Misschien komt het door my new body dat op weg is naar amazingness dankzij het ondertussen wereldberoemde 5:2-dieet, maar ik heb de laatste tijd weer goesting gekregen in mijn kleerkast. Omdat sommige dingen weer passen of gewoon beter zitten, of omdat ik me gewoon beter voel waardoor ik meer zin heb om sommige dingen te dragen. Of misschien is het wel gewoon één grote samenhangende beweging, waarschijnlijk zelfs.

Anywayz, ik bedacht me tegelijkertijd dat het wel fijn zou zijn om nog eens een #projectblogboek te doen. Want dat is belachelijk lang geleden. En toen ik het even opzocht, bleek dat zelfs exact een jaar te zijn. Ge kunt hier eens zien hoe ik veranderd ben op een jaar tijd. (En ook: hoe fucking snel gaat een jaar?)

Meer tekenen hoeft het universum mij niet te geven om jou te spammen met een week aan outfits. De outfitweek dateert al van een tijd geleden, maar ik heb nu pas tijd gehad om me er aan te zetten. Crappy internet in de natte Drôme en al.

Day 1: Vandaag voel ik me sexy-look 

Eigenlijk verraden mijn schoenen best veel over mijn state of mind. Als het met pumps is, dan kan je er vanuit gaan dat ik barst van de goesting. (Goesting is een vrij in te vullen begrip, ge moet zo niet kijken.) Met mijn moeilijke voeten is het een hels karwei, maar vorige zomer heb ik in mijn geliefde Wenduine eindelijk mijn droompumpsmerk gevonden. Vanaf nu komt er alleen nog maar Gabor maat 8 aan mijn voeten, en niks anders. Dit pastelgroene paar was een topsoldenkoop, maar ondertussen heb ik mezelf nog twee extra paar aangeschaft. Ge moet toch verschillende kleuren hebben als vrouw? Het is de eerste keer dat ik het een paar uur kan uithouden met pumps zonder in een hoekje te moeten gaan wenen van de pijn, dus hoera hoera! Het kleed is een toevalstreffer van Esprit. Een Small zowaar! Het is borstvoedingsvriendelijk en ik word overladen met complimenten als ik het draag. Dus ja: fan!

Day 2: Vandaag moet ik veel stappen-look

Ik probeer nog steeds elke dag mijn 10.000 stappen te halen (en dat lukt meestal ook), maar als ik op voorhand weet dat het een rondhos-dagje wordt, ga ik – zelfs als ik van de goesting van mijn stoel zou glijden – niet voor pumps gaan. Er zijn grenzen, meneer. De zwarte loafers doen nu al voor het tweede jaar dienst en blijven er goed uitzien. Alleen zijn ze nu soms te groot precies, terwijl ze vorige zomer vaak veel te klein aanvoelden. Groeien en krimpen voeten ook met een zwangerschap misschien? Een grijze skinny broek die ik ondanks mijn voetballersbenen durf te dragen, dankzij mijn favoriete gestreepte vest van Only. Het topje zorgt voor een beetje kleur. Voila, gesteld.

 

Day 3: Laten we ne keer zot doen – look

Toen ik met die groene rok thuiskwam, vond mijn lief dat het toch niet echt gekker moest worden. Het is een speciaal ding inderdaad, maar wel cool vind ik. Mijn paar zwarte pumps van Gabor (of wat had je gedacht?) vormen de ideale aanvulling voor de partylook die ook op kantoor kan. Twee keer pumps op één week? Ge moet al niet peinzen!

Day 4: Ik ben verslaafd aan streepjes-look

Ik vond dat ik die week al genoeg madammerig uit de hoek gekomen was, dus tijd om het over een andere boeg te gooien. En streepjes zijn altijd een goeie boeg, vind ik persoonlijk. Ik ben daar werkelijk stapelzot van. Dat zit altijd goed, dat is nooit mis, dat voelt comfortabel en tegelijk ook immer hip. Het was ook plots een stuk kouder, dus dan is een jeans wel handig. Mijn witte sneakers zijn trouwens kei fake. Ik ben nog aan het twijfelen (en sparen) voor echte Stan Smiths. Of is die hype alweer bijna voorbij?

Day 5: Vandaag kom ik op tv-look

Dus ik kreeg telefoon en drie kwartier later stond het vtm-nieuws hier al. Ik had net genoeg tijd om mijn huis een ferme opruimbeurt te geven, voor mijn outfit was geen tijd meer. Ik heb wel eventjes voor de spiegel gestaan, maar uiteindelijk dacht ik: “Weet ge wat, dit had ik vandaag aan en dit ga ik aanhouden. TV kletst er toch 5kg bij, dus ik ga sowieso doodongelukkig zijn nadat ik het gezien heb.” Maar ik was te vroeg met zagen, want dat viel eigenlijk goed mee. En ik heb naast complimenten over mijn lijf (binnenkopper) ook best wat complimenten gekregen over mijn kleedje. Gaat al een paar jaar mee (Who’s That Girl) maar blijft een winner. De pumps zijn deze keer van Tamaris. Ook al een paar jaar oud en mijn tweede best merk. Ook comfortabel, maar die van Gabor zijn doorgaans een tikkeltje eleganter. En omdat ik door mijn onhandigheid al vaak een lompe koe ben, probeer ik elegantie in andere details te steken. The shoes, bijvoorbeeld.

Day 6: Ik kan tegenwoordig elke broek dragen-look

Als ik vroeger ging shoppen, kon ik elk bovenstuk gewoon van het rek nemen en in mijn kar gooien. Maar twee kinderen hebben dat een beetje veranderd. Er zou beter elke dag corrigerend ondergoed aan te pas komen, maar daar ben ik te lui voor. Mijn benen vervloek ik nog steeds, maar ik kan nu wel veel gemakkelijker broeken kopen. Toen de dieren nog spraken was mijn taille zo smal dat een broek gegarandeerd moest ingenomen worden. Those days are for sure kei hard voorbij, maar broeken passen nu wel vanzelf. En dat is toch wel handig moet ik eerlijk toegeven. Ik kan daar soms echt blij van worden, dat ik gewoon een broek uit de kast kan nemen die past. Of met een riem gewoon normaal lijkt, niet alsof ik er nog een Mignon of twee kan bijsteken ter hoogte van het bouwvakkersgat.

Voila, my weekly fashion. Ik bespaar je het volledige weekend, want dan wissel ik soms om de twee uur van kleren. Sporten, lummelen, boodschappen, vuile werkjes…Dat vraagt telkens om een kledingwissel. Ik zou graag zo’n toverkleerkast hebben van in de Soundmixshow. Die stapten daar toen binnen en kwamen twee seconden later volledig omgetoverd buiten. Magic, serieus! Bij mij duurt het iets langer. Ik kan uren voor de kleerkast staan twijfelen. Daarom leg ik het op werkdagen altijd de avond voordien klaar. Anders zou ik om 4u moeten opstaan EN DAT ZOU EROVER ZIJN.

Chance dat ik me zelden of nooit bezig houd met make up (bekentenis!). Ik las vandaag toevallig het artikel in Charliemagazine. Ik kan me daar redelijk hard in vinden, eigenlijk.

Ik had in de gelijkaardige blog van een jaar geleden trouwens beloofd om ook de outfits van mijn jongens eens te posten, misschien moet ik die belofte maar eens waarmaken. Eerst even vergaderen met mezelf wanneer dat in de planning past.

Mijn lief vindt selfies trouwens belachelijk. Maar ik heb em gezegd dat het voor mijn werk was. En dat is toch niet helemaal gelogen he?