Ik ben blij dat die koemelkallergie ons nu overkomt. Het is een constante en soms vermoeiende oefening, maar er zijn vandaag geweldig veel alternatieven. Twintig jaar geleden was dat waarschijnlijk heel andere koek.

En nu we het toch over koekjes hebben: koemelkeiwit zit in ongeveer elk koekje. Gelukkig zijn er oreo’s (op mijn blote knietjes daarvoor!) en speculoos, maar daarbuiten is het armoe troef. En ik weet dat er chocolade is die wel mag, maar dat is niet hetzelfde als die ook lekker vinden. Ik werk eraan en ooit ga ik het puur lusten. Ik ben niet vies van een beetje doorzettingsvermogen als het voor de goeie zaak is.

Gelukkig is er Pascale Naessens, want Felix heeft natuurlijk wel recht op lekkere dingen. Ik zag ergens op facebook een recept passeren met rijpe bananen. Na wat verder onderzoek bleek het ook in mijn eigen receptenbibliotheek te zitten. En hoewel alles wat ik bak doorgaans grandioos mislukt, is dat bij deze koekjes bijna niet mogelijk. En voor Roger Vandamme is het waarschijnlijk vloeken in de kerk, maar je hoeft de ingrediënten niet eens af te wegen. Zelfs na twintig bakbeurten, heb ik de keukenweegschaal nog nooit bovengehaald. En er is nog niks in de vuilnisbak beland, des te meer in Felix zijn buik. Ook al zien ze er niet supersmakelijk uit, dat kan ik maar beter even vermelden. Eerlijk doet het langst.

IMG_5398

Het ingrediëntenlijstje is even simpel als de tafel van twee:

  • Een paar (rijpe) bananen
  • Rozijnen
  • Geraspte kokosnoot
  • Havermout

En de bereiding is ook al niet moeilijker dan de regel van drie:

  • Prak de bananen en roer ze tot een redelijk gladde massa (lig niet wakker van een brokje hier en daar)
  • Voeg havermout, rozijnen en kokos naar believen toe zodat je een stevige massa krijgt
  • Maak de perfecte quenelle en schik het op een ovenplaat met bakpapier
  • Schuif een kwartiertje in de oven op 180 graden (of iets langer, je ziet wel wanneer ze klaar zijn)

Ik maak ze minstens één keer per week en ze zijn vaak op voor ze koud kunnen worden. Op niet-vastendagen neem ik ze mee naar het werk voor het geval ik zou willen ontbijten. (Ik ontbijt alleen als ik honger heb sinds 5:2, terwijl ik vroeger Sofie – de ontbijter – Verschueren heette.) En ik heb uit goede bron vernomen dat Felix ze ook wel kan smaken in the morning. Van de rest van de dag ben ik zelf getuige.

IMG_5396

Ik ben blij dat ik mijn koekjeshit met jou gedeeld heb. Ik ga nu nog snel even een lading bakken.

Een mens moet iets doen als je al 17 dagen zonder Cote d’Or melkchocolade met gekarameliseerde amandelen en een mespuntje zout leeft.