ik denk aan jullie…
Hè Sofie en Tom, wat een heftig verhaal. Weeral. Van harte proficiat. Ook ik blijf kaarsjes branden en je blog volgen. Ergens in mijn hart blijf ik vertrouwen en hopen dat het allemaal goed komt en dat dit jaren later een straffe anakdote wordt die jullie Rosalie zelf kunnen vertellen. Prachtige naam! En inderdaad gezien de omstandigheden vind ik haar er redelijk groot uitzien. Al blijft het tegelijkertijd zo teer en kwetsbaar. Ze is in goede handen en is omringd met heel veel warmte en liefde.
Liefs
Liesbeth
Blijkbaar was het dan toch ‘meant to be’ en vond Rosalie dat ze haar mama en papa zeker tegelijk wilde leren kennen…
Ik geloof er echt heel hard in dat dit goed komt, en ik wil dat ook kunnen geloven omdat dat volgens mij kracht geeft. Kracht om dingen te verwezenlijken die je zelf niet voor mogelijk hield.
Jij hebt je best gedaan, Sofie, je deed alles wat je kon. Nu is het aan Rosalie en aan de wereld rondom haar. We blijven duimen voor jullie, en als er ook maar iets is wat we kunnen doen: shoot!
Hey Sofie en Tom, Felix en Basiel, dikke proficiat met jullie dochtertje en zusje!!! De duimpjes gaan hier ook verder hoor.
Zorg ook goed voor jezelf Sofie en probeer genoeg te rusten. Ik vermoed dat de jongens in de beste handen zijn, al zijn het deze keer niet de jouwe maar momenteel heeft de jongste jou iets meer nodig.
Moest de tijd komen dat kleine Rosalie, prachtige naam trouwens, kleedjes nodig heeft en je nog niet voor zien bent van ienieminie body’s, kan ik je een volledige stapel geven. Heb zelf drie kinderen in de couveuse gehad waaronder een tweeling dus maat 44/46 is hier goed vertegenwoordigd. Laat het maar weten, ik kan ze gerust tot bij jouw ouders brengen.
Proficiat met jullie meisje! Echt een supermooie naam! En het ziet er idd een vechtertje uit (je schat haar ouder op de foto’s). Veel succes met de BV, maar ze had zich op dat vlak geen betere mama kunnen wensen he!
Welkom Rosalie en proficiat aan mama en papa en de grote broers.
We blijven duimen en kaarsjes branden in de hoop dat je flink groeit.
Welkom lieve, dappere Rosalie! Dat ze verwekt is kunnen worden, was een klein wonder, dat ze de 26 weken gehaald heeft ook. Ik duim dat ze even wonderlijk verder blijft groeien!
En Sofie en Tom, zorg voor haar, maar – voor zover dat momenteel überhaupt kan – ook voor jullie zelf en elkaar; dit is al weer zo heftig om mee te maken.
Een hele dikke proficiat! Welkom Rosalie. Maar mensenlief, wat een verhaal.
Ik vind het jammer voor jou dat je geen afscheid hebt kunnen nemen van je zwangere buik, dat het zo extreem abrupt verlopen is. Het loopt nu allemaal helemaal anders dan je je had voorgesteld. Jullie hebben nog een lange weg te gaan en niemand kan voorspellen hoe die er zal uitzien. Maar wat een fenomenaal grote stappen zijn er al gezet, zeg! De basis ziet er toch al goed uit: mooi gewicht, enkel ademhalingsondersteuning, al mogen kangoeroeën…Ik hoop dat die pieken, de mooie momenten met Rosalie de kastjes energie wat kunnen bijvullen, om zo deze periode door te komen. Ik blijf duimen dat het verder in positieve zin mag verlopen.
Welkom lieve Rosalie, ik blijf voor je duimen!
Lieve Sofie, Tom, Basiel, Felix en Rosalie,
Ik wens jullie uit het diepst van mijn hart heel erg veel sterkte toe. Ik krijg kippenvel als ik jullie verhaal lees. Enkele maanden geleden zaten mijn man en ik ook in het ziekenhuis met voorweeën op 24 weken, dus ik kan me een beetje inbeelden hoe machteloos jullie je nu voelen en hoeveel stress en onzekerheid dit allemaal met zich meebrengt.
Jullie lieve dochter ziet er een sterke mie uit en het is al heel wat dat de dokters zo positief waren vlak na haar geboorte. Ik duim dat ze het zo goed blijft doen en dat jullie binnen enkele maanden een gezonde dochter mee naar huis mogen nemen.
Lieve, dappere Rosalie, blijf vechten, kleine meid! Je bent zo welkom!
Proficiat met jullie prachtige dochter!
Ik vind het zo mooi dat je schrijft nu al zo veel van haar te houden.
Ik vond het een rollercoaster destijds, was zelfs een beetje bang om al van mijn dochtertje te houden, ik voelde gewoon blinde paniek denk ik.
Nu ja wat ik wil zeggen: alle emoties zijn nu toegelaten.
Veel goede moed, voor je dochtertje, en voor jouw herstel, stap per stap.
Ik duim voor de moedermelk!
Wat een Dotje, dat Rosalietje!! Je lach op de skinning-foto is prachtig! Koester die momenten! Ik duim voor de komende weken en maanden, maar wat een vechtertje is ze nu al! Go team Rosalie!
Ontzettend straf hoe jullie dat allemaal doen en aanpakken en beleven en dapper ondergaan. Ik zit hier achter mijn computer en probeer te bedenken hoe ik
(a) een heftige zwangerschap en bevalling meemaak, en daar toch ook fysiek een stuk van zou moeten bijkomen, ook al is daar totaal geen ruimte of tijd voor, wegens:
(b) enorm veel zorgen om baby Rosalie
(c) nog 2 andere kinderen om voor te zorgen
(d) en oh ja, geen kantoorjob , maar eigenlijk rekenen op nog een semester lesgeven
Natuurlijk is niet elke factor even urgent, maar hey, ik kan me levendig voorstellen dat het allemaal zeer onwerkelijk overkomt allemaal en veel te veel onzekerheid bevat om iets van de toekomst weer in eigen handen te kunnen nemen momenteel.
Maar ze is er! En afgaande op instagram lijkt het voorzichtig goed te gaan!
En hoewel ze veel te licht is om goed te zijn: wat een beer(tje) van een prematuur heb jij toch op de wereld gezet. Nadat ik op instagram het geboortegewicht las, ging ik googelen omdat ik geen flauw idee had van het gemiddelde gewicht op die leeftijd. Jij weet dat inmiddels vast al, maar ik vond een aantal benaderingen terug die allemaal 200 tot 300 gram lager aangaven. Ow.jong.
Wat ik me nog afvroeg na je bevallingsverhaal is of de artsen een idee hebben waarom je geen persweeën kreeg? Ik hoop sowieso voor jullie dat je ooit inzicht krijgt in wat ervoor gezorgd kan hebben dat de vliezen zoveel te vroeg braken, ik zou dat zelf wel belangrijk vinden om alles beter te kunnen plaatsen.
Voor nu wens ik je bakken moed, succes, energie en nog meer de juiste mensen om jullie heen.
Welkom Rosalie! Wat een verhaal en bizarre bevalling. Ik wens jullie heel veel sterkte en geluk toe voor de komende maanden!
https://www.kleineella.be
Misschien ken je stichting Kleine Ella al maar wellicht ook nog niet. Het zijn fotografen die kosteloos een mooie fotoreportage komen maken in het ziekenhuis van premature kindjes.
zo schoon.
ik hoop dat het een vechterke is waar gij binnen een paar jaar van zegt: amai, zo ne franken teut! 😉
Dag Sofie,
Ik heb een hele tijd niet meer gelezen. Nu pas lees ik het heftige verhaal van de geboorte van jullie Rosalie. En kijk ik naar de foto. Wat is ze mooi! En zo een goede reflex die ze heeft. Proficiat met jullie dochter.