Vakantie, dat was vroeger iets voor andere mensen. Maar niet voor mij.

Het zit zo, na het afstuderen ben ik meteen beginnen te werken. Vervolgens heb ik 14 maanden aan één stuk gewerkt, met amper één dag vakantie. Paasmaandag. Dat betekent inderdaad dat ik alle andere feestdagen gewerkt heb, en ook de helft van alle weekends. Dat ging toen gewoon zo, ik stond er niet te veel bij stil.

Daarna volgde dan de eerste 20 dagen vakantie per jaar. En dat is nooit veranderd. Ik vind dat persoonlijk veel te weinig, het is puzzelen om daar iets mee te doen. En als je ook nog een beetje op vakantie wil gaan, blijft er nooit een dagje over om gewoon thuis te zijn. Ik zit nog steeds in een systeem van 20 dagen, en voor de meeste feestdagen hang ik er ook aan. Dat is jammer, maar er is voorlopig weinig aan te doen. Al word ik soms heel bang als ik bedenk hoe we dat met Hugo gaan doen en zo weinig vakantiedagen. Maar volgens mijn lief, lost alles zich vanzelf op.

Maar. 2012 wordt een topvakantiejaar. Ik ga zowaar thuis zijn.

Zwangerschapsverlof is natuurlijk een speciale vakantie, maar enfin. Ik ben minstens 15 weken thuis. En ik besef dat ik mijn handen meer dan vol zal hebben, maar ik kan het gewoon niet geloven dat ik werkelijk thuis ga zijn. Ik kan daar zo van genieten, omdat het zo verschrikkelijk weinig gebeurt. En samen met Hugo, dat gaat gewoon geweldig zijn. Zo’n lange tijd niet werken, dat lijkt compleet irreëel. (Valt het op dat ik de dochter van zelfstandigen ben, misschien?) Maar genieten dat ik ga doen, ge hebt geen idee.

Ik heb daarom ook beslist om er nog een maand ouderschapsverlof aan te plakken. Ik heb daar zeer lang over getwijfeld. Maar ik had het gevoel dat de tijd te kort zou zijn. Je hebt maar één keer een eerste kind. Het is allemaal nieuw en ik weet niet wat er op allemaal op mij afkomt. Maar ik wil me eventjes niet moeten afjagen, niet moeten haasten. Ik wil dat alles min of meer op zijn plooi valt, zodat ik ook echt klaar ben om weer te gaan werken. En ik wil ook iets langer borstvoeding geven. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik me voor deze maand moet excuseren (vooral aan mezelf, iedereen voor de rest is enthousiast). Ik heb nog geen idee hoe we dat financieel allemaal moeten redden, maar ik panikeer dan ook graag. En zoals mijn lief altijd zegt, alles komt goed. Ik probeer hem te geloven. En ja, ik neem nog een maand ouderschapsverlof, en ja, ik ga daar van genieten.

Maar het wordt nog beter. Want voor Hugo er is, gaan we er nog dik van profiteren. Ow yeah. Ik ga u even serieus jaloers maken. Want, upcoming:

–          Een weekendje Londen. Een vriendin wordt 30 en wil dat negeren, door iets heel leuks te doen. Wie ben ik om daar nee tegen te zeggen? We kunnen bovendien ergens logeren. Er is wel maar één bed, maar omdat ik de zwangere ben, krijg ik voorrang. De rest mag op een heerlijk hard matje slapen. Sorry, guys.

–          Vervolgens een weekend Rijsel en Arras. Met het lief. Ik heb het dan ook in de kalender gezet als ‘romantisch weekend’. En hij kan maar beter alles uit de kast halen. Haha. We hadden nog een Bongobon, en die moest nog op. En we zijn nu nog met ons tweetjes en daar wil ik nog maximaal van genieten

–          Daarna gaan we naar New York. Decadent eigenlijk. Maar het is nu dat we het moeten doen. Hoe dat gekomen is, leest ge hier.

–          En oh ja, vandaag is er op internet weer een nieuw luiewijvenweekend ontstaan. Dus eind mei gaan we ons nog serieus laten verwennen. Zowel L. als ik gaan dan megahoogzwanger zijn, maar we gaan niet te ver weg. Het was trouwens de vent van L. die het suggereerde. Er zijn ook geruchten dat het een weekend is om te ontfutselen of dat hier een meisje of een jongen is, maar daar moet ge niks van geloven. Want ik ga dat kei hard kunnen zwijgen. Serieus.

Enfin. Van jaren geen vakantie, naar een tijd met meer vakantie dan ooit. Sinds ik mijn lief heb leren kennen, is er precies een wereld open gegaan (op heel veel verschillende vlakken eigenlijk). En als Hugo er is, gaan we ons een tijdje vooral daar op concentreren. En zal er eventjes niet op vakantie gegaan worden.

Geen probleem, we gaan er eventjes tegen kunnen denk ik.