Mij stak het al veel langer tegen, ik had het eigenlijk helemaal gehad met die tut. We zaten met een kleine grote verslaafde die zelf totaal niet van plan was om af te kicken. Ik was er uiteindelijk (vrij vlot) in geslaagd om de tut alleen te herleiden tot bed en auto, maar papa hield er altijd eentje achter de hand “voor noodgevallen”.

Als een kind stopt met tieren door er een tut in te stoppen, dan is dat voor mijn lief duidelijk. Ik heb een probleem en er is een handige oplossing, why not? Maar ik ben daar lichtjes anders in, een tutje is niet voor overdag als je drie jaar bent. Mijn lief weet gelukkig dat ik gelijk heb, dus trok ook aan de kar. Ik wilde me nog neerleggen bij een tut voor het slapen, maar eerlijk is eerlijk, ook daar moest ik moeite voor doen. Toen de tandarts ook nog zei dat hij last begon te krijgen van het tutje en het rond zijn mondje knalrood zag, was ik helemaal klaar voor actie.

Er zijn veel scenario’s gepasseerd. We geven het aan de Sint. We gooien het uit het raam en tegen dat hij beneden is, ligt er een cadeautje te wachten. We geven het aan de tutjesfee. We hangen hem in de tutjesboom. Maar om eerlijk te zijn, dat maakte allemaal niet te veel indruk. Tot ik ontdekte (merci Lien!) dat de Stad Gent het beste van al die dingen combineert: je tutje aan Sinterklaas geven, zwarte piet hangt het in de tutjesboom én je krijgt een cadeautje. Dat is een hele vliegenkolonie in één klap.

Ik schreef me in en op dinsdag 1 december stonden wij tien minuten te vroeg aan de tutjesboom. Ik besefte plots dat ik geen fietsverlichting mee had en dus te voet naar huis moest wandelen (fietsen zonder licht is een absolute no-go) en tot overmaat van ramp brak mijn fietsslot ook nog eens af, waardoor ik mijn lievelingsvoertuig ook nergens kon parkeren. Toen bleek ook nog eens dat we ergens anders verwacht werden (had niemand mij verteld, foei voor de slechte communicatie).

Maar al die dingen waren we gelukkig heel snel vergeten bij de aanblik van Sinterklaas (toch op de juiste plaats geraakt uiteindelijk), de zotte zwarte pieten, paard met huifkar en muzikale live-ondersteuning. Basiel mocht een mooie ketting kiezen om zijn tutjes aan te hangen en werd ondertussen begooid met letterkoekjes, Mariakes en mandarijntjes.

De stoet vertrok richting tutjesboom, onder politie-escorte. Ik denk dat er weinig dingen cooler zijn dan onder politiebegeleiding door de stad stappen achter een huifkar waar Sinterklaas in zit, terwijl zwarte piet ervoor zorgt dat je nooit zonder lekkers valt. Basiel was ongelooflijk onder de indruk van het hele gebeuren.

Toen we aankwamen bij de tutjesboom, bleek daar een koortje op ons te wachten (leve Sinterklaasliedjes!), bankjes voor de kindjes te staan en een stoel voor Sinterklaas. Zwarte piet legde nog eens uit wat de bedoeling was, waar de boom stond en wat de kindjes moesten doen. Basiel wist niet meer waar hij het had, ik heb hem nog nooit zo vol ontzag zien kijken.

Toen hij bij Sinterklaas mocht komen, gaf hij zonder problemen zijn tutjes af. Hij kreeg een cadeautje en daarna hebben we samen gekeken hoe zwarte piet ze hoog in de tutjesboom ophing. Ideaal zeg, hij kon echt zien dat het onmogelijk was om er nog aan te komen. Geen tutjes meer, die hangen in de boom.

Daarna was er nog een feestje met warme chocomelk, appelsap, mandarijntjes en letterkoekjes. Basiel was heel uitgelaten en ongelooflijk trots op zichzelf. Hij heeft zelfs bijna de hele weg naar huis gewandeld (toch een km of drie), omdat hij te enthousiast was om in de fietskar te zitten. Trots joh, zo ongelooflijk trots. Hij riep gewoon naar vreemde mensen “dat hij zijn tutje aan Sinteklaas had gegeeft en dat zwarte piet hem in de boom had gehangd”.

Toen we eindelijk thuis kwamen, was hij zo uitgeput dat hij als een blok in slaap is gevallen. Zonder enig probleem. Om 4u30 had hij wel een paniekaanval en vroeg hij naar zijn tutje, maar dat was snel opgelost toen hij in het grote bed mocht. De tweede nacht werd er zelfs niet meer over de tut gebabbeld.

Hij vertelt nu tegen andere mensen dat Felix nog een tutje heeft “want dat is nog een baby” en dat zijn tut in de boom hangt. End of story. Beste afkickmanoeuvre ever. Coolest kid in town, our son.

Ik kan ook niet anders dan stoefen over de stad Gent, het was werkelijk een topevenement! Alleen nog wat aan de reclame en communicatie werken, maar verder geen commentaar. Het was fantastisch.

De tutjesboom staat in de tuin van Kina in Gent. Je kan ook op andere momenten je tut in de boom laten hangen, maar het Sinterklaasevenement is maar één keer per jaar.