We spreken er al lang over, maar het is niet omdat je erover spreekt dat je ook tot actie overgaat. Maar toen stond ik in de Ikea omdat ik onze stoelen verkocht had, we zeven mensen op bezoek hadden voor een etentje en geen stoelen meer hadden en ik dus toch dringend een andere oplossing moest vinden. Ondertussen is er alleen nog maar goed interieurnieuws bijgekomen, hoera! Nog 8 dagen en de tafel komt!
Maar ik stond daar dus, en de Ikea is zodanig goed ingericht dat je – indien je de regels volgt (of vooral de pijlen) – sowieso alle gangen passeert. Alle ruimtes in je eigen huis, alle dingen die je snel toch nog in je kar legt omdat die vast wel goed van pas gaan komen. Of gewoon mooi zijn. Ik wandelde voorbij de slaapafdeling in de markthal. Ik stuurde mijn lief een sms of het moment misschien toch aangebroken was. “Breng ik twee donsdekens mee?”
Want is dat niet ongelooflijk onromantisch om onder je eigen dekentje te kruipen? Hoe kan je dan lepeltje-lepeltje in slaap vallen (doen we nooit, maar gesteld dat we zo’n soort koppel zouden zijn), hoe kan je ’s nachts dan per ongeluk een warm lijf tegenkomen? Hoe kan je dan ’s nachts zuchtend wakker worden omdat je nog maar in het bezit bent van een kein lapje stof dat nog net je bovenkant maar al lang je zijkant niet meer bedekt?
Exactly. Geen gevecht meer om het deken. Maar vooral: geen temperatuurdiscussies meer. Ik ben een stoof ’s nachts, dat is echt niet normaal. Als ik in slaap val, stijgt mijn temperatuur een paar graden. Zelfs met zo weinig mogelijk kleren aan (ja, je leest wat je leest. Sorry but not sorry for the mental image), kan ik wakker worden in een zweetzwembad. Ik zou het liefst van al permanent in een ijskelder slapen, maar mijn lief heeft zelfs liever niet dat het raam openstaat. Kan je dat geloven? Verse koude lucht, dat is toch het beste slaapmutsje ever?
Twee donsdekens dus. Eentje met de allerlaagste warmtegraad, eentje met de allerhoogste. Want hoe vaak ik ook zei dat ik echt niets meer kon uitdoen en hij nog altijd een pyjama kon aandoen, dat pleit heb ik verloren. En zolang onze jongste ’s nachts evenveel weent als slaapt, ligt hij ook bij ons op de kamer. Dus is ijskelder sowieso out of the picture.
We slapen nu al een paar weken onder onze eigen donsdeken. Het was de eerste nacht wat raar, maar dat ging snel over. Eindelijk kan ik weer overgaan tot mijn favoriete slaaphouding: dat is half op mijn buik, half op mijn zij met één been opgetrokken. Daaronder ligt bij voorkeur een kussen en een stuk van het deken. Mijn voeten liggen het liefst buiten het donsdeken (dat kan nu weer langs beide kanten, hoera!) en voor de rest is alles zoveel mogelijk bedekt.
Dat van die warmtegraad moeten ik misschien toch herbekijken, want het mijne lijkt niet dikker dan een laken. Er zijn nog altijd nachten dat ik lijk te smelten (op mijn buik en billen dan liefst als ik mag kiezen), maar het duurt wel langer voor ik opgewarmd ben. Mijn deken voelt niet echt zwaar genoeg, dat mis ik wel. Ik lig vaak natuurlijk ook halfbloot met een wenende baby, daarvan koelt een mens al eens af. Enfin.
Twee donsdekens lijken dan misschien een romance-killer, dat is gewoon dikke zever. Een baby met (mogelijks) verborgen reflux die zelden langer dan twee uur aan één stuk slaapt, dat is dan weer een ander paar mouwen. Maar daar heb ik het een andere keer nog wel eens over. (Al is het al beter, vannacht was een goede nacht, ik klaag niet)
De algemene conclusie is eigenlijk alleen maar positief. Ik vind het behoorlijk aangenaam om zo te slapen. Ik kan me helemaal rollen in mijn eigen donsdeken en ik hoor mijn lief ook niet klagen.
Er ligt trouwens nog altijd een dubbel donsdeken binnen handbereik, bijvoorbeeld voor wanneer er twee kindjes bij in ons bed komen liggen ’s morgens. Ik zeg maar wat.
En nog een plus: ik mag nu weer shoppen voor nieuw beddegoed. Hoera!
Wil ik bij u komen slapen en we steken de lieven bij elkaar. Dezelfde discussie hier met daarbij nog eens dat die van mij zot is van flanel. FLANEL, alsof dat bed nog geen stoof genoeg is.
Eej welkom e Romina! En Frankie mag meekomen, ik heb nog een wiegske staan op de kamer.
<3 flanel
Ook hier dezelfde discussie, maar dan omgekeerd. Ik ben nogal een koukleum en het stoveke ligt aan de andere kant. We hebben wel twee aparte matrassen, maar dat donsdeken is soms een punt van ergernis. Volgens hem trek ik dat ding altijd naar me toe, wikkel ik me er in gelijk een sardientje, maar dat is niet waar, ik doe dat niet! Net zoals ik ook helemaal niet snurk, hij beeldt zich dat in! 😉
2 aparte matrassen zou hier ook nog een idee zijn, hij houdt namelijk van een harde ondergrond en ik van een zachte. Ik heb het pleit dan wel gewonnen, het zou toch tof zijn om alletwee in ideale omstandigheden te slapen 🙂
wi zijn zelfs erger, wij hebben alletwee een 2 persoonsdekbed, ik voor het moment de winter versie, de vent slaapt nog onder het lentedekbed.
Groot gelijk! Een goede nachtrust is heel belangrijk, dat zorgt oa voor een goed humeur, en dat komt de romantiek alleen maar ten goede!
Wij slapen elk ook onder ons eigen deken, een vrij dun synthetisch ding – ik de zomerversie, mijn man de winterversie. We leggen daar onze grote dons over in de winter. Lekker snel warm, toch het gevoel om onder een deken te liggen en je hebt toch je eigen deken om in te draaien, dus nooit koud.
Tip: zoek de overtrekken van Blanc.es of Happy Friday. Doen regelmatig acties. Goeie kwaliteit! Leveren vanuit Spanje verliep heel vlot bij mij. xxx
Sinds we samenwonen slapen Het Vriendje en ik al onder aparte donsdekens. Hij onder een tweepersoons, ik onder een enkel. Hij wikkelt zich namelijk ‘s nacht mummiegewijs in in zo’n tweepersoonsdonsdeken zodat ik altijd wakker werd onder een resterende vierkante centimeter van het deken. Niet bepaald aangenaam en een ramp voor mijn dierbare nachtrust. Aangezien ik mijn eenpersoonsdonsdeken nog had liggen, zijn we overgeschakeld op twee donsdekens dus. En we leefden nog lang en gelukkig. 😉
Wat ons betreft zijn twee aparte dekbedden HET geheim voor een goed huwelijk. Ook hier twee verborgen refluxbaby’s. Wij hebben trouwens ook een twee meter breed bed (ik heb het net op mijn blog gezet). Ook zo hard een aanrader!
Mijn (ex-)lief en ik sliepen ook altijd met aparte donsdekens. We waren alletwee stoven en onder één deken konden we gewoon niet slapen van de warmte. Elk onder ons eigen dekbed lukte dat al een stuk beter.
Idd twee donsdekens is het geheim van een goed huwelijk!! I totally agree
Hoe herkenbaar… Flanel heb ik nog nooit in huis gehad… katoen is al meer dan warm genoeg. Hij slaapt in (flanellen)pyjama, ik met zo min mogelijk kleren aan. De venster staat winter en zomer altijd open… doet hij ze stiekem toe word ik ’s nachts wakker met het gevoel geen lucht meer te hebben. Ook toen de kindjes nog op de kamer sliepen. Lekker warm ingeduffeld, te koud is nog altijd beter dan te warm… in het hoge noorden slapen kindjes zelfs buiten 🙂
Sinds we op echte dons zijn overgeschakeld is het overhitte wel veeeel beter en je hebt toch dat gevoel dat er iets op je ligt.
we hebben exact dezelfde slaaphouding. Ik begrijp niet waarom ik zo graag met mijn linkerbeen helemaal opgetrokken lig, dat is precies een heel onnatuurlijke positie, toch is het relaxerend. Ik denk altijd: beter twee aparte donsdekens dan twee aparte bedden? (Ik ken er, ik ken er echt)
Ik las dit bericht in het weekend, maar reageerde niet omdat “wij hebben daar eigenlijk nooit last van” mij nu ook weer niet zo’n zinvolle bijdrage leek 🙂 Was het verdorie een nacht later toch niet van dat zeker: middenin in de nacht wakker geworden omdat mijn lief aan het deken zat te trekken (en niet omdat ik zoveel had, want na zijn getrek had ik niets meer over). Toeme toch! 😉
Wij hebben al sinds het allereerste begin 2 aparte dekens. In het begin omdat dat zo uitkwam, nu omdat het toch echt prettiger slaapt wanneer de een (ik) het altijd koud heeft en we allebei de deken het liefst helemaal om ons heenwikkelen en de een (hij) toch echt sterker is en dat gevecht altijd wint… Het is echt wennen als we een keer ergens anders slapen en een deken moeten delen.