We stonden aan de kassa met een paar geselecteerde items. Ik wilde het liefst de hele winkel mee naar huis nemen, maar dat was budgettair geen topidee. We konden het ook niet dragen, want we waren gewoon aan het shoppen op ons weekendje weg in Eindhoven. Toen de vriendelijke kassadame vroeg of we een klantenkaart wilden, vroeg ik of er in België ook winkels waren. Drie kwartier eerder had ik nog nooit van Sissy-Boy gehoord.

Er ging er binnenkort eentje komen in Gent. Ik ging uit mijn dak. Ze zei iets over een postgebouw en in de lente. Ik ging nog meer uit mijn dak, een Sissy-Boy in mijn stad. Heerlijk.

Heel wat maanden later kreeg ik van de store manager van de Gentse Sissy-Boy (is dat de juiste titel Romina?) – terwijl ik me aan het vergapen was aan al het moois in de winkel, ik kan maar beter eerlijk zijn – een persoonlijke uitnodiging voor de officiële opening van de Post. Het was met goodies en hapjes, zei ze en het ging heel tof worden. Natuurlijk kom ik Romina, you had me at goodies.

Afgelopen dinsdag was het zover.  De homo touristicus vertelde het verhaal achter het Postgebouw, aangevuld door een vlotte Hollander die de uitleg van de renovatie deed. Ik kan daar kort over zijn: het is geweldig goed gedaan. De Post Plaza ziet er fantastisch uit. Blij dat dit mooie plekje op de Korenmarkt na jaren van leegstaan en aanmodderen eindelijk een waardevolle invulling heeft gekregen.

Ge moet vooral zelf gaan kijken, maar het zijn dus vier winkels die in elkaar overvloeien (Men at Work, Skin Cosmetics, Sissy-Boy en Pain Quotidien). Dat mag je letterlijk nemen, want er zijn GEEN muren. Zotjes, maar het past helemaal bij het gebouw. Enfin, ge moet echt gewoon gaan kijken om het te snappen.

De goodies van de Man at Work waren trouwens redelijk aan de zotte kant. Check my bomber jacket, baby.

Bij Skin Cosmetics kregen we een doosje met allerlei productjes die ik helaas nog niet heb kunnen testen, maar die alvast geweldig voelen en ruiken. En de Pain Quotidien is ook gul geweest (en vooral lekker vent, lekker. Chance dat het geen vastendag was)

 

Maar ik ging eigenlijk vooral voor mijn favoriete winkel: de Sissy-Boy. Je hebt er kleren, maar ook woondingetjes en megatoffe spullen voor kinderen. Check it out yourself, dat is goede raad van tante Sofie. Topwinkel, alleen met wat een gekke naam. Daar zit een verhaal achter (iets met keizerin Sissy en al, dus op zich nog wel cool), maar onthoud vooral dat je op Instagram best ver weg blijft van #sissyboy. Sorry als ge het ondertussen bekeken hebt, maar ga dus vooral voor #sissyboy1982.

Kijk, ge denkt misschien dat ik alle vijf botten naar een persevent moet of op de rodeloper wordt verwacht. Dream on, dat valt serieus tegen. Pasop, ik deed dinsdag alsof ik alle dagen niet anders doe dan op persevenementen rondlopen, en volgens mij is het niemand opgevallen.  Ik had gelukkig een geweldige compagnon. Van op afstand kennen we elkaar al jaren, maar het was een waar genoegen om Oon nu ook in het echt te leren kennen. We hebben al een halve ontbijtdate geregeld. Mogelijks in de Pain Quotidien bij een ontbijtje, want ze hebben daar lekkere dingen. Heb ik van horen zeggen hoor, want ik heb er maar een paar geproefd. (Ok, dat is gelogen. Ge hebt me door.)

Persevents als dit, bring it on.

En dan ga ik nu nog wat staren naar mijn fantastische goodies. En sparen voor mijn volgende bezoek aan de Post. Onze Post, op de Korenmarkt. Negenduust,  Gent.

PS: Romina heeft mij op geen enkele manier gedwongen om dit te schrijven. Ik ben gewoon oprecht mega enthousiast.