Weet ge nog, die keer dat wij een volledig gerenoveerd huis hadden gekocht omdat er dan geen werk meer aan was? Dat was ook een goede grap, dat. Blijkt dat wanneer ge effectief in een huis woont, er toch een paar dingen zijn die ge graag wat zou veranderen. Allez, of veel. (Of misschien ligt het ook aan mij. Want alles was ongeveer mijn idee, ik beken.)

Het zijn op zich geen gigantische veranderingen, maar ze maken wel een wereld van verschil. We zijn nochtans klein begonnen, met een kast onder de trap. We konden daar een gewone kast zetten, maar dan zouden we wel heel veel ruimte verliezen. En wij hebben nu eenmaal klusjesman Hans, die zulke projecten met gemak tot een goed einde brengt. Als je ergens tussen Gent en Dendermonde ook willen klussen en dat zelf niet zo goed kan (understatement in ons geval), mail mij en ik breng u in contact met Hans. (En nee, ik krijg daardoor geen korting. Maar nu ik erover nadenk, hm)

Ge moogt daar mee lachen, maar deze kast is naast mijn dressing ook mijn persoonlijke studio. Als ik thuis iets moet opnemen en de akoestiek is niet fantastisch, dan kruip ik in de kast. Daar is plaats genoeg, volgens mij zou je daar zelfs kunnen slapen. Ze heeft er bijna een jaar ongeschilderd bijgestaan, maar ik ben zeer blij met het resultaat. Het hout aan de andere kant steekt mijn ogen nog wat uit (ik zou dat ook graag grijs zien), maar ik heb nu eenmaal een hekel aan schuren. Voorlopig dus niet.

Toen kregen we een kind en plots kreeg ik wat (extra) aanvallen van nesteldrang. Onze tot dan toe ongebruikte zolder (ok, ik ben eerlijk, verzamelplaats van rommel + logeerbed + bureau. Maar vooral: veel rommel) moest en zou veiliger en praktischer worden. Et voilà.

 

Een grote open ruimte met een levensgevaarlijk trapgat is vandaag een zeer functioneel bureau (onder de ladekasten staan ondertussen wieltjes, wat de bergruimte daarachter serieus gemakkelijk toegankelijk maakt) en een bureau/slaapkamer. Waarschijnlijk voor kind 2, maar voorlopig vooral voor logeerbezoek, om de was te drogen (het ruikt daar altijd zalig) en mijn bijberoep. We moeten hier nog wel een gordijntje voorzien, want mensen worden hier om 7u wakker met de zon op hun gezicht. En niet iedereen apprecieert dat op een zondagmorgen, al is er bij ons meestal al dikke ambiance op dat uur.

NA:

De grootste recente verandering is tevens ook de meest fantastische: de berging. (Dat is niet waar, de zolder is ook de max, maar dat zijn we nu al een jaar zo gewoon). We hadden een halve buitenberging die behalve bijzonder slecht geïsoleerd ook geweldig onpraktisch was ingericht. Niet ingericht, to be honest. Maar steek daar een paar dagen klusjesman Hans in en je krijgt dit (nog een beetje in progress, dat wel):

Ondertussen zijn we ook begonnen met die te vullen, wat een geweldige maar zalige reorganisatie met zich meebrengt. Keukenkasten zullen leeggemaakt worden, spullen zullen naar de kringloopwinkel of het containerpark verdwijnen. Alles wordt veel handiger en de rommel wordt verminderd. Dat is het plan. Mijn lief heeft spontaan aangeboden om zich hiermee bezig te houden tijdens een paar daagjes recup. Maar ik vind het nu al zalig.

Oh ja. We hebben ook de glazen deur  in de badkamer vervangen. Mensen hadden namelijk wat last van wc-angst bij ons. Het glas was dan wel troebel, echt gezellig is dat niet (wat een idee trouwens, een halfglazen deur in de badkamer!). De deur van Basiel zijn kamer draait nu naar de juiste kant (wat een zalig verschil!) en het raam in de badkamer heeft nu ook verluchtingsrooster.

We zijn er bijna. Behalve dan dat ene grote project: PROJECT Renovatie Koer. Veel werk nog daar EN IK WIL DAT TEGEN DE ZOMER KLAAR HEBBEN. Maar dat is voor de volgende keer.

Ik wou gewoon maar zeggen. Die mensen die binnen een paar jaar dat huis van ons gaan kopen, die hebben zo-veel chance.