Omdat ik ongeveer halfweg stilaan begin na te denken over wat er na de bevalling komt, omdat het week van de borstvoeding is en omdat ik stiekem al heel erg uitkijk naar die intieme momenten. De eerste borstvoedingspost tijdens zwangerschap nummer twee. Hoera!
Het kan best zijn dat je onmiddelijk voor flesjes bent gegaan, dat het een lijdensweg was, dat je snel de handdoek in de ring hebt gegooid of dat je driehonderd andere redenen hebt om geen borstvoeding (meer) te geven. Dat is uiteraard allemaal ok. Een wijze vroedvrouw zei me ooit: borstMELK is absoluut het beste, daar bestaat meer dan genoeg onweerlegbaar bewijs voor. Maar borstVOEDING is daarom niet voor elke mama het beste. Een gelukkige mama (en dus baby) is het allerbelangrijkste. Niemand hoeft zich dus schuldig te voelen, noch te verdedigen. Kunstvoeding is een fantastisch alternatief.
Dit gezegd zijnde: ik ben een ongelooflijke voorstander van borstvoeding. Mijn maag draait vierkant als ik een boreling zie dat een flesje in zijn mond geduwd krijgt. Ik kan daar niets aan doen, mijn lijf reageert daar gewoon op. Dat was al zo voor de geboorte van Basiel en dat is na 7 maanden borstvoeding-ervaring niet veranderd. Te borst of niet te borst is hier geen vraag meer. Het zal te borst zijn.
“Ik ga het proberen en we zien wel wat het geeft”, daar ben ik wat van afgestapt. “Ik ga het doen en het gaat (opnieuw) lukken”, dat is mijn motto. Ik ben er dus op ingesteld dat ik de eerste maanden vaak het gevoel ga hebben dat er constant een baby aan mijn borst hangt (borstvoeding is op vraag, niet op gezette tijden!), dat ik de enige ben die ’s nachts kan opstaan voor een hongerige baby en dat het misschien niet van een leien dakje zal gaan. I am talking pijn, kloven, ontstekingen. Dat kan allemaal, het is in het begin niet altijd a walk in the park. Maar ik weet, als je daar door bent, wordt het fantastisch. En zoals ik de vorige keer al snel heb geleerd: alles begint met een goede aanlegtechniek, heel veel aanleggen en de baby volgen.
Ik vond geen borstvoedende foto van mezelf, maar Basiel zocht overal naar tepel.
Ik heb op zich gemakkelijk spreken want bij Basiel ging het redelijk vanzelf. Met 1 pré- en 1 postnatale consultatie bij de lactatiedeskundige en vriendin-vroedvrouw-telefoonlijn in nood, ging het vrijwel probleemloos. Het was soms zwaar, maar vooral fantastisch. Het werd pas moeilijk toen ik weer ging werken. Hindernissen die ik deze keer beter ga proberen te nemen door zo lang mogelijk thuis te blijven (dik 5 maanden hopelijk) en met de hulp van Boops- ’n- Burps. Zij gaan hier nog een paar keer ter sprake komen, want we gaan een heel klein beetje samenwerken.
Ik vind het een geweldig initiatief en nog geweldiger dat er eindelijk een winkel is in Gent. Het is bovendien internationale week van de borstvoeding. Naar aanleiding daarvan organiseren ze zaterdag een fotoshoot in Gent , ik ga alvast mijn best doen om daar te geraken!
Maar bon, ik wou gewoon maar even zeggen dat ik enorm pro borstvoeding ben. En dat er nog veel werk aan de winkel is, maar dat kan zij beter uitleggen.
PS: Binnenkort een eerste verslag over zwangerschapsborsten en lingerie (want ik moet toch zorgen dat mijn mannenpubliek ook blijft hangen ;))
Vanmorgen het artikel van op de redactie doorgekregen van mijn man… wat hij er net mee wilde zeggen weet ik niet (vraag ik hem vanavond wel) maar oh wat kreeg ik heimwee naar het geven van borstvoeding.
Bij mijn beide kindjes ging het meteen geweldig… En waar ik eerst dacht hmm voeden in openbaar of met publiek dat is niets voor mij was dat gevoel na week 1 al helemaal verleden tijd… als mijn baby honger had kreeg het eten. Waar ik ook was… zelfs heerlijk op een bankje in het park of een tussenstop in de bibliotheek.
De 2de vond het zelfs zo geweldig dat ze pas 1 week voor mijn ouderschapsverlof ten einde was (ik bleef nog 3 maandjes extra thuis) eindelijk nog maar even aan een flesje wilde tutteren. Zowat alle merken heb ik in huis gehaald. Op oneindig veel schoten heeft ze gezeten om te proberen en telkens draaide mevrouw haar hoofd weg en haalde ze haar neus op voor plastic. Ze wilde ook helemaal geen tut… alleen maar mama. Uiteindelijk lukt het met flessenvoeding, geen gekolfde borstmelk en een ouderwetse rubberen speen. Ik was toen zo gelukkig want zag al horrorverhalen van een schreeuwende huilende baby in de opvang die maar niet getroost ging geraken… maar langs de andere kant deed het ook wel pijn dat ik nu niet meer de enige voedselbron was in haar leven.
Wat een zalige tijd was het toch… 🙂 Ik zou er meteen weer zwanger voor worden!
Ik zit een beetje in jouw situatie van een paar jaar geleden. Heerlijk die borstvoeding, maar het flesweigeren vervloek ik wel eens. Mijn dochter is vijf maand, gaat al een maand naar de crèche en weigert nog steeds. Vorige week is het één keer gelukt, met zo’n ouderwetse speen. Maar het is alsof ze wil zeggen: “Ik kan het wel, maar ik wil gewoon niet.” Flatterend is het inderdaad wel, maar als ze nu gewoon een fles zou drinken, het zou me heel wat kopzorgen besparen.
Sofie, geniet van je borstvoeding! Bij mijn eerste heb ik 6 maand borstvoeding gegeven. Nu wil ik het wat langer volhouden, het is waarschijnlijk de laatste keer.
En zonder veroordelend te willen klinken. Ik begrijp dat borstvoeding om één of andere reden niet lukt (bij mijn eerste na heel veel problemen ook bijna er de brui aangegeven). Maar heb nooit begrepen waarom mensen sowieso voor flesvoeding kiezen. Borstvoeding = het ideale excuus om met je baby in de zetel te ploffen
Geen flesje willen, was bij mijn jongste ook een probleem. Hij heeft nooit een flesje gekregen, niet omdat ik het niet wou. Op 18 maanden wou hij geen bv meer en dronk hij melk uit een beker. Achteraf las ik dat je een bv-kindje voor 6 weken af en toe eens
een flesje (afgekolfde) melk moet laten drinken. Op die leeftijd staan ze nog niet zo weigerachtig tegen flesjes. Vanaf 10 weken kan er al zwaar protest komen.
En toch lees ik hier al te veel veroordeling, tussen de lijnen. Ligt dat aan mij?
“Ik snap dat gij het niet kunt, maar ik ga het wel doen. Wat er ook gebeurt”.
“Ik snap niet dat vrouwen per definitie voor flesvoeding kiezen, het is een excuus om met uw baby in de zetel te ploffen”.
Als ik ooit nog een kind heb kies ik bewust voor flesvoeding, ik heb daar mijn redenen voor, en ik vind dat dit soort posts eigenlijk niet helpt. Hetzelfde met die campagnes, als je nu nog niet weet dat je als moeder al wreed sterk in je schoenen moet staan om te kiezen om geen borstvoeding te geven, dan weet ik het ook niet goed.
Ik wil graag een campagne die zegt: “doe waar je je goed bij voelt, want iedereen heeft zijn eigen verhaal”.
That would be nice.
Oei, Lilith, jij leest iets anders dan ik, vrees ik?
Ik lees helemaal nergens, ook niet tussen de regels:
“Ik snap dat gij het niet kunt, maar ik ga het wel doen. Wat er ook gebeurt”.
Wat ik lees is eerder: ik snap dat er redenen zijn waarom het soms niet lukt, maar bij mij lukte het wel goed, dus ga ik ervan uit dat dat weer zo is.
En:
“Ik snap niet dat vrouwen per definitie voor flesvoeding kiezen, het is een excuus om met uw baby in de zetel te ploffen”.
is nu net het tegenovergestelde van:
Borstvoeding = het ideale excuus om met je baby in de zetel te ploffen
Als iedereen zijn eigen verhaal heeft, waarom mag Sofie het hare hier dan niet delen? Moet ze zwijgen over het feit dat ze voorstander is van borstvoeding voor het geval ze andere vrouwen/moeders mogelijks een schuldgevoel zou geven? Wat ze niet doet, een schuldgevoel aanpraten, want ze deelt haar eigen verhaal, haar eigen overtuiging en geeft een feit mee. Ik ben het er mee eens dat elke moeder de keuze moet hebben om ofwel borstvoeding te geven ofwel flesvoeding, en dat er respect moet zijn voor deze beide keuzes. Maar het ontbreekt vaak aan correcte informatie, juiste hulp(verlening) en wettelijke kader om écht een keuze te maken. En dat mag hoe meer hoe liever aangekaart worden.
Ik lees anders nergens een veroordeling? Ik snap Sofie haar gevoel volledig. Mijn maag draait ook als ik een baby van amper twee uur oud een fles met bewerkte koemelk in zijn mond geduwd zie krijgen. Of als ik een vrouw al na drie dagen hoor zeggen dat de BV niet lukt want dat het toch pijn doet. Of als ik een man hoor zeggen dat hij OOK eten wil geven aan zijn kind. Want heey, BV IS niet simpel, ook niet voor de BV-voorstanders zoals mezelf. Ik kan de keren niet tellen dat ik tranen in mijn ogen had van de pijn… Maar stoppen was geen optie. How maar 🙂 De vroedvrouw: ‘ja, mevrouw, dat is zo he, in het begin… dat doet nu eenmaal pijn, maar hou voor ogen dat de fleskindjes hier op de gang MEER PIJNLIJKE krampen hebben dan uw kindje” en de oma deed niet onder. Maar gelukkig had ik die mensen in mijn omgeving die zeiden dat ik op de eerste plaats aan de baby moest denken. Want na een tijd werd het echt geweldig handig en intiem en zo, die BV. Ik geloof dus dat de BV enkel kan slagen als je er 100 procent voor wilt gaan, en gesteund wordt door je partner. Tijd voor het huishouden de eerste tijd? Had ik niet. Bij de tweede komt er dus kraamhulp.
Oh ja, ik volg je (trouwens fantastische!) blog, en ik heb dus ook gelezen wat je hebt moeten doormaken met je zoontje de eerste tijd. En ik weet niet of je daarom de BV geen kans zou willen geven bij een tweede, maar waarom het toch niet proberen? Elke baby is anders en elke druppel moedermelk is zo kostbaar. Dus nee, echt snappen doe ik dat niet, dat sommige baby’s zelfs geen colostrum krijgen. En dat klinkt als een veroordeling, maar jij snapt toch ook niet dat er mensen zijn die elke dag twee stukken vlees eten? 😉
Ik ben dus pro campagnes: doe waar de baby zich goed bij voelt TENZIJ de moeder er onderdoor gaat. Want als het pijn blijft doen, en je doodongelukkig bent als mama, daar wordt ook niemand beter van.
Ook dit is een mening doordrukken, vind ik, of impliceren dat ik op basis van verkeerde dingen beslis.
Ik heb beslist wat ik ga doen, op basis van informatie die wat mij betreft correct is.
“Waarom het niet toch proberen?” is mijn eigen zaak. Helemaal persoonlijk. Los van om het even welke campagne of mening.
Net zoals jouw blogpost over veggie day impliceert dat mensen die elke dag vlees eten slecht bezig zijn?
Ik vind dit stuk (van Leen) heel wat kwetsender dan dat van Sofie, eigenlijk.
– ‘Mijn maag draait ook als ik een baby van amper twee uur oud een fles met bewerkte koemelk in zijn mond geduwd zie krijgen.’ Subjectief en vooringenomen. Die kunstvoeding is NIET ongezond, hoe hard je maag ook keert. Dat moedermelk gezonder is, maakt kunstvoeding niet ongezond. Een flesje kan je ook op een andere manier dan ‘duwen’ aan het baby geven. Flesjes geven kan ook heek liefdevol gebeuren.
– De vergelijking met vlees is totaal bij de haren getrokken. (Veel) vlees eten is namelijk bewezen slecht voor het klimaat en je eigen gezondheid.En dan heb ik het nog niet over de dieren zelf. Kunstvoeding geven is niet ongezond voor je kind (zie hoger).
– ‘… dat de fleskindjes hier op de gang MEER PIJNLIJKE krampen hebben dan uw kindje.’ Dus: een mama die kunstvoeding geeft, doet haar kind die krampen aan. Mooi is dat, hoor.
– ‘…dat ik op de eerste plaats aan de baby moest denken.’ Dus: een mama die kunstvoeding geeft, denkt niet in de eerste plaats aan haar baby, maar aan zichzelf. Opnieuw: mooi is dat.
Ik vind dat Kelly op haar blog nog nooit iets veroordelends over vleesteters gezegd heeft. Ze is positief over vegetarisme, maar niet negatief over vlees eten. Wie het omgekeerde beweert, mag met tegenvoorbeelden afkomen.
Dit soort posts werkt averechts, Leen. Mama’s die om wat voor reden dan ook geen borstvoeding geven, zullen er geen seconde langer over twijfelen. Ik lees hier vooral ‘wat ik kan, kan een ander ook’. En ook ‘wie geen borstvoeding geeft, moet daar nog maar eens over nadenken’. Spijtig.
Mijn vergelijking ging niet over vlees eten op zich maar wel over het feit dat er op een andere blog ook een mening wordt “doordrukt”, over vlees eten, en dit op een meer directe manier dan dat Sofie doet over borstvoeding (“Voor iedereen die vandaag (en hopelijk ook eens vaker) zijn vlees wil schrappen…”). Enkel is er niemand die hieraan zwaar tilt (ook ik niet trouwens, ik trok enkel de redenering door), de discussie over vlees eten is nu eenmaal niet zo emotioneel geladen als deze over borstvoeding. En als men op zijn eigen blog al niet meer zijn mening mag zeggen…
En voor de volledigheid: kunstvoeding is meer belastend voor het milieu dan borstvoeding. Het is idd niet ongezond voor je baby maar er zijn betere alternatieven. Net zoals vlees ook niet ongezond is, maar er ook betere alternatieven bestaan :).
*zuGt*
Oei, ik heb zeker niet veroordelend willen klinken, al is dat nu blijkbaar toch zo overgekomen. En het was zeker ook niet mijn bedoeling om me te mengen in een beladen debat. Ik zit nog volop in de borstvoedingsfase, vandaar dat ik er zo lyrisch over ben waarschijnlijk. En ik vind borstvoeding gewoon ferm gemakkelijk, als het goed loopt natuurlijk. Vandaar mijn opmerking over het ideale excuus om in de zetel te ploffen.
Verder denk ik dat elke mama doet wat zij denkt dat het beste is voor haar en haar kind. En dus haar eigen keuzes moet maken. En sommige keuzes sluiten dichter aan bij de onze dan andere en begrijpen we dus beter.
Ik heb jouw stukken ook niet als beledigend ervaren hoor, Anneleen. Ik had het over dat stuk van Leen.
Oh, helemaal mijn gedacht toen ik het stukje las, dankjewel Lilith
Volgende keer graag een seintje op voorhand als je zo’n post gaat maken, dan kan ik zorgen dat ik popcorn in huis heb. CHICKFIGHT.
🙂
Tom: als man kan je daar ook een mening over hebben, echt waar! Borsten hebben is geen noodzakelijke voorwaarde voor een bijdrage aan een discussie over borstvoeding.
Nice try, female.
😀
Ik ben ook pro moedermelk. Wie niet, vraag ik me af. Ik vind het ook goed dat er geïnformeerd wordt over borstvoeding, op een duidelijke en realistische manier. Wat dat ‘realistisch’ betreft: daar gaat het soms wat fout. Toen de borstvoeding bij mijn dochter (nu 5 jaar) een fiasco werd, dacht ik de enige te zijn met zoveel problemen.
Toen ik bij mijn zoon stopte met BV toen hij 7 weken oud was, heb ik me verschrikkelijk schuldig gevoeld. Dat heeft nog geduurd toen hij al ouder dan een jaar was. Ik kreeg het maar niet uit mijn hoofd, en al helemaal niet dat mijn dochter 6 maanden iets had gekregen wat ik mijn zoon na 7 weken ontzegd had.
Ik had er redenen voor om te stoppen, als ik er nu (mijn zoon is bijna 3 jaar) over nadenk, dan denk ik dat het de juiste beslissing was. Maar het is zo jammer dat ik die periode heb laten overheersen door schuldgevoelens.
Ik denk dat het een moeilijk evenwicht is, mensen informeren over de voordelen van moedermelk, en hen tegelijk laten weten dat kunstvoeding een prima alternatief is. Op fanatieke borstvoedingssites lees je dingen die erg contraproductief werken (de columns op http://www.borstvoeding.com zijn zo zwart-wit dat je als niet-borstvoedende mama liefst in een gat onder de grond zou kruipen.)
Ik ben blij voor iedereen bij wie borstvoeding lukt. Ik stoor me niet aan info- of sensibileringscampagnes, absoluut niet. Ik zou zelfs iedereen aanraden het te proberen. Maar soms gaat het me te ver, ik kan me niet inbeelden dat iemand erbij gebaat is dat niet-borstvoedende mama’s met een kanjer van een schuldgevoel opgezadeld worden … (Ik had dat gevoel overigens niet tijdens het lezen van je blogpost.)
Ik kan alleen meer instemmend knikken bij alles wat hier staat.
Ik had op voorhand gezegd dat ik BV ging proberen en als het niet zou lukken, me daar niet schuldig over zou voelen. Ik heb een tweeling, wat het ietsje moeilijker, maar zeker niet onmogelijk, maakt.
Uiteindelijk zijn ze 10 weken te vroeg geboren, ze konden pas voor het eerst aan de borst oefenen als ze zo’n 5 weken oud waren. De omschakeling van sondevoeding via flesvoeding (afgekolfde melk) naar borst is geen evidentie, als de kindjes ondertussen nog in ‘t ziekenhuis liggen. Een voedingsmoment duurde 1,5u, en 1,5u begon het opnieuw. Dit was niet vol te houden. Op 10 weken ben ik met ontzettend veel pijn in het hart gestopt. En mijn lichaam bleef maar melk produceren en ik bleef me maar schuldig voelen. En iedere keer als ik nog eens in’t ziekenhuis kwam en nog eens goeiedag kwam zeggen op neo was de eerste vraag, “en, hoe lukt het met de borstvoeding?”. Argh.
Ik ben een groot voorstander van borstvoeding en moet nu echt van al die sites wegblijven, of de schuldgevoelens beginnen weer serieus naar boven te komen. Akkoord dat ze het promoten, maar sommigen gaan inderdaad te ver, en geven u het gevoel dat je je kind vergiftigt. ‘t Zou fijn zijn moest het niet keer op keer de eerste vraag zijn die ze stellen.
Hier een ander “probleem” – ben twee jaar geleden begonnen met borstvoeden van mijn jongste en nog steeds niet helemaal gestopt (enkel nog ‘s avonds en ‘s ochtends op weekdagen, in weekends ook voor de middagdut). Bij de eerste ging dat stoppen vlot na 6 maanden. Maar bij de tweede lukt dat voorlopig echt nog niet. Ik doe het eigenlijk vooral voor het gemak – ze valt zo gemakkelijk in slaap op die manier, en ik kan ze ook zo makkelijk rustig krijgen als ze tandjes krijgt en zo, en het is ook wel een beetje een manier om zelf even uit te rusten. Maar ik zou het wel nooit in publiek doen- ik durf het eigenlijk bijna aan niemand zeggen dat ik dat nog doe, en de weinige mensen die het wel weten reageren niet echt positief (behalve mijn man, die vindt het allemaal heel erg ok). Verder vind ik die discussie tussen bv en niet bv altijd zo beladen en ik wil mij daar echt niet in mengen. Ik heb gelezen dat het enige echte zwart op wit bewezen voordeel van bv een kleinere kans op krampjes is voor de baby. Vele andere voordelen, zoals dat de babies later intelligenter zouden zijn etc, zijn nooit echt overtuigend bewezen (omdat men niet voldoende controleert voor het feit dat hoger opgeleide vrouwen vaker voor bv kiezen etc). Zoals gezegd doe ik het zelf vooral uit gemakzucht.
Ik heb mijn jongste tot 18 maanden bv gegeven en toen wou hij niet meer. Hoe erg is dat nu om je ergens niet op je gemak te voelen voor het feit dat je nog steeds bv geeft. Trek je daar nu eens niets van aan. Het is jullie kind en de rest heeft daar geen affaire mee. In Zweden oa krijgen kinderen soms tot 6 jaar bv. Ze worden vlug genoeg te groot, dus geniet van hen.
Ik heb een week borstvoeding gegeven en toen was het op. Na een enorm zware zwangerschap en dito bevalling was ik uitgeput, mijn baby dronk niet naar behoren en ik bewoog hemel en aarde om het toch te doen lukken. En toen zei een vroedvrouw de gevleugelde woorden: een gelukkige mama is een goede mama. Heb ik mij toen schuldig gevoeld? Ja, zeker wel. Heb ik het mij nu (mijn trots is net vandaag twee geworden) ondertussen al beklaagd? Wel zeker niet. Mijn vriend kon daardoor gelukkig bijspringen wat mijn recuperatie bevorderde en buiten wat refluxproblemen de eerste maanden (wat ook aan de overdosis primeran en consoorten tijdens mijn zwangerschap kan gelegen hebben) heb ik een gezonde brok peutergeweld. Gelukkig ben ik niet de enige in mijn omgeving, want anders zou ik me Mss toch schuldiger gevoeld hebben, want de bordtvoedingspropaganda is toch sterk aanwezig. Ik ben er zeker van dat borstvoeding goed is, net zoals een mama die rustig (en soms niet) mag kiezen wat goed is voor haar en de baby. Ik wens je vooral toe dat alles mag verlopen zoals je wenst!
*primperan
*borstvoedingspropaganda
Nog zoiets dat je leert als je bevallen bent…geen thema zo beladen als borstvoeding!
Ik heb de borstvoeding 2 maand lang elke dag vervloekt, en opeens was daar de omschakeling, en heb ik zitten wenen toen ik moest afbouwen 🙂
Nu voor nummertje 2 wil ik het absoluut opnieuw doen. Aangezien goeie begeleiding cruciaal is, ben ik erover aan het denken om ook op voorhand al naar een lactatiedeskundige te gaan. Jij hebt dat gedaan zeker? Vinden ze dat niet raar als je al gaat nog voor je bevallen bent? Of zou ik beter wachten tot nummer 2 er is?
Tuurlijk vinden ze dat niet raar, het is net heel nuttig. Als je bevallen bent, leg je best redelijk onmiddellijk aan. Dat wil zeggen dat je daarvoor al voorbereid moet zijn he! Ik ga in ieder geval prenataal zeker terug gaan, ook al heb ik nu al wel wat ervaring. Ik zoek alleen nog een fantastische lactatiedeskundige vlakbij :). Succes!
Ik heb de gegevens van eentje gekregen!!!
T is precies alsof alle mama’s zich aangevallen voelen, of het nu bv of kv mama’s zijn. Gelukkig heb ik in mijn direct omgeving enkel begrip en steun voor gemaakte keuzes. En gelukkig lopen er genoeg voorbeelden rond in mijn directe omgeving die bewijzen dat verschillende opties mogelijk zijn: kindjes met kv, vervoerd in maxicosi en wegwerpluiers zijn even gezond en gelukkig als kindjes met bv, vervoerd in draagdoek en in katoenen luiers. Want ze hebben hier allemaal mama’s die het beste willen voor hun kindjes, en die zich niet vastpinnen op 1 aspect van opvoeden maar die vooral liefde, samen spelen, veel beweging en gezonde voeding (rapley of papjes, al gelijk!) belangrijk vinden.
en die kindjes hebben ook geweldige papa’s natuurlijk, die brede schouders hebben en niet zo hormonaal zijn en die de betreffende mama’s helpen om soms onbedoeld kwetsende commentaren te relativeren.
🙂
Maar commentaar die niet kwetsend bedoeld is, kan toch wel kwetsend zijn, denk ik. En iemand daarop wijzen, kan geen kwaad, neen?
Voor de rest ben ik het wel helemaal met je eens. 🙂
Ik vind het ook dat je mag zeggen dat iets kwetsend overkomt. Ik vind het alleen jammer dat een bv/fv discussie zo dikwijls leidt tot discussies tussen mama’s die allemaal het beste voorhebben met hun kindjes. T is al erg genoeg dat niet-mama’s zo dikwijls hun ongevraagde mening spuien (vrouwen en/of mannen) dat we er allemaal onzeker van gaan worden. En ik zal ook mijn mening misschien wel eens te zelfzeker/luid/arrogant verkondigen zonder daarom te willen zeggen dat iemand die mijn mening niet volgt, fout is. En nu ben ik hier weer een heel lang epistel aan het schrijven :-D. Kan beter die energie gebruiken om te werken :-p
Veel succes met de borstvoeding!
Ik ben er ook aan begonnen met “we zien wel”, ondertussen zijn we 6,5 maand verder en krijgt hij nog steeds mamamelk. Genieten is het, voor allebei.
Maar ik vind het ook heel jammer dat zo veel mama’s stoppen door foute informatie:
Veel vrouwen beseffen gewoon niet dat borstvoeding en kunstvoeding niet te vergelijken is. Hoe vaak hoor je wel niet “ik had niet genoeg melk”? Terwijl dat vaak gewoon een kind is dat wilt clusteren of een mama die haar kind direct op 6 voedingen zet.
En ik begrijp ook dat alles wat met opvoeding te maken heeft, gevoelig ligt. Maar daarom moet je toch nog wel je mening kunnen durven zeggen?
Mijn hart bloedt niet van kindjes die flesjes krijgen. Wel van kindjes die liggen te huilen van honger maar moeten wachten omdat het “nog niet hun uur” is. Of kindjes die veel te grote flesjes worden geven. Of driemaandertjes die op 4 voedingen per 24u staan. Of baby’s die alleen huilend op een kamer worden gelegd “want ze moeten maar zelf leren inslapen”. Ook vaak door foute, achterhaalde informatie of gewoontes.
Succes met je tweede BV-ronde!
Ik gaf mijn zoontje 11 maanden BV, toen begon hij te weigeren. Man, wat deed mijn hart zeer! Ik had hem zo graag nu nog aan de borst gehad. Ik kijk zelf al héél hard uit naar een tweede BV-periode, die hopelijk even vlot gaat als de eerste.
Ik heb geen bloedend hart bij kindjes die FV krijgen of algemeen anders worden opgevoed dan wat ik zelf doe. Elke ouder maakt keuzes, heeft zijn eigen idealen. Ik heb het wel moeilijk wanneer mama’s stoppen met BV omwille van verkeerde ideeën, ondermaatse begeleiding of gebrek aan ondersteuning van hun omgeving. Dan bloedt mijn hart wel. Want dan vind ik dat jou, als mama met baby, iets is ontnomen.
Ik ben ook absoluut pro-bv, en zal er binnen 2 maand weer met volle moed aan beginnen. Maar man, wat heb ik afgezien bij L. die eerste weken. Ik snap volledig dat mensen stoppen met bv omdat ze erdoor zitten. Maar zeg dat dan gewoon: “Ik zag het niet meer zitten.” Voila, daarmee is de kous af voor mij. Maar begin niet met: “Ik had geen melk meer” of nog erger “Hij sliep nu nog niet door als hij al 8 weken was.”
Om bv te doen slagen heb je ook een supporterende man nodig. De mijne was super! Ik kon mij in de zetel zetten met een fles water, eten voor mezelf, en baby bij mij. En wou de baby de hele dag drinken, wel dan mocht hij de hele dag drinken… Over het huishouden maakte ik mij geen zorgen.
Wat het meeste pijn doet is het gesjoemel met borstvoedingsverlof. Jammer genoeg heb ik er geen recht op, en neem ik FT ouderschapsverlof op. Maar al enkele keren gehoord: “Ik geef bv tot ik op controle moet om mijn borstvoedingsverlof te krijgen, en dan stop ik.” Dat doet pijn!
Inderdaad, ode aan de supporterende man!
Ik heb de mijne van in het begin gezegd: ‘laat mij niet stoppen tijdens een crisismoment’. Ik wou vooral achteraf geen spijt hebben van een te snelle beslissing.
Een tweetal keer heeft hij op mij ‘moeten’ inpraten (vooral omwille van regeldagen en een zoon die vooral ‘s nachts van een open melkbar genoot). Hij deed het met verve en kon mij helemaal geruststellen. Nadien nog maandenlang verder gedaan, zodat het uiteindelijke stoppen een weloverwogen beslissing was, en geen reactie op een korte crisis.
ik heb 1 bv kind en een fv kind Bij mijn zoon had ik – geen supporterende man hier want ben BAM – een supervroedvrouw aan huis die elke keer als ik in tranen belde ‘ik wil stoppen!!’ een mantra zei: doe nog verder tot morgenochtend, dan bel ik terug en dan zien we wel weer…. Dat zinnetje heeft me de eerste weken doorgeholpen en na de eerste maand was ik zo gemotiveerd dat hij tot 8,5 maand bv gekregen heeft… Mijn dochter kwam onverwacht met een handicap ter wereld en ik was daarvan zo van mijn melk (letterlijk 🙂 ) dat ik de bv handdoek na een paar dagen al id ring gegooid heb, jammer achteraf bekeken maar op die moment de enige juiste beslissing. Waarmee ik wil zeggen: goed dat je nu zo gemotiveerd bent maar zorg dat je een plan b hebt en dat je daar ook achter staat als het nodig is…
zalige post! nu pas op je blog terechtgekomen via de blog van kerygma, ook zwanger van een tweede maar ikzelf nog maar 13 weekjes…
Bij ons eerste borstvoeding gegeven en ik moest en zou het geven…voordien in hoofd geprent dat ik alles eraan zou doen maar ik afkolven niet zou zien zitten…totdat het zover was, keizersnede gehad, dochter dronk goed maar was volgens ziekenhuis eerste dag teveel afgevallen waardoor ik schema kreeg…op de duur toch stap gemaakt naar afkolven, dochter kreeg melk in een cupje, thuis vreoedvrouw laten komen want wilde echt wel doorzetten…tepelhoedjes gekregen en van vroedvrouw het advies om mss eerste week toch thuis te blijven want dat voeden int openbaar op die manier ni zo evident was (om de 3 uren eerst proberen aanleggen, dan kolven en rest bijgeven)…Begon beter te gaan met hulp van vroedvrouw totdat ik werd opgenomen in ziekenhuis en bloed diende bij te krijgen…kon energie niet meer opbrengen…heel jammer en zat er enorm van in de put dat het maar 2 weken is gelukt…gyn zei nadien dat het kon liggen aan de vorm van mn tepels…grote vraag nu, probeer ik het terug bij een tweede?Gelukkig nog 6 maand om er goed over na te denken, wil het zo graag maar ni enkel borstvoeding geven aan een kolfmachine
Hier wil ik nu wel eventjes op reageren…
Bij een pasgeboren baby is het aanbevolen om minstens 10à12 voedingen te geven. Da’s elke 2u, niet elke 3u. Is dat zwaar? Uiteraard, maar het is wel hoe het werkt.
En die opmerking over de vorm van je tepels, dat is gewoon om bij te huilen…
(en nu algemeen, niet specifiek op vorige post)
Er wordt helaas zeer veel foute informatie gegeven over borstvoeding, ook door artsen en vroedvrouwen. Dat is vooral spijtig voor vrouwen die stoppen met borstvoeding terwijl ze met correcte begeleiding wel nog vlot hadden kunnen voortdoen. Veel vrouwen voelen zich daarna ook ‘schuldig’ omdat het niet lukte. Je hoeft je niet schuldig te voelen als het niet lukt omdat professionals je foute informatie geven.
Ik raad persoonlijk iedereen aan om vooraf te spreken met een lactatiekundige, en die ook te bellen na de bevalling bij het minste probleem.
Ik hoop gewoon dat elke vrouw borstvoeding kan geven tot het moment waarop ze zelf beslist dat ze wil stoppen. En als je vooraf beslist dat in jouw geval kunstvoeding vanaf het begin de beste optie is, dan is dat ook zo.
En voor de rest: wat Celia Ledoux schrijft. (zie link die Sofie gaf)