Ik dacht dat er wel een algemeen bekende code was, dat je tegen vrouwen niet praat over hun gewicht. Tenzij ze spectaculair zijn afgevallen of je vindt dat ze er heel goed uitzien, dan mag je ze uiteraard wel overladen met complimenten. Maar het is toch een ongeschreven regel dat je niet op een vrouw afstapt om te melden “Amai schat, gij zijt ook goed bijgekomen he?” Ook opmerkingen als “Ja, ieder pondje gaat door het mondje”, als ze net iets lekkers (en dus bijna per definitie fout volgens de voedselgoeroes) aan het eten is, kunnen niet. Er zijn natuurlijk altijd mensen die deze ongeschreven regel niet kennen, maar het merendeel van de sociaal welopgevoede bevolking is mee. Denk ik.
Kan er iemand mij dan uitleggen waarom deze elementaire vorm van beleefdheid volledig overboord wordt gegooid als een vrouw zwanger is? Ik kan niet spreken voor alle drachtigen onder ons, maar het is niet omdat ik zwanger ben en er een basketbal in mijn buik zit, dat het plots wel ok is om me aan te spreken over mijn gewicht. Niet, maar dus echt niet he.
Ik word er echt bijna dagelijks mee geconfronteerd en moest ik mijn hormonen niet zo goed onder controle hebben (uhum), het zou elke keer uitdraaien op een huilbui. Ik voel het, ge denkt dat ik overdrijf, dus ik neem je even mee in mijn wereld:
(Iemand roept me van op een afstand): “Sofie, Sofie. Kom eens. Amai zeg, ben jij nu niet veel voller dan bij de vorige zwangerschap?” – Hou het voor uzelf bitch, twee kilo is het einde van de wereld niet.
Of mensen die me aanstaren en zeggen: “Serieus, ik denk echt dat dit de grootste buik is die ik ooit heb gezien.” – Nee, dat meen je niet echt. Want zo erg is het namelijk niet. En ben je vergeten hoe je er zelf uitzag?
Ook top zijn mensen die het niet kunnen laten om goed in de verf te zetten dat het nu toch blijkbaar een heel andere kant opgaat, dan ten tijde van die eerste zwangerschap. “Toen was je ook gigantisch, maar dit slaat werkelijk alles.” – Say what?
Kijk, we kunnen daar eerlijk in zijn. Zulke uitspraken kunnen niet. Want hoewel mijn gewichtstoename volledig binnen de perken van het aanvaardbare valt, wil dat niet zeggen dat ik me comfortabel voel in deze nieuwe verpakking. Die buik is fantastisch, maar van al de rest heb ik liever dat ze afblijven. Maar dat heb je dus niet helemaal te kiezen. Ik worstel al jaren met mijn gewicht en ik begin nu al te zweten als ik denk aan dieetperiode die op me afkomt. Maar voorlopig ben ik zwanger en kiest mijn baby grotendeels zelf wat ie met mijn lijf doet. Ik zwem één tot twee keer per week, ik fiets en wandel zoveel mogelijk en ik probeer op mijn eten te letten. Nog vragen of commentaren?
Ik kan het perfect verdragen dat mensen de behoefte voelen om hun eigen (bij voorkeur dramatische) bevallingsverhaal te delen met een dikke buik. Zelfs nu mijn eigen uitdrijving met rasse schreden nadert, kan ik dat aan. En ge moogt mij ook best komen vertellen hoe mottig dat ge waart of hoe geconstipeerd of hoeveel striemen ge hebt. Ik kan dat allemaal aan. Van de meeste mensen kan ik zelfs verdragen dat ze ongevraagd mijn buik aanraken.
Maar alstublieft. Ik lig zelf zo ongelooflijk wakker van mijn gewicht dat ik van mijn lief zelfs geen weegschaal meer krijg tot na de bevalling (hij denkt dat ik ze laten vallen heb, maar het was echt de poetsvrouw. Echt.) Ik hoef dus niet te weten dat jij vindt dat ik eruitzie als een tientonner, ik hoef geen vragen als “Zeker dat het geen tweeling is?” of opmerkingen dat ik mijn lijn nu toch wel voor altijd kwijt zal zijn. Ik kan namelijk niet garanderen dat ik er de volgende keer niet op sla en u wil toch geen blauw oog?
Opmerkingen over een mooie buik of hoe mooi ik wel niet zwanger ben, kunnen eventueel wel. Dat begrijpt u. En met dank.
Ik ken je enkel van je blog en dus foto, maar ik vind dat je een hele mooie bolle buik hebt en inderdaad echt mooi zwanger bent! Ik ben ook zwanger en ik heb het er toch ook moeilijk mee, maar probeer het je aub niet aan te trekken! Als je er zo fantastisch uitziet zwanger in bikini weet je dat die opmerkingen zever zijn! Trek het je dus niet teveel aan Sofie! En af en toe een snedige opmerking terug kan zeker geen kwaad denk ik dan! ;-).
Mooie buik! Toch?
Ik heb het tegenovergestelde. Zit voorbij de helft (24 weken) en de buik is maar heel lichtjes te zien onder de wintertruitjes.
Opmerkingen als : ‘waar blijft uw buik’? en ‘ge ziet het nog niet echt he’? zijn minstens even kwetsend.
En de hormonen reageren als volgt: ocharme, gaat dat dutske wel genoeg plaats hebben in mijn buik? geen afgeplat of assymetrisch hoofd krijgen?
Volgens de dokter is alles normaal, heb ik gewoon (ahum) heel veel buikspieren. Dus ik heb alvast een sterk tegenargument. En ik laat me er eerlijk gezegd ook niet uit mijn lood door slaan.
Sterkte!
Alweer prachtig verwoord Sofie!
Ik vind alvast dat jij een hele mooie zwangere buik hebt en hoop er binnen 5 maanden ook zo stralend uit te zien als jij!
Oja, ik blij benieuwd naar het verhaal van je toilet op je slaapkamer! Hebben we dat nog eens te goed?
Ik vind je buik prachtig! Elke zwangere buik is prachtig. En hé, daar zit wel een baby in! En bovendien reageert elk vrouwenlichaam anders, hè. Die kilo’s krijg je er vast weer af. En voor nu: ze verkopen oorstoppekes bij de apotheek. 😉
ja, ik krijg ook zo’n opmerkingen. Niet echt zoals die van u maar eerder van “amaai, je bent echt zwanger hé” of “je buik is al groot zeker? voor wanneer is het weer?april pas? ” en dan zie je zo die ogen opengaan. Pfff. Of zo van die oudere dames “mijn dochter is nog maar één kilo aangekomen hoor” Pfff. Er zijn ook veel lieve mensen die vragen hoe ik me voel en van die dingen, dat wel. Alléé, en jij, hoe voel jij je? 🙂
Toen ik zwanger was vond een mannelijke collega van een ander kantoor die af en toe eens langskwam, het nodig mij elke keer te begroeten met “Haaaa Dikzak” Terwijl hij notabene zelf een nijlpaard was en ik in totaal nauwelijks 12 kilo was bijgekomen.
Op een dag was ik het zodanig beu dat ik hem vlakaf heb toegebeten ” Bij mij is dat binnenkort allemaal weg, bij jou is het voor de rest van je leven” Sindsdien, geen last meer van gehad 😀
Ik vind niks mis met je buik.
Ik ben bij mijn tweede (en laatste) zwangerschap 23 kilo bijgekomen. Ik had niet alleen een enorme buik (mijn zoon woog 4,4 kg bij de geboorte) maar was ook gewoon enorm dik geworden als totaliteit. Dat kwam doordat ik bekkeninstabiliteit had (en dus niet meer veel kon stappen) en mijn misselijkheid (die duurde tot de dag van de bevalling) enkel kon wegeten. Zoals je leest was het een prachtige zwangerschap. Maar hoe ik eruitzag was het minst van mijn zorgen. Ik kreeg ook opmerkingen, maar ik lachte gewoon vrolijk mee. Zou dat helpen, dat je gewoon zelf grapjes maakt? Voor velen is de fun er dan wat af. 😉
Je hebt zoooo gelijk!
Wat halen die mensen in hun hoofd om ineens te durven commentaar te hebben op je gewicht, gewoon omdat je zwanger bent, brrr!
Toen ik negen dagen overtijd was, voelde ik me ineens weer superfit en bracht een bezoekje aan iemand. Had ik toen geweten dat ze drieëneenhalf jaar later nog zou vertellen dat ik het ‘zwaarst’ stond van alle zwangere vrouwen die ze van haar hele leven gezien had, ik was schoon thuisgebleven!
(Ik was inderdaad gigantisch dus ‘t zal wel niet gelogen zijn maar zég dat dan toch niet, gow!)
Hah. Of die keer dat een wildvreemde vrouw achter de kassa van de Hubo mij tijdens mijn zwangerschap doodleuk vroeg hoeveel kg ik nu al bijgekomen was. Serieus. Nog nooit gezien. In welke wereld is dat een goeie openingszin?
Toen ik al enkele dagen overtijd was, vond een mij onbekende mama het heel erg nodig om te wijzen en luid tegen haar kleuter te zeggen dat ‘mama nooit zo dik geweest is als die mevrouw, zelfs niet toen ze zwanger was van de tweeling’. Ik stond er naast en was zwanger, niet doof. Zo’n lompe koe.
Of de “en, tis voor alle momenten zeker” of “oesje, moet jij nog altijd werken, werkte tot den laatsten dag?” vragen vanaf nieuwjaar voor het kind dat eind april geboren werd.
Schrijf je frustraties maar van je af, dan merk je dat je niet de enige bent die tussen lomperiken leeft…
Hier net als bij Kat juist het omgekeerde. Ik heb tijdens de zwangerschap CMV opgelopen en maakte me enorm veel zorgen over de ontwikkeling van onze baby. Doordat ik weinig vruchtwater had, was mijn buik niet echt groot, maar ik vond het helemaal niet leuk om dat om de haverklap te horen, want daardoor werd mijn ongerustheid telkens aangewakkerd. Het is uiteindelijk allemaal goedgekomen trouwens (er ligt een baby van 12 weken op mijn schoot die blaakt van gezondheid – op een buikplaagje na) en nu begrijp ik ook wel weer dat mensen gemakkelijk iets zeggen over je buik. Het is nooit slecht bedoeld, dat weet ik wel vrij zeker, en ik kan me ook voorstellen dat mensen soms gewoon denken dat zwangere vrouwen graag horen dat hun buik mooi dik is of juist eerder bescheiden. De omvang van de buik wordt nu eenmaal een gesprekonderwerp als je zwanger bent. Probeer het je niet aan te trekken en het te nemen voor wat het is: een evidente opener bij het aanschouwen van een zwangere vrouw.
Héél herkenbaar! En ik begrijp je volkomen, heb er momenteel ook veel last van. Ben 6 maanden zwanger van tweede, en krijg dezelfde reacties: ‘amai, zo een dikke buik dat je al hebt! je bent veel dikker dan de vorige keer, oei, die buik is weeral gegroeid, je zal hierna serieus moeten diëten,’, enz… En dat wil ik ook echt niet horen, ik weet dat ik dik ben, maar ik kan er echt niets aan doen. Ben al bang om maandag weer te gaan werken en te moeten aanhoren hoeveel ik voorbije week ben verdikt… Dus, je bent niet alleen met die gevoelens, en je bent héél mooi zwanger! (net als ik 🙂 )
“Toen was je ook gigantisch, maar dit slaat werkelijk alles.” – OMG 😐
Soms moeten mensen daadwerkelijk 2 keer nadenken alvorens ze iets zeggen.
Ik heb me ook altijd geërgerd aan hoe je lichaam plots publiek bezit wordt als je zwanger bent. Tijdens beide zwangerschappen ook heel veel opmerkingen gekregen over hoe dik ik was. Nu de kilo’s er terug af zijn, zegt niemand iets en ook dat stoort me. Het is ook nooit goed zeker :-).
Maar om je even gerust te stellen: de combinatie kleuter, baby, job en borstvoeding doet kilo’s smelten als sneeuw voor de zon. Komt dus allemaal wel goed 😉
Na eens rondgeneusd te hebben op je instagram, vind ik echt dat je een mooi buikje hebt hoor. Mooi en rond…
laat ze maar zeggen… daat gaat zeker een prachtig kindje uitkomen 🙂
succes binnenkort!
ps: hier is het nog aftellen tot begin april en mijn buik lijkt niet zo veel kleiner dan die van u hoor…
Hier het omgekeerde maar even erg. Ik kreeg vandaag de opmerking van een collega: “ik wilde het je al lang vragen maar … zit er soms een baby in jouw buik?”.
==> Neen dus! Ik heb gewoon niet zo’n goede genen op dat vlak (en objectief gezien: eigenlijk is mijn buikje nu ook zo erg niet, hoor). Ik kon het wel kaderen maar voelde me toch wel rot na die opmerking, zeker omdat ik vanmorgen al zo flink gaan sporten was om dat buikje in toom te houden :-s
tsss sommige mensen hebben nu toch wel echt het tact-gevoel van ne waterbuffel he… Maar kom, ik vind dat je je als zwangere in zo’n gevallen wel eens wat meer kan permitteren en de persoon in kwestie eens ferm van antwoord mag dienen à la Marjon hierboven :-))) blame it on the hormones 😉
Ik negeerde dat gewoon, tenzij er medisch een gevaar zou zijn. Eén man vroeg of ik een drieling verwachtte (niet dus). Zwangere vrouwen worden dik. Punt. Niks mis mee, integendeel zelfs. En daarna slanken ze weer af, op hun tempo en zonder onnozele commentaar. succes nog!