Het is allemaal begonnen in de aanloop naar de vijfde marathon van mijn lief. Ik kan maar beter eerlijk zijn, ik was jaloers. Jaloers op zijn doorzettingsvermogen, jaloers op zijn prestaties, jaloers op zijn conditie. Ik weet dat jaloezie geen propere emotie is, maar toch. Ik hoef je niet te vertellen dat het leven hier druk genoeg is en dat sport inpassen niet altijd evident is. Maar ik heb er zoveel deugd van, dat ik mijn best deed met zwemmen en lessen bij Stadium. Ik vind lopen meestal wat saai, maar het is wel de makkelijkst inpasbare sport van allemaal. Je hebt eigenlijk alleen maar een moment en goede loopschoenen nodig. Het kan voor de rest ongeveer overal. Ok toegegeven, een douche achteraf is ook meegenomen.
Ondanks eerder blessureleed, wilde ik start to run dus echt nog eens een kans geven. Ik heb wel al meteen gezondigd, want ik ben begonnen op les 6. Mijn conditie is niet slecht, dus de eerste lessen voelen een beetje te belachelijk voor mij. Arrogant, ik besef het. Maar op conditie zou ik meteen een halfuur kunnen lopen, voor mijn rechterbeen doe ik het niet. Les 6 was een mooi compromis.
Lien had me een paar maanden geleden al van die tubes cadeau gedaan, dus die draag ik trouw aan mijn slechte been. En ik leg ook flink ijs voor en na het lopen. En wowkes, maar het lukt voorlopig. In het midden van de loop heb ik meestal wel een pijnlijk moment, maar hoe langer ik loop, hoe beter het gaat.
Mijn lief was zo enthousiast dat ik ook ging lopen (hij ziet ons al samen een marathon lopen en ik laat hem voorlopig in zijn waan), dat hij meteen Strava en Runkeeper geïnstalleerd heeft. Ook zo’n band aan mijn arm om mijn gsm in te stoppen, al slaag ik er voorlopig niet in dat zelf te bedienen. Hij ziet het zo zitten, dat we zelfs al een keertje samen zijn gaan gelopen. Na die les 14 heeft hij er nog 10 km bijgekletst, zo is hij dan ook weer wel. Maar toch, romantisch he?
Zondag heb ik les 20 afgewerkt aan zee. Die zag er als volgt uit: 8 lopen – 1 wandelen – 8 lopen – 2 wandelen – 8 lopen – 1 wandelen – 8 lopen. En dat ging echt heel goed, zelfs toen ik door een verkeerde routekeuze plots op het strand belandde en anderhalve km in mul zand moest lopen (wegens gigantisch hoogwater en door een schuimbuffer zelfs geen branding beschikbaar). Ik ben dus voorzichtig optimistisch.
Het gaat nu al bijna vijf weken echt goed. Ik loop trouw drie keer per week en vind het zelfs echt leuk. Owmaagod. Ik trek de voordeur soms nog dicht op een uur dat ik twee maanden geleden gegarandeerd al in mijn bed lag. Wie had dat ooit gedacht? Mijn lief dus. Die riep na mijn eerste les al dat ik dan zou kunnen meedoen aan de 5km op de Stadsloop van Gent. Dat was dus altijd ergens in mijn achterhoofd een half doel. Al dacht ik even goed dat ik het nooit ging halen.
Maar nu zondag is het dus zover. En ik zie drie opties:
A. Ik loop niet mee. Want “ladies run” is op zich al een denigrerende naam en 5km een belachelijke afstand. Maar vooral, ik ben nog niet echt aan het einde van de start to run lessenreeks.
B. Ik loop mee en volg gewoon het schema dat Evy in mijn oor fluistert. Ik loop dus mee en doe les 23 op de stadsloop. Om niet aangemoedigd te worden tijdens het wandelen, zou ik dan wel een sandwichbordje dragen waarop staat: “Ik doe Start to Run, ik moet wandelen van Evy”
C. Ik loop gewoon de 5 km op een rustig en traag tempo en zie waar ik uitkom. Met het riscico een toptijd neer te zetten of als laatste over de streep te komen.
Over een paar dagen is het zover. Ik ben officieel nog niet ingeschreven. A, B of C gasten?
C! Ik ben nog nooit verder geraakt dan les 20 en toen zat ik al aan 5 km (misschien ligt dat aan mijn tempo?) Volgens mij moet je dat nu wel lukken…
Zou het niet zo zijn dat je ergens rond minuut 10 of zo al wel voelt of je het helemaal verder kan doen? allé ja 5 km, dat is een half uurke lopen toch? Dan ben je zelfs al 1/3e onderweg. (eventueel laat je Evy gewoon spelen terwijl je loopt hé … helpen zal het wel… je loopt gewoon door tijdens de rustpauzes; moet te doen zijn)
Toitoitoi! Ik zit in elk geval nog altijd op les 0 momenteel ;). Als de verdomd drukke momenten misschien eindelijk eens gaan liggen zijn, dan wil ik er terug aan beginnen.
C als je het mij vraagt. Je kan maar proberen en eventueel hier en daar wat wandelen.
Ik ben ook grote fan van start to run, tot mijn grote verbazing hou ik dit goed vol en ik kijk zelfs uit naar mijn lessen.
C! Nie plooien ;-))) wanneer doe je het toch allemaal???? Pfff ” gezond” jaloers 😉
C!
Combinatie van C en B: Evy laten spelen, de eerste wandelpauze doorlopen, de tweede wandelpauze houden, en dan het resterende eind lopen.
Deed ik ook zo toen ik ‘restart-to-run’ deed na de zwangerschap. Werkte perfect 🙂
doe maar C, dat moet toch lukken!!
B 🙂
Maar dan wel een foto komen posten van jou met dat bordje om je nek!
C (als dat lukt met je been hé)
maar dan gewoon echt rustig lopen en je niet laten opjutten in groep
op die stadslopen, loop ik zelf ook sneller dan thuis. (ik ben trouwens een 5 km loper want langer is niet aan mijn spieren besteed)
ik loop deze keer niet mee aangezien ik een naaiworkshop volg die dag en mijn man loopt niet mee wegens een spierscheur
maar go for it zou ik zeggen 😉
C!
Gewoon doen. En wandelen als je moet wandelen, je zal zeker niet de enige zijn.
Ik denk altijd, hoe traag ik ook ga. Ik ben nog steeds sneller dan diegene die in zijn zetel blijft zitten.
C, absoluut…
Ik zou zeggen: C! Of B. Zeker niet A, want niet meedoen is geen optie na alle inspanningen die je al gedaan hebt 😉
Ik ga voor B, omdat het zo belangrijk is dat je nadien ook nog goed blijft sporten en geen pijn hebt. Ik ben zeker dat je het ook allemaal lopend kan, maar ik zou me op de lange termijn focussen.
Als je echt voelt dat het goed lukt tijdens het lopen kan je Evi tegen het einde wat negeren, maar ik zou opletten dat je je niet forceert.
Veel succes!
C ! Doen ! Ik deed in december mee met de midwinternachtrun, 5 km, we zaten ook pas op les 23 van Evy en overliep dezelfde opties als jij , maar door de sfeer die in Gent hangt en de adrenaline liep ik vanzelf 5 km !
C! Maar dan wel met de optie om eventueel ergens een wandelmomentje in te bouwen als je lijf daarom vraagt. En alleen als je weet van jezelf dat je daar dan ook aan zou toegeven, want anders is optie C gewoon verboden en ga je beter voor optie B. Verstandig lopen dus … Succes!
Eerst en vooral chapeau dat je als teamnosleep die start to run ook kan doen. ‘k zie het niet zitten persoonlijk.
ooit start to run uitgedaan en ik bleef altijd net onder de 5km: ‘k loop blijkbaar traag.
Ik zou optie B kiezen, omdat er over die schema’s nagedacht is om je conditie op te bouwen en dat je dat dan zeker aankan. dan forceer je je zeker niet. Maar misschien is het wel gewoon meer fun op zo’n run om C te kiezen. Moeilijk dilemma
Ik zou zeker voor C gaan! met de nadruk op (zeer!) rustig starten. Je krijgt enorm veel energie van zo’n wedstrijdsfeer, de supporters, de andere lopers.. en direct nieuwe motivatie om verder te lopen en volgende keer een betere tijd te lopen!