Het was een bange uitputtingslag. Drie maanden leefde ons gezin in stukken. Veertien weken dat jij nog in mijn buik had moeten zitten , maar doorbracht in een plastic huisje met overal tubes in je veel te kleine lijfje. Een seizoen zweven tussen hoop en angst. Elke...
‘Ben je terug?’ Eigenlijk is het geen vraag maar eerder een mededeling als ik binnenwandel. ‘Ben je gaan werken? Was je gaan lopen?’, volgt meestal nog. Sinds kort zit er een nieuw (en prangend!) achtervoegsel bij: ‘Waarom?’. Wachten op de antwoorden hoort...
We zaten gewoon tussen andere ouders op veel te kleine bankjes te luisteren naar wat de eerste kleuterklas zou brengen, toen ik vrij plots de tranen voelde prikken. Ik moest naar adem happen bij alles wat werd opgesomd en voelde me ineens gigantisch verantwoordelijk...
Als je kind de eerste drie maanden van haar leven in het ziekenhuis doorbrengt, waarvan de helft op een intensieve afdeling, is alles anders. Hetzelfde, maar toch anders. Als jouw buik haar veertien weken te vroeg heeft los gelaten, is het moeilijk om in het...
We kunnen het allemaal niet geloven, dat er al twee jaar voorbij zijn. Dat het twee jaar geleden is dat jij veertien weken te vroeg in de tijd kwam. Je had nog drie maanden in mijn schoot moeten wonen, maar dat werden 82 dagen in het ziekenhuis. Een mijlpaal werpt je...
Als ik ’s avonds je pyjama aandoe en met jou naar boven trek voor ons moederdochtermomentje (lees: aan de borst in slaap vallen), dan blijf ik altijd even staan. We draaien naar ons mannelijke trio en jij begint op de allerschattigste manier te zwaaien. Je wuift tot...
