Oh ja.
Jullie willen vast weten hoe het is afgelopen? Op de slechtst mogelijke manier. Ik was eigenlijk redelijk optimistisch en ging er van uit dat ik tegen de thuiskomst van mijn lief gisterenavond opnieuw in een warm huis ging zitten en dat de wasmachine aan het draaien zou zijn.
Helaas.
De chauffageman had niet bepaald goed nieuws.
“Ja madammeke, dat kan pas gemaakt worden als het dooit. Tenzij gij er een hele dag met een elektrisch vuurtje gaat naast zitten, en elk plekje aanduidt waar er water uitkomt.” Ik moet ten eerste gaan werken, en ten tweede betekent dat dan ongeveer een hele dag in de kou. En wachten tot het dooit, is sowieso beter volgens die vent. Dus doen we dat maar.
En “ja madammake, het zou ook kunnen dat uw ketel geraakt is. Dat kan ik nu nog niet zien. Waarom hebt ge die buizen ook niet beter beschermd?” Omdat meneer de chauffagist ik daar geen verstand van heb. Omdat die ketel daar al vijf jaar hangt en er nog nooit zoiets gebeurd is. Omdat meneer de chauffagist, wij gewoon pech hebben. Veel pech. En waarschijnlijk ook dure pech.
Ondertussen heb ik mijn lief ook kunnen overtuigen van de slechte isolatie in de badkamer. Nu er geen chauffage meer brandt, wordt het verschil pas echt duidelijk. Ik had er gisteren een beetje water weggegoten in de lavabo. En uur later was het ijs. Terwijl het in de keuken en de rest van het huis toch nog 7° (met dank aan de buren waarschijnlijk). We gaan dus ook de badkamer moeten bij isoleren. Een gloednieuwe badkamer trouwens, net geïnstalleerd door de vorige eigenaars. Ik vond het meteen verdacht dat we die niet warm kregen, mijn lief dacht dat het aan de chauffage lag. Maar nee hoor, het ligt aan de kutisolatie.
We moeten nu dus tijdelijk elders onderdak zoeken (wie weet voor hoelang?). Want zonder water en bij 7°, dat is echt geen leven. Vooral zonder water. Tegen de kou, dat zou ik nog overleven. Maar geen water, dat is niet te doen.
Vijf maanden zwanger. Zoveel zin om er in te vliegen met dat huis van ons en eindelijk alle kamers af te maken en alle dozen leeg te maken en een plaats te geven. Nestdrang. En nog niks aan de kinderkamer kunnen doen. En nu zeker niet. En het geld dat we daar aan gingen uitgeven, gaat nu wel rechtstreeks naar de chauffage gaan. En ik wil eigenlijk gewoon thuis zijn. Hoe fantastisch het ook is dat al die mensen ons een bed aanbieden.
Ik mag nu af en toe wel eens diep zuchten zeker? En misschien dat ik toch ook eens ga wenen. Nee, dat is wel zeker. Oeps, traantje.
Kan iemand het doen stoppen met vriezen? Merci, dankuwel.
Ik zou het met heel veel plezier doen stoppen met vriezen als ik wist hoe :s Ik hoop echt dat het snel en goedkoop opgelost geraakt zodat jullie verder kunnen bouwen aan jullie thuis. Veel succes!
Oooooooohhhhh zoetjen toch! Ik heb zo medelijden met jou nu!
En “madammeken waarom hebt ge die buizen niet beter geïsoleerd”: “omdat we hier nog maar drie weken wonen, fucker” zou ik zelf gedacht hebben in uw plaats.
Ik hoop echt dat het geen AL te dure affaire wordt!!!
Oh, seg, ik zou u direct een bed aanbieden, en een kinderkamer ook, ware het niet dat wij voor geen enkel kind een kant en klare kinderkamer hadden.
Ik hoop dat de kosten meevallen en dat je toch nog een kinderkamer kan voorzien die aan je wensen voldoet.
Zo’n typische eigenschap van alle techniekers en aannemers: veronderstellen dat je àlles van àlles weet. Niet dus… En ze kunnen je dan ook tegelijk zo dom en onverantwoordelijk doen voelen. Ik haat het. Geen idee of onze verwarmingsketel ‘beschermd’ is, zal wel niet en ik zou niet weten hoé dat dan zou moeten gebeuren…
Hopelijk snel warmere temperaturen zodat jullie gauw weer naar huis kunnen!
Oh ja. Het is trouwens dezelfde man die in dat huis de verbouwingen gedaan heeft. Voor wij het kochten. Als dat ding verkeerd hangt, dan had hij dat ergens anders moeten hangen e!
Ohh mega flashback! Ik was DERTIG weken zwanger toen ik thuis kwam in het huis waar werkmannen “een kleine wijziging in de werken” hadden gedaan. In plaats van een meer afgewerkte living trof ik een huis VOL VOL VOL stof en vuiligheid aan. Ze hadden besloten eerst de plaaster van de muren te halen. Twas écht onbewoonbaar! Ik herkende zelfs niet meer welke kat de welke was, ik zag enkel 2 grijze bestofte zielige wezentjes met tranen in hun ogen. Ik heb mijn lief gebeld, mijn katten in een verhuisdoos gestoken en bij vrienden gaan aankloppen. Gelukkig hebben die een groot huis mét aparte studio erbij alwaar wij een paar weken zijn gaan wonen. DE HEL toen….Maar nu kan ik er toch een klein beetje mee lachen…soms
Hang in there! Voor je het weet is het alleen nog een verre herinnering!
k Was 8 maand zwanger van kindje 3 en kwam in een huis zonder verwarming (enkel een kachel, wegens geen geld meer) en ‘bijna’ zonder trap terecht…Trappenmaker wou eigen fout niet toegeven en dreigde met ‘we nemen de trap terug mee en t zal met een ladder te doen zijn’…Gelukkig kon mijn pa onderhandelen en het ergste voorkomen…Kindje 1 en 2 waren toen respectievelijk 2 en 1 jaar jong en hun eerste woordje was…’koud’…ZIELIG ! Verwarming kwam er…op kerstavond ‘draaide’ de chauffage voor t eerst…mooi kerstkado !
Courage Sofie ! Op een dag zal de zon weer voor je schijnen !
Met
Bleh, da’s echt niet leuk! Ik duim met je mee dat het snel stopt met vriezen en dat de kosten keihard meevallen. En dat mijnheer de chauffageman zijn commentaar achterwege laat en de boel gewoon terugmaakt, dat ook.
sterkte, en bleit maar eens goed! Ik duim voor je…