Basiel vroeg wel hoe Slecht-weer-vandaag nu precies op die daken geraakte , maar was tegelijkertijd helemaal overtuigd hem diezelfde nacht op het dak gehoord te hebben. De vorige jaren werd de man met staf en mijter nogal lauw onthaald, maar dit jaar was het een gigantische hit. We hebben zelfs een foto om ze over een jaar of twintig mee te confronteren, als de fantasiefeiten verjaard zijn.

Omdat het geweldige evenement van Sinterklaas en de tutjesboom maar één keer per jaar georganiseerd wordt en de tandarts elke keer een litanie afsteekt over die verdomde tut, heeft Felix zijn siliconen vriendje afgelopen dinsdag ook afgegeven. Ik heb dat in gang gestoken en misschien was het echt veel te vroeg, want het inslapen verloopt sindsdien nogal moeilijk.

De afgelopen dagen was hij ook veel vroeger wakker dan anders. Maar het meest opvallende: hij wil weer drinken bij mama. En als je zou denken dat er na een paar weken inactiviteit geen druppel meer uitkomt: forget it. Als je zo lang voedt, kan je ook na a fortnight (ik wilde dat woord altijd al eens gebruiken, sorry) zonder dorstig kind nog een wolkje melk voorzien. Dat blijft stromen, crazy.

Maar ondertussen is de goedheilig man allang weer bij zijn mandarijnen (daar waar het WARM is – jaloers) en dringen de kerstbomen zich op. Als ik alleen met mezelf rekening moest houden, zou ik de feestdagen het liefst volledig overslaan. Rechtstreeks naar februari, dat lijkt me wel wat. Maar voor mijn kroost wil ik wel graag fijne tradities creëren. De kerstboom versieren is er eentje van. Vorig jaar tijdens de soldenperiode alles ingeslagen (ik begrijp dat ge serieus onder de indruk zijt van mijn strakke 1-jaar-op-voorhand-planning), straks gaan we het ding versieren.

Ongeveer 17% van de cadeautjes is zelfs al in orde, voor de overige 83% is inspiratie heel erg welkom. Maar ge weet hoe dat gaat. Terwijl ge over de geschenken van anderen ligt na te denken, begint uw eigen wish-list plots voor uw ogen te dansen. Die ziet er oppervlakking ongeveer zo uit:

• Een mooie fietshelm (Ik heb beslist om met fietshelm te gaan fietsen. Ik heb al te veel dokters op tv horen zeggen dat het echt een groot verschil maakt. Het mag er nog zo belachelijk uitzien, safety before fashion)
• Een grote plant (Mijn lief is helemaal tegen groen in huis, maar ik ben grote fan. We hebben nergens een grote plant staan en ik zou dat wel graag hebben. Wel eentje die niet gemakkelijk doodgaat, want ik stond niet in de rij toen de groene vingers werden uitgedeeld)
• Een kruimeldief (De vorige is gesneuveld en eigenlijk is dat wel best handig met twee kleine kinderen. En ok ja, het is waar, ik ben de grootste kluns van allemaal thuis)
• Kledingbonnen. (Maar voor serieus. Nieuwe kleren blijven toch echt geweldig de max. Jammer dat je de afwas niet kan doen in ruil voor een nieuwe jurk)

Op een iets duurdere schaal zijn er nog wel een paar dingen zoals een tweede wc (en eventueel zelfs badkamer), een ingemaakte kast en een supergeïsoleerd huis die op de verlanglijst staan, maar we kunnen nog wel een beetje wachten.

Het draait eigenlijk maar om één ding: gezondheid. Dat zeg ik altijd en meestal zijn het halfloze woorden, omdat je er amper bij stilstaat als gezondheid er vanzelf is. Maar dit jaar is het helaas anders. Iedereen gezond bij ons houden graag, met aandrang. Meer hoeft dat echt niet te zijn.

Op het eerstvolgende belangrijkheidslevel heb ik nog twee diepe wensen die misschien ooit, misschien nooit in orde zullen komen. En waar ik misschien ooit eens iets zal over vertellen, maar die misschien ook eeuwig op de sofa van mijn psychologe zullen blijven. Misschien, het is voor mij ‘misschien’ wel het woord van het jaar.

Ik kijk in ieder geval reikhalzend uit naar 2018. Want 2017 was zo dubbel, dat ik echt wel klaar ben om het uit te zwaaien.

En wat mag het voor jou zijn?