Als ik er tegen vriendinnen over begin, zeggen die in koor “Maar kind, waar gij mee in zit. Laat dat dat toch gewoon groeien. ” Maar hoewel ik al eens graag een boswandeling doe, betekent dat nog niet dat ik een oerwoud op mijn edele delen gezellig vind. En wel integendeel.

Ik moet daar eerlijk over zijn, ik weet zelfs niet helemaal meer zeker hoe het de tuin eraan toe is. Het is al even geleden dat ik er nog eens deftige een blik op kon werpen zonder de nodige acrobatische toeren uit te halen. Wat gebeurt er onder die ballon? Don’t know baby. Maar aangezien ik blijf proberen om twee keer per week te gaan zwemmen (Voor de energie! Voor de gezondheid! Voor het belachelijke hoge gewicht!) en dat doorgaans in weinig verhullende badkledij is (allright, altijd, ik heb geen zwangerschapsburkini ), sta ik er op dat het proper is down under. Je verliest als zwangere vrouw al zoveel sexyness, dat ik ergens mijn grens wil trekken.

Tijdens mijn vorige zwangerschap is een bezoek aan de schoonheidsspecialiste niet bepaald goed afgelopen, dus dat riskeer ik niet meer. Die werken trouwens alleen maar met marteltuigen – was en wax – wat niet bepaald een optie is in zwangere toestand. Ik moet mijn pijngrens namelijk sparen voor de bevalling. Maar wat doe je dan wel?

Op bepaalde fora wordt er blijkbaar blind geschoren, maar ik hoef nu echt nog geen draadjes en zit ook niet te wachten op een bloedbad. Dat vind ik dus geen optie. Ik zou ook mijn lief kunnen inschakelen, maar die is na eerdere fiasco’s eerder terughoudend.

Ge moogt dik met uw ogen rollen en denken ‘wat zet dat kieken nu weer op het internet’? Maar ge kunt ook eerlijk zijn en een vrouw in nood bijstaan met tips en tricks over hoe gij het zou aanpakken/aangepakt hebt.

We zouden daar bijvoorbeeld over kunnen praten tijdens een gezellige boswandeling, maar de comments zijn ook goed. Merci.