Weet ge nog, dat ik tien dagen geleden op het vliegtuig stapte richting Trogir om een weekje te gaan zeilen met een fantastische crew? Awel, toen heb ik eens met mijn ogen geknipperd en was het voorbij. Maar wat was het zalig. In puntjes, omdat ik het vakantiegevoel nog zo lang mogelijk wil vasthouden (ondanks een wekker om 4u30 én al een werkdag terwijl gij op deze Pinkstermaandag kon luieren/naar 17 communiefeesten moest/de bbq in gang probeerde te krijgen/ook iets nuttigs hebt gedaan. Ik hoop dat het een zalige dag was, het is u gegund.)
*Ondanks onze spectaculaire voorgeschiedenis, moet ik u teleurstellen. We zijn dit jaar geen anker, deur of fender verloren en er is ook geen zeil gescheurd. We hebben een verzekering genomen en hebben de boot in perfecte staat weer afgeleverd. Allez, dat doosje met wasspelden is waarschijnlijk wel in het sop gesukkeld. Maar we zijn niet zeker.
*Er is dit keer niemand flauwgevallen en we hebben het man-overboord-manoeuvre alweer niet kunnen oefenen. Volgende keer beter.
*Over die boot gesproken, dat was een toppertje. Een Bavaria 37, bouwjaar 2014. Een voet meer dan onze vorige boten (dat was telkens een 36) en het verschil was gigantisch. Veel breder, wat in de ‘living’ echt goed te voelen was. Maar vooral de achterklep is fantastisch. Bij dobberen in een baai betekent dat veel meer comfortabele plek om te zonnen én bij varen veel meer comfortabele zitplaatsen. Geen openingen ook, waardoor je al eens een fles zonnecrème kan laten vallen zonder dat ze in het sop rolt. (Want ja, soms gaan wij echt kei scheef. Tss). Dankuwel Wishful Sailing!
*Het was voor mij de derde keer, voor onze kapitein de vijfde. En iedereen is gegroeid. Waar wij vroeger al begonnen te stressen als we de haven roken, leggen we nu aan met onze ogen dicht. Smalle gang, windje, boei in wild water, ankeren. We can do it all. Credits to the captain, die zijn pet gigantisch hard verdiend heeft.
*Toch nog even verder stoefen, ook de zeilen halen wij in en uit in een vingerknip. Vlotjes. Met een 160 nautic miles op de teller als resultaat. Ook heel goeie wind dit jaar, daar moeten we eerlijk in zijn. De eerste twee dagen heeft het geregend, maar daarna FAN-TAS-TISCH.
*Veel aangenamer dan de heteluchtoven van vorig jaar. Als je toen langer dan een halfuur niet in het water zat, kon je een emmer vullen met zweet. Nu was het zeewater voor sommige crewleden te koud (na 5 minuten voelde het nochtans niet meer aan als het koudwaterbad in Center Parks, vanaf dan echt zalig), maar deze temperaturen waren wel veel aangenamer om te leven. Je zou denken dat ik dan ook veel beter geslapen heb, maar helaas.
*Als ik toch één klein minpuntje van “Barbera” mag opnoemen, dan zijn het wel de achterste kajuiten. De honeymoonkajuit was voor het versgetrouwde koppel, want zo zijn wij. Mijn lief en ik geraakten niet deftig in dat bed. Ik kon me niet strekken en heb verschillende blauwe plekken opgelopen bij nachtelijk gebots. Ik had ook te veel kleren mee voor de voorziene kastruimte, maar dat laatste kan ook aan mij liggen.
*We hadden trouwens ook wifi op de boot, wat eigenlijk verboden zou moeten worden. Want zo geraak je natuurlijk nooit echt helemaal los van alles. Maar ook super eigenlijk, want zo konden we facetimen met onze zoon (die een toptijd heeft gehad bij moeke&didi, tante Chris, oma&opa en met meter naar het Boudewijnpark is geweest – merci allemaal!).
*Zo kon ik wel met een half oog volgen wat voor fantastische dingen onze sponsoroproep al heeft opgeleverd. Binnenkort heel wat reviews, want onder andere Danone, Fructis, Le Petit Marseillais, Nivea, Puratos, Aveve en A Taste Affair hebben ons leuke voorstellen gedaan. Er is nog ruimte voor meer natuurlijk. Dus mail maar (ik maak binnenkort een nieuw tapje, maar doe voorlopig maar via boekingen, het komt wel terecht!)
*Het luiewijvenweekend begint trouwens vrijdag al. Daartussen zit een werkweek vol zomer, om dan weer lekker lui te zijn. I love the summer.
De beste zeilmaatjes. Superkapitein. Toplocatie. Heerlijk. Thanks Barbera-crew. See you next year?