Ik ben meestal niet zo aan regeltjes, maar toen uit een paar onderzoeken bleek dat je best niet gaat zwemmen met een kind jonger dan 1, hebben we toch maar braaf geluisterd. Ge weet nooit. Maar sinds zijn eerste verjaardag kijken wij dus reikhalzend uit naar dat eerste zwempartijtje. Met zijn enthousiasme in de badkuip, gingen wij er gemakshalve vanuit dat hij een zwembad de max zou vinden. En ook het idee van Basiel in een zwembroekje, to die for!

Omdat het dit weekend 100% gezinsweekend is (vrijdag vertrekken we op zeilreis, zonder Basiel. Mijn moederhart krimpt, maar self-inflicted shit.) en hij al drie weken 1 jaar geworden is, stond zondagmorgen ingepland als zwemochtend. Wij zagen dat helemaal zitten.

We hadden op tinternet gelezen dat het zwembad open ging om 9u, en aangezien we de hele waterrat-operatie voor de voormiddagdut wilde activeren, was er actie vereist. Toen Basiel om 8u10 van zich liet horen (I know, hij begint die weekendmodus te snappen), hebben we dan ook niet getreuzeld. Een uur later had de hele familie gegeten, was de zwemzak gemaakt en stonden we klaar om te vertrekken.

Het was wel verdacht stil aan het Strop. Om niet te zeggen dat er geen hond te bespeuren was. Ik voelde het aan mijn water, dat er iets niet klopte. (Haha, aan mijn water, wat een woordspeling jongens.) De informatie op de deur was licht anders dan die op tinternet. Het zwembad ging pas open om 10u, zo bleek ter plaatse. Eventjes drie kwartier wachten, no biggie.

In die tijd druppelde andere mensen binnen die het ook verkeerd gelezen hadden op tinternet. Toevallig ook allemaal mensen met een klein kindje (want die zijn vroeg wakker, tegen 9u is de dag al half). We stonden daar allemaal gezellig te wachten. Om 9u50 ging de kassa open, maar toen we ons wilden gaan omkleden, werden we door een bruingebrande meneer met gouden ketting tegengehouden. “Wilt u aub hier blijven mevrouw, het duurt nog 9 minuten voor u binnen mag. De verzekering he.” (De verzekering wat? Die gaat me niet terugbetalen als ik tijdens het omkleden uitglijd – omdat het nog 9 minuten is tot 10u. Ik begrijp het meneer strandjanet.)

Maar hey, we wachten nog wel tien minuten langer. Het is niet alsof we het hier nog niet gezien hebben ofzo.

Enfin, uiteindelijk mochten we in het gezinskot om ons om te kleden. Dat ging vrij vlot. Het is pas echt lastig om u met drie in een gezinskot om te kleden, als ge nat bent.

Dat wisten we zo’n kwartier later wel. Toen we alweer op weg waren naar huis. Het is geen zwembadjongen, laten we zeggen.

 

(En we hebben dus drie keer zo lang staan wachten, als dat we in het water hebben gezeten. En meneer, ligt nu al een uur te slapen. Uitgeteld.)