Ik zou hier een klaagzang kunnen beginnen over hoe ontevreden ik ben met mijn lijf, maar daar is nog nooit iemand beter van geworden. Bovendien probeer ik mijn klaagwijf-imago wat op te poetsen (*knipoog*), dus ik ben het probleem gewoon te lijf gegaan ipv erover te zagen en klagen. Allez, laat ons zeggen dat ik een beetje van allebei doe, eerlijk duurt het langst.

Mijn lijf is serieus veranderd, vooral na de tweede zwangerschap. Vrouwen knijpen geregeld hun billen dicht als ze horen dat Felix 4,675 kg woog bij de geboorte, maar de weg door het geboortekanaal ging eigenlijk vrij vlot. Die gigantische baby heeft veel meer schade aangericht in de laatste weken zwangerschap. Mijn buik is verder uitgerekt dan bij Basiel, mijn interne keuken is door elkaar geschud (laten we het daar vooral niet meer over hebben) en eigenlijk heeft Felix mijn hele lichaam veranderd.

In lang vervlogen tijden moest ik alleen maar inzitten met broeken als ik ging shoppen. Het was de uitdaging om die over mijn deftig ontwikkelde bovenstelten te krijgen (ik noem ze ook wel eens voetballersbenen) zonder dat er daarna nog iemand bij kon aan mijn toenmalige hyperslanke taille. Ik geloof dat er zelfs ooit een half sixpackske is geweest, maar dat hebt ge niet van mij.

Tegenwoordig passen broeken wonderwel bijna direct. Maar boven de gordel is de boel nogal veranderd, wat een nieuwe shop-uitdaging met zich meebrengt. Gezocht: elegante, buikverstoppende maar borst(voedings)vriendelijke en toch leuke bovenstukken. Niet evident, zo heb ik proefondervindelijk vastgesteld (maar ik moet uiteraard nog meer testen doen, aka nog meer shoppen)

Ik was al een hele tijd jaloers op een vriendin die schijnbaar vanzelf lijkt af te vallen. Ok, ze sport zot veel, maar voor de rest eet ze wel echt graag. (Doen we dat niet allemaal graag, als we echt eerlijk zijn?). Ik wist dat zij al een jaar van levenswijze veranderd was. Van het uitproberen van allerlei gezonde en minder gezonde diΓ«ten (waarvan we er ook een deel samen gedaan hebben), naar het 5:2 dieet.

Heel concreet komt dat er op neer dat je twee dagen per week (vrij te kiezen, maar best niet achter elkaar) β€˜vast’ en dat je de andere vijf dagen β€˜normaal’ eet. Dat betekent natuurlijk niet schransen, maar ook geen punten tellen of voedselgroepen schrappen.

Op een zogenaamde vastendag mag je 500 kcal eten, liefst ’s avonds. Het is de bedoeling om lijf en leden eens helemaal vrij te maken voor een langere periode dan de nacht. Als je vragen of commentaar hebt, verwijs ik je graag door naar het boek van Michael Mosley of kan je de documentaire bekijken.

Ik kan alleen maar voor mezelf spreken, maar ik doe het nu een maand en het is de allereerste keer dat ik enthousiast ben over een dieet. Bij alle voorgaande pogingen liep ik op dag drie al ongelukkig en wilde ik er liever de brui aan geven en meteen 17 zakken chips en 12 repen chocolade opeten (ik overdrijf), dan nog 1 dag langer groenten te moeten eten. Het werkte niet, ik werd er grumpy van. De eerste vastendag was een serieuze uitdaging (vriendin L heeft me er whatsappend door gesleurd), maar toen ik van mindset veranderde ging het plots veel beter. Dus dit zijn mijn tips en ondervindingen:

  • Ik probeer zo lang mogelijk niets te eten op vastendag. Ik krijg het pas moeilijk NA mijn maaltijd van 500 kcal. Die bestaat meestal uit groenten en iets van eiwitten (een ei, kip, scampi, …). En ik kan u vertellen, groenten zijn nooit zo lekker als op vastendag.
  • Ik probeer niet aan de honger te denken. Echt, dat werkt. Fuck your mind. Alleen op vastendag trouwens, want de andere dagen lig ik een halfuur voor de kantine opengaat soms al bijna op de grond van de honger. Op vastendag voel ik geen honger (of negeer ik die).
  • Ik drink gigantisch veel water op vastendag. Thee en koffie mag ook, maar dat lust ik niet. Als ik het echt moeilijk heb, dan drink ik een bouillon’ke. Krijg je het warm van en geeft even een andere smaak.

IMG_8193

  • Ik moet opletten dat ik op de vijf andere dagen niet ga compenseren. Dat is geen drama, maar een werkpuntje voor mezelf. Al merk ik ook dat ik eigenlijk automatisch minder eet op andere dagen, als je echt goed luistert naar je lichaam.
  • Ik laat een slechte dag toe. Deze week heb ik thuisgewerkt en ondervonden dat ik de sociale controle nodig heb voor het vasten. Voor mij werkt vastendag dus het best op kantoor. Maandag en donderdag meestal, maar je kan er mee schuiven als dat nodig is. Er is ook geen man overboord door in vakantieperiodes of echt moeilijke tijden eens voor 6:1 te gaan, of zelfs gewoon een week over te slaan. Bij een ander dieet ging ik na één chocolaatje misschien al denken β€œzie je wel, het is toch al om zeep, ik heb gezondigd” – hier heb ik dat gevoel veel minder.
  • Ik loop niet ongelukkig, integendeel. Ik voel me ook niet slap op vastendag, integendeel. Het gebrek aan slaap blijft mottig, maar als dat zich weer herstelt ga ik hier energie van krijgen, ik voel het.

Ik denk dat ik voor de allereerste keer in mijn leven enthousiast ben over een β€œdieet”. Al zou ik het liever β€œlevenswijze” noemen, want eigenlijk is het meer dat. Vol te houden door na een tijdje misschien over te schakelen naar 6:1, stel ik dat rock bottem van de BMI-schaal zou bereiken.

Het helpt natuurlijk wel dat ik op een maand tijd 3 kg ben afgevallen en dat gisteren iemand dat ook oprecht heeft opgemerkt.