Eigenlijk zijn wij een beetje verwend. Op bijna vier jaar ouderschap is het ongeveer de eerste keer dat we voor een echt opvangprobleem zaten met een “ziek” kindje. Ik zet ziek dan nog tussen aanhalingstekens, want aan Felix zelf is behalve wat pokken helemaal niets te merken. Maar de toegang tot de crèche wordt hem verboden tot de blaasjes zijn ingedroogd, vanwege het besmettingsgevaar. Ik heb daar een dubbel gevoel bij. Ten eerste heeft hij ze daar opgelopen – wat ik niet erg vind, that’s life – en ten tweede was hij vorige week de dagen voor de uitbraak ook al (onzichtbaar) besmettelijk. In andere landen worden zelfs windpokfeestjes georganiseerd, zodat kinderen elkaar aansteken en er vanaf zijn.
Er wordt meestal nogal lacherig gedaan over de windpokken. Het is een kinderziekte, ze moeten er toch door. Dat klopt, maar onschuldig is het niet. Meestal wel, maar het kan ook echt gevaarlijk en zelfs dodelijk zijn. Ik had de voorschriften voor vaccinatie klaar liggen, maar het was er nog niet van gekomen. Misschien omdat onze huisdokter nog niet helemaal overtuigd is van het vervolgvaccin (dat nodig is in de puberteit), misschien omdat een windpokuitbraak als volwassene helemaal verschrikkelijk is.
Dit gezegd zijnde, voorlopig is het hier wel een lachertje. Felix heeft redelijk wat pokjes op zijn hoofd en buik, maar eigenlijk valt het best goed mee. Hij heeft geen koorts, hij lijkt geen jeuk te hebben, hij is vrolijk. Behalve ’s nachts dan, sinds de dag voor de uitbraak denkt hij dat ik een open bar ben. Hij wil drinken, drinken, drinken. Na wat opzoekwerk en navraag blijkt dat vrij normaal te zijn. De windpokken zijn een serieuze aanval op zijn immuunsysteem, wat hij onbewust zelf probeert te counteren door antistoffen te tanken bij mij. In combinatie met de warmte van de laatste dagen, levert dat nog extra dorst op. Maar de tank moet soms echt een beetje slapen, dus we hebben hem ook water gegeven ’s nachts. Ook dat ging gretig binnen, maar was niet genoeg. Dus ja, #teamnosleep is helemaal terug.
Zowel Felix als Basiel zijn eigenlijk weinig ziek. Ze durven al eens een dag flink koorts maken, maar tot nu toe was het de volgende dag altijd gepasseerd. Uiteraard ben ik dat hier nu vollen bak aan het jinxen. Zoals die keer dat we trots vertelden dat Basiel eigenlijk zelden ziek was en hij toen vijf minuten later zijn vader volledig onderkotste. Karma in your face, en kots ook die keer.
Maar Felix dus. We waren nog maar net bekomen van het feit dat we vergeten waren dat vorige week vrijdag een brugdag was voor school en crèche (Last minute oplossingen zoeken! Help! Dikke merci voor de invallers!), toen ik donderdag een pokje opmerkte op zijn hoofd. Ik dacht eerst nog aan een muggenbeet en stond er niet bij stil. Pas toen ik hem vrijdag ophaalde en plots nog van die “muggenbeten” zag, besefte ik dat het windpokken waren. Een week of twee eerder had een ander kindje het gehad in de opvang, dus ik moest niet verder zoeken. De windpokken are in the house.
Tot zondag kwamen er elke dag pokjes bij, maar al bij al valt het goed mee. Hij heeft overdag ook geen last. Ik zie hem niet krabben, hij is vrolijk, hij maakt geen koorts. Maar hij mag niet naar de opvang. En ik kan u vertellen, dat is mottig.
Maandag is mijn schoonmoeder ingesprongen, maar voor de rest van de week moest er een andere oplossing gevonden worden. Op mijn werk zijn ze best flexibel, maar het programma moet er wel zijn. En voor Tom was verlof ook geen optie. Ik wist dat er zoiets bestond als opvang van zieke kindjes door de mutualiteit, maar het was een beetje een ver-van-mijn-bed-show. Tot nu.
Zaterdag kregen we niemand te pakken bij de dienst, maar zondag was het eigenlijk meteen geregeld. Dinsdagmorgen stond S. zoals afgesproken om 7u15 aan de deur. Gelukkig was Tom al aangekleed op dat moment. Het voelt een beetje raar om een volstrekt vreemde binnen te laten in je huis en je kindje daarbij achter te laten, maar ik troost me met de gedachte dat die mensen daarvoor zijn opgeleid. Komt dus wel goed, ook al blijft het raar. Maar een dikke hoera voor deze dienst!
Ik heb trouwens een donkerblauw vermoeden dat we ze over een week of twee opnieuw zullen mogen inschakelen. Basiel is de windpokdans al een paar keer ontsnapt. Maar als hij deze keer niet aangestoken is, dan heeft hij het stiekem al eens gehad zonder het ons te vertellen. Ik verwacht me in ieder geval aan een to be continued.
ze mogen de creche niet binnen om de baby’s niet aan te steken… is soms gevaarlijk voor hele kleintjes en ” Baby’s die in hun eerste levensjaar waterpokken doormaken, hebben soms een lichte vorm doordat ze nog antistoffen van hun moeder meedragen. Ze ontwikkelen dan echter zelf een lagere afweer tegen de ziekte en kunnen deze later nog eens krijgen, wederom in het algemeen niet hevig.” Maar ze zijn natuurlijk wel al besmettelijk op voorhand.. dus ‘gevaar’ blijft maar het risico wordt wat kleiner.
Het is eigenlijk om het kindje met windpokken zelf te beschermen dat ze niet naar school/crèche mogen, ze zijn op dat moment super gevoelig voor andere besmettingen en windpokken in combinatie met iets anders wordt gevaarlijk. De windpokken zelf zijn op het moment dat je het begint te merken inderdaad al doorgegeven aan de andere kindjes. En troost u inderdaad maar met het feit dat hij nu echt immuun gaat zijn, met het vaccin is het nog niet 100% zeker.
Wij zijn resoluut voor de vaccinatie gegaan. Tot de moment waarop het mogelijk was, had ze de windpokken niet gehad.
Ik had al snel door dat de vaccinatie inderdaad controversieel is. Toen ik het liet vallen bij de huisarts, was die niet wild-enthousiast. Ik ben dus op zoek gegaan naar degelijke informatie: advies van verschillende personen ingewonnen (mijn schoonvader is een arts op rust; we vertrouwen onze pediater voor de volle 100%) en ook een aantal medische documenten/artikels gelezen. En toen was de keuze heel snel gemaakt.
Wat ik vreemd vond, is het heel uitgesproken negatief advies ik kreeg van een aantal vrienden/kennissen/collega’s die absoluut geen medische achtergrond hebben. Heel veel van die mensen wisten bv niet dat dit een vaccin is dat standaard in het vaccinatieprogramma van enkele grote westerse landen is opgenomen, al jarenlang…
Ik wist ook dat het in andere landen in het pakket zit. Het vaccin vertrouw ik volledig, maar het gaat om het vervolgvaccin he. Als je dat vergeet (en op die leeftijd is opvolging niet meer zo strikt als bij kleintjes), dan kan je pas echt miserie hebben. Maar ik ging het ook doen hoor, tot…ze vanzelf verschenen 🙂
Maar het is ook bewust NIET opgenomen in het vaccinatieprogramma van veel andere westerse landen… ik vind het een dilemma.. ook omdat ik dochters heb. Het vaccin beschermt niet levenslang, en wat als ze dan zwanger zijn en de ziekte oplopen? Kans is niet onbestaande want het vaccin is hier niet standaard, dus ziekte blijft circuleren. Aan de andere kant kan de ziekte ook dodelijk zijn.. moeilijk dus. Artsen verschillen dus heel hard van mening merk ik in mijn omgeving. Het beste ben je nog steeds af als je als kind de ziekte doormaakt zonder complicaties / veel littekens..
The World Health Organization (WHO) recommends routine vaccination only if a country can keep more than 80% of people vaccinated. If only 20 to 80% of people are vaccinated it is possible that more people will get the disease at an older age and outcomes overall may worsen.
(bericht was voor sop.hie.s)
Ook hier gekozen voor vaccinatie voor mijn twee jongetjes, op aanraden van onze kinderarts die ik heel hard vertrouw. Ik weet ook dat er een misschien een vervolgvaccin zal nodig zijn, en dat zal ik niet mogen vergeten.
Ik heb zelf de windpokken gekregen toen ik een jaar of 11 was, het was verschrikkelijk. Helemaal niet onschuldig zoals zo vaak gezegd wordt. Meestal verloopt dat wel goed, maar je moet maar eens bij die kleine groep zitten bij wie het wel slecht afloopt.
Mijn kinderarts raadde me dat ten zeerste aan (toen ik er zelf over begon) omdat hij in het ziekenhuis waar hij werkt al héél erge dingen meegemaakt heeft op dat vlak, héél erge dingen …
Dan wil ik mijn kind hiertegen beschermen. En inderdaad, in heel veel landen is dat gewoon standaard. In een interview met Marc Van Ranst (de griepcommissaris) las ik dat hij zijn eigen zoon ook heeft laten inenten, en hij zei erbij dat dit ooit in België ook standaard zal worden.
Natuurlijk, iedereen kiest zelf éh. Je doet wat je denkt dat het goeie is om je kind te beschermen, het laten gebeuren of laten inenten. Het is altijd een beetje een risico natuurlijk …
Veel succes, Sofie, het ziet er alleszins goed uit voor Felix, gelukkig maar 🙂
Thank god voor die opvangdienst! Ik snap de beslissing van de crèche op zich wel, maar handig is het niet. Ik had trouwens nog nooit gehoord van die windpokkenfeestjes, ik moest toch efkes gniffelen toen ik het las 🙂
ik heb nog nooit gehoord van zo’n vaccin. De tweede lading windpokken moet hier ook nog binnenkomen. Ilja is nooit méér ziek geweest dan toen hij die had, hevige koorts en ellendig tot en met. Hopelijk geraakt Felix er vlotjes door!
Als zo’n vaccin er vroeger geweest was had ik het graag zelf willen hebben. Mijn lichaam maakte op de 1 of andere manier geen antistoffen aan voor de kinderziektes en ik heb daardoor een keer of 9 waterpokken gehad. Ook 3x bof, 3x mazelen en 2x rode hond, die zijn gestopt na de inentingen. Het gekke is wel dat ik geen waterpokken meer heb gehad na mijn twintigste, ook niet toen mijn eigen kinderen ze hadden. Overigens was niet elke keer heftig, vooral de laatste keren niet, maar van keer 3 ofzo oh oh oh wat een jeuk.
Was je achteraf tevreden van de opvangdienst?
Ik heb die nog niet nodig gehad, maar ik ben er wel benieuwd naar.
Hoi Marijke, eigenlijk is dat goed meegevallen. Het is een vreemd gevoel om je kind achter te laten in volstrekt vreemde handen, maar ze heeft dat goed gedaan. Op tijd aanwezig, alles genoteerd (slapen, eten, pipi….) en voor de rest braaf in de zetel gezeten terwijl hij sliep (dat denk ik toch :)). Hij heeft veel geslapen en ze mogen geen huishoudelijk werk doen, maar ik denk dat ik me toch niet had kunnen inhouden die uren dat ik had moeten wachten. Maar dat is geen verwijt, ze mogen zelfs niet de afwas doen. Felix was vrolijk en alles is correct verlopen. Als het nog eens nodig is, doen we dat zeker opnieuw!
Fijn dat je er zo een goede ervaring mee had en dat Felix dat wou!
Ik denk dat ik met mijn pagadder ” last” zou hebben moest er plots iemand vreemd komen oppassen en papa en mama weggaan, 😉
Ah zo, krijgt de oppas voor zieke kinderen een opleiding tegenwoordig. Zal wel een verbetering zijn. Ben zelf ook nog oppas geweest bij de mutualiteit tussen twee jobs in en toen was er helemaal geen opleiding voorzien.
Daar ging ik eigenlijk wel van uit….maar je maakt me nu redelijk ongerust.
ja, die oppasdienst van de mutualiteit is goud waard. Al paar keer nodig gehad omdat wij geen ouders hebben die kunnen inspringen.
Hier dochter wel heel ziek geweest van de windpokken: van de onthaalmoeder mocht ze wel komen maar ze was te ziek om te gaan.