De titel is natuurlijk een mopje. Want als echt iedereen in de stad zou gaan wonen, dan was daar natuurlijk ook geen plaats meer. Maar het is wel een pleidooi om bewuster en zuiniger met wonen en open ruimte om te springen. Ik zeg niet dat we de baksteen in onze maag meteen met het badwater moeten weggooien, maar een update van die baksteen kan geen kwaad.
Ik heb op redelijk veel verschillende plaatsen gewoond. Ik ging van dorp naar stad over de provinciegrenzen heen. Ik verhuisde van een villa omgeven door weilanden, via een kot naar mijn allereerste piepkleine appartementje (trust me, ‘appartement’ is een te groot compliment).
Twee jaar geleden verhuisden we van een klein rijhuisje dat met twee kleine kinderen volledig uit zijn voegen barstte, naar een stadswoning met ruimte. Niet gigantisch, maar wel geweldig. Zelfs met een terras en een klein tuintje. Een ongelooflijke luxe, vinden wij.
We zijn verwend met ruimte. We zijn het gewoon van heel ruim te wonen. Liefst compleet met oprit, grote tuin, garage in de woning en als het even kan ook ver genoeg van buren. Ik veralgemeen misschien een beetje. Of ik heb teveel naar Huizenjagers gekeken. Topprogramma wel, want binnenkijken is mijn hobby.
Compact(er) wonen is de toekomst als je het mij vraagt. Maar eigenlijk wou ik gewoon graag even zeggen waarom wij hier zo graag wonen, in de Brugse Poort in Gent.
Nabijheid
Behalve woon-werkverkeer doen wij minstens 80% van onze verplaatsingen te voet of met de fiets, soms ook met het openbaar vervoer. Want met een historisch stadscentrum op anderhalve kilometer en ons eigen ‘dorpscentrum’ in onze wijk, is een auto eigenlijk overbodig. Die wordt gebruikt om te gaan werken, hele grote boodschappen te doen (mijn cola-zero-verslaving kan niet op mijn bagagedrager) en verre vrienden/familie te bezoeken. We gaan te voet naar school, de bakker, het theater en de apotheker. Ik word daar heel gelukkig van, en mijn stappenteller ook.
Rust
Gek dat ik het typische argument van de plattelandsbewoner bij de stad plaats. Maar echt, het is hier heel rustig. Dat is uiteraard niet overal in Gent zo, dat weet ik wel. Maar omdat de auto actief geweerd wordt uit het stadscentrum, is het echt een rustige plek. Mijn moeder is hier eens een weekend komen logeren en behalve dat er toen ingebroken was in haar auto (hoe cliché is dat wel niet?), was ze echt geschrokken van de rust die hier hangt. Bij mijn ouders (op het platteland dus) word ik vaak wakker van het verkeer, dat is me thuis nog nooit overkomen. De occasionele luidruchtige (zatte) student moet je er natuurlijk wel bij nemen, maar we zijn allemaal jong geweest.
Speelgroen
Alweer een belachelijk stadsargument. Maar omdat de open en groene ruimte hier schaarser is, genieten we er ook bewuster van. We zijn de trotse eigenaar van een klein tuintje met terras, maar maken ook volop gebruik van het (speel)groen in de buurt. De ingang van natuurgebied De Bourgoyen ligt op minder dan één kilometer van onze voordeur en is mijn favoriete loopplek. Maar er zijn ook heel wat speetuintjes op wandelafstand. We hebben met de Blaarmeersen zelfs een meer + strand op 10 min fietsen. Bij de laatste hittedagen was er dit een halfuur nadat we beslist hadden dat we afkoeling konden gebruiken.
Lekkers
Er is zoveel lekkers en gezelligs en hips in de buurt, dat is niet te doen. Misschien moet ik eens een aparte blogpost maken met mijn favoriete adresjes. Want hoewel er een soort anonimiteit hangt in de stad, is dat hier eigenlijk ook een groot dorp. Ik kan nergens met mijn fiets naartoe zonder onderweg een paar keer mijn hand op te steken naar bekenden. Ik ken hier ondertusssen meer mensen dan in de heimat.
Ik ben dan ook al vijftien jaar een trotse Gentenaar. En er zullen serieus wat stokken nodig zijn om mij hier buiten te krijgen.
Oooh Gentje.
I couldn’t agree with you more! Wij gingen bewust opnieuw in de stad wonen, aan een station. Zo leven wij nu zonder auto (enkel Cambio) en zonder tuin en ik vind het heerlijk. Deze week ging ik tijdens de middagpauze (ik was thuis aan het werken) wandelen met een ex-collega die in de buurt werkt. We deden een korte wandeling in een bos in de buurt, want jawel, wij hebben een klein bos op wandelafstand! Tussen de snelweg en de grote baan. Ik vermoed dat veel mensen het zelfs niet weten zijn, maar ik vind die dingen heerlijk, want inderdaad: je geniet er veel bewuster van.
De bereikbaarheid en beschikbaarheid van winkels, cultuur, scholen, sport vind ik de grootste troef zonder dat je de auto moet nemen.
Als kind woonde ik niet in het centrum van een kleine stad (maar niet eens zo ver), maar dan neem je zoveel sneller de auto…sta je in de file, moet je parkeerplaats zoeken, ga je je meer organiseren “nu we in het centrum zijn moeten we ook dit en dat en dat doen”. Kleren gaan kopen moest gepland worden en moest dan voor het hele gezin op die dag dat we naar de “grote stad” gingen. Ugh, vreselijk. Nu heb ik veel meer vrijheid.
En er is effectief veel rust en groen in steden te vinden gelukkig.
Helemaal akkoord, wij wonen om heel wat van die redenen heel graag in Mechelen, vlakbij het station waardoor ons autoverkeer zich echt tot een minimum beperkt (grote boodschappen en samen op stap buiten Mechelen) maar soms snak ik toch – ondanks onze relatief grote tuin – naar een pak meer groen en groot weids zicht dus ik snap het echt wel dat mensen daar even bewust voor kiezen. Jammer dat de twee zo moeilijk echt samen gaan 😉
Sorry om er even 1 zin uit te pikken. Huizenjagers. Nu valt mijn frank waarom ik daar naar bleef kijken, ook al vind ik het concept van de wedstrijd stiekem maar heel flauw. Binnenkijken staat nu ook op mijn lijst van hobby’s. 😀
We moeten effectief dichter opeen wonen, of het wordt onhoudbaar. Toch ben ik nu wel recent verhuisd van Gent naar een boerengat. De hoofdreden was om dichter bij mijn ouders te wonen, zodat een noodbabysit gemakkelijker te regelen valt, maar ook om meer plaats te hebben. Ik woon in het centrum van het boerengat, de school is vlakbij, winkels zijn ook vlakbij. Ook het station is op wandelafstand. Ik doe nu meer te voet dan toen ik Gent woonde. En nu ik plaats heb om een werkpaardfiets te stallen, doe ik ook alle afstanden <10km met de fiets. In Gent moest ik noodgedwongen de auto nemen om de kinderen naar de crèche te brengen, wegens net te ver (alle crèches die dichter bij gelegen waren, waren volzet). Ik kan nu vrienden met kinderen uitnodigen, wat vroeger niet kon. Er is ruimte voor de kinderen om te ravotten. Gent heeft natuurlijk veel meer te bieden, en ik mis het wel. Maar ik ben niet gemaakt om mijn hele leven op dezelfde plek te wonen, dus als de kinderen groter zijn en de noden veranderen, dan verhuis ik wel terug. En dan kan een kleinere woonst in de stad terug een optie zijn. En dan kan ik me weer eens uitleven in het verbouwen, inrichten, ontwerpen naar mijn smaak.
Hier ook een echte stadsmus. Zo veel liefde voor onze stad #2800love
Ik heb geen rijbewijs en ga werken met de trein. Toen we na 3 jaar huren in Leuven op zoek gingen naar een eigen huisje wilden we opnieuw in een stad wonen met station.
De zoektocht bracht ons terug naar Mechelen. Ondertss wonen we in ons 2de huis in deze stad. De dokter, de apotheek, de kleine supermarkt,… ik doe het allemaal te voet. Station, school van de kinderen en het centrum liggen op (bak)fiets afstand.
Ik kan heerlijk genieten van fietsen door de straten op een warme zomeravond na een heerlijk terasje. En picknicken op een dekentje in een perfect onderhouden park terwijl de kinderen spelen in de speeltuin met andere kindjes. Op het platteland heeft iedereen zijn eigen grote achtertuin met in elke tuin een schommel of speeltuig. Hier wordt er samen gespeeld 🙂
Op het platteland wordt er ook samen gespeeld hoor ;). Hier bij ons kan er zelfs op straat gespeeld worden samen. En de kindjes van de straat zitten de hele tijd in elkaars tuin … Het verschil met toen we in de stad een minituintje hadden: nu ravotten ze ook in de tuin als het ons niet uitkomt om weg te gaan (strijken, koken, poetsen …) dus ze zijn meer uren buiten op weekbasis.
Ik woonde heel graag in Gent voor ik kinderen had, voor een paar jaar.
Maar toen we ons wilden settelen zijn we in de Walen gaan wonen, waar er nog ruimte is om te wonen zoals jij beschrijft dat je beter niet zou wonen, maar wij wel het liefste doen :p
Ik ben blij voor jou dat jij blij bent met je tuin, maar wij hebben graag toch nog wat meer ruimte.
Ik ben opgegroeid in Wondelgem. Daarna in een klein huisje in Mariakerke gewoond. Nu al 25 jaar in Sint-Amandsberg, Heirnis. Ik heb altijd geredeneerd zoals jij. Altijd. En ik ging hier nooit weggaan. En nu hè, nu, nu ben ik het hier beu. Maar echt, beu. Altijd lawaai. Altijd verbouwingen. Klotige overburen. Alles wat zo nabij was, daarvan is de helft verhuisd, weg. De Post, de dokter, de bancontacten, de slager, en vanalles dat ik nu nog vergeet. Scholen heb ik niet meer nodig, de kinderen zijn groot. Mijn hoofd heeft behoefte aan rust. Mijn ogen hebben behoefte aan verre einders. Ik overweeg verhuizen naar den boerenbuiten. Well did you evah. Nooit gedacht.
(als we het doen, gaan we er wel een bestaand huis kopen. niet boven. dat blijft een nooitvanzeleven.)
“boven” in dat laatste zinnetje moest “bouwen” zijn.
Helemaal mee eens, zou het zowat zelf geschreven kunnen hebben. Wij hebben niet eens een tuin. Maar parken genoeg op wandelafstand. Gent is de max!
Laat maar komen met die lekkere adresjes. Ik wil echt in een staycation een dagje Gent doen.
Heel leuke blogpost! Ook al woon ik compleet tegenovergesteld. Kortom, alles heeft zijn charmes 😃