Vandaag is het de bedoeling om alle remmen te laten wegvallen en te bloggen over dingen waar ik normaal nooit over zou bloggen. Ik blog over veel dingen, dus ik vind het weer een heel moeilijke. Bovendien gaat deze wijvenweek voor mij vanaf nu verder aan de andere kant van de wereld, want we zijn gisteren aangekomen in New York. Ik ben dus misschien ook wel even bezig met andere dingen, dan met wijf zijn.

De dingen die u hier niet zal lezen, zijn ook dingen die echt niet voor publicatie vatbaar zijn. Ik heb het hier niet over familieproblemen, ons seksleven (u zou graag willen en het zou zeer interessant zijn, maar sorry, veto van mijn lief) of hoeveel ik weeg. En dat zal niet snel veranderen denk ik. En voor de rest, is hier zelden censuur.

Maar allez, het is wijvenweek. Dus kom.

– Ik ben ongemeen gierig en in paniek als het over geld gaat. Dat heeft te maken met de zwarte sneeuw die ik gezien heb, met mijn gigantisch verantwoordelijkheidsgevoel en mijn werkethiek. Ik heb geleerd om voor mezelf te zorgen en heel hard te werken, maar ik heb iets te weinig geleerd om te genieten. Dat verandert stilaan een klein beetje (anders was ik nu niet in New York), maar ik lig er momenteel wakker van hoeveel dit hier allemaal zal kosten. En nu rolt mijn lief met zijn ogen, want die zegt altijd dat het allemaal in orde komt. (Maar hij durft wel niet meer thuiskomen met duren merkproducten, hij gaat op een andere manier naar de winkel. Me proud.

– Ik kan helemaal niet goed naar het toilet gaan, grote boodschap. Ik heb daar altijd en overal last mee. Maar voila, na gisteren drie uur afzien in een klein vliegtuigzeteltje, is het toch gelukt. Op zo’n klein vliegtuigtoiletje. Me proud. (En excuses als u dat niet wilde weten). Ik ga trouwens ook nooit op de bril zitten, alleen thuis en bij mensen die ik ken. Ik heb wc-smetvrees, ja.

– Toen we gisteren toekwamen, was het nog even uitzoeken hoe we van de luchthaven naar onze gastheer F. zouden geraken. Ik wilde het openbaar vervoer nemen, mijn lief een taxi. Hij vroeg aan een sympathieke vrijwilliger – die daar alleen staat om mensen de weg te wijzen – hoe we van JFK naar Manhattan zouden geraken. Toen zei ik, maar we moeten eigenlijk naar Queens, is er geen beter weg dan eerst naar Manhatten te gaan? Hij antwoordde “But you’re in Queens now!'”

– heb ik vannacht per ongeluk een volle wc-rol in de pot laten vallen. Genant. En mijn excuses.

– voel ik mezelf heel dik en vet op dit moment, en vind ik dat niet leuk. En veel mensen zeggen ‘dat ik zo mooi zwanger ben’, maar dat geloof ik niet. We zijn nu 26 weken ver en er is een kleine 5 kg bij, het schijnt dat dat niet dramatisch is. Maar ik voel me toch een walrus. En ik weet niet wat ik vandaag moet aandoen (de combinatie met dagtrippen door NY en toch van enige elegantie getuigen, daar gaat het mis)

– heb ik toch ook wel honger. Maar dat heeft misschien te maken met het feit dat het bijna twintig uur geleden is dat ik iets gegeten heb. (En wat gaat dat hier zijn met dat eten? Hebben ze hier wel gezonde dingen?)

– ik ben bang van de telefoon. Ik haat het om mensen te bellen, behalve dan vrienden. Dat vind ik de max. Maar vreemde mensen bellen, ik doe in mijn broek. Jammer genoeg is dat een groot deel van mijn job, al is het al geminderd. Met luisteraars zit ik niks in, maar laat me niet naar BV’s bellen want ik besterf het. Belachelijk he?

Voila, u weet weer wat extra dingen over mij. U dag kan niet meer stuk.

Veel groetjes uit Queens, New York. Ik ga opstaan en aan mijn citytrip beginnen.