De teller staat op twee boetes. Samen goed voor 200 euro. 200 euro die ik had kunnen gebruiken om iets anders nuttigs te betalen. 200 euro die ik zelfs had kunnen besteden aan geweldig onnuttige dingen.

Laat ons duidelijk zijn, ik ben een grote voorstander van verkeersveiligheid. Een heel grote voorstander. Maar de boetes die mij ‘overkomen’ zijn, hebben daar weinig mee te maken, me dunkt.

Boete 1: Beervelde, E17, 92 km/u

Vorige zomer hebben ze gewerkt op de E17 in Beervelde, nieuwe geluidspanelen of zoiets. De mensen daar hebben nu minder last van het lawaai, heel erg fijn voor hen maar ik ben wel armer. Even schetsen, de flitser (een onzichtbare vuilbak, geen flitswagen) stond opgesteld meteen achter het bord 70 km/u per uur. Dat betekent aan het begin van de drie versmalde rijstroken, een halve kilometer na het bord 90 km/u. Ik ben daar gepasseerd tussen 10u en 11u, wanneer er geen druk verkeer is. Ik reed op de overgang tussen 90  en 70 92km/u. Oh, zo stout van mij, ik was aan het vertragen. Zo braaf van de lieve arm der wet om de flitser meteen achter het bord 70 km/u te plaatsen. Dan ben je zeker dat iedereen daar nog net hard genoeg rijdt om de staatskas te vullen. Patat, 150 euro.

Het gevolg is trouwens dat ik de rest van de werken (die toch wel enkele weken geduurd hebben) met grote schrik heb gezeten. Ik durfde namelijk niet meer harder dan 70 km/u te rijden op die drie versmalde rijstroken (uit angst om nog armer te worden), maar iedereen scheurt daar wel voorbij. Ik hield dus de hele tijd mijn adem in op de rechterrijstrook, terwijl ik mijn achteruitkijkspiegels vrachtwagens zag naderen waarvan ik zelden geloofde dat ze nog op tijd zouden kunnen stoppen. Elke keer doodsangst, maar braaf de regels gevolgd. En superverkeersveilig. Uhum.

Boete 2: Coupere, 35 km/u

Mijn lieve collega K. had een paar weken geleden een gigantische allergische reactie. Daardoor leken haar ogen op tennisballen en konden we ze moeilijk alleen laten. Ik heb haar dan even naar huis gebracht, voor de veiligheid. Op mijn weg terug naar Nostalgie passeerde ik langs de Coupure, mijn shortcut naar de oprit van de autostrade. Ik zag plots een bemande Opel Vectra met het raam open. En een hele flitsinstallatie. Ik kon bijna goeiendag zeggen tegen de flikken op het moment dat ik ze passeerde. En ik heb meteen op mijn digitale display gekeken: ik reed 38 km/u. Totaal onverantwoord toch, geef toe. Ik ben een verschrikkelijke snelheidsduivel. Ik verdien kletsen op mijn blote poep. Op dat moment dat ik er passeerde was er trouwens geen school open. Vakantie en zo. Terwijl dat toch de goede reden is om daar 30 te rijden.  Bon, er komt 50 euro bij op de teller.

Tot slot is er nog een boete die ik heb aangevochten. Ik ben een brave burger, ik loop ongelooflijk hard binnen de lijntjes, maar een boete krijgen omdat je geparkeerd staat op een carpoolparking, dat vond ik er zwaar over. Aan mijn werk is er een gigantische P+R, die elke dag vol staat. In het midden van de parking – gewoon netjes in de rij – zijn er een aantal parkeerplaatsen die op een verhoogje liggen, laat ons zeggen van zo’n 10 cm. En blijkbaar wordt dat officieel beschouwd als een voetpad en breng ik de voetganger in gevaar als ik daar – in de rij – parkeer. Ik heb op die 40 m² nog nooit een voetganger gezien, tenzij iemand die naar zijn auto stapte. De meeste voetgangers maken geen wandeling op een parking, tss. Compleet van de pot gerukt dus. Dat is de mensen treiteren, niet meer of niet minder. Die 100 euro weiger ik te betalen, een beetje redelijk blijven jongens. En als ik agente V. ooit eens tegenkom, ze zal er niet goed van zijn.

Ik ben dus boos. Want ik heb het gevoel dat ik gestraft word voor iets wat niks te maken heeft met verkeersveiligheid, maar wel met zakkenvullerij. En er zit bijzonder weinig in mijn zak, dus dit doet echt pijn. Had ik al gezegd dat ik boos ben? En overweeg om te stoppen met brave burger te spelen? Bij deze zijt ge gewaarschuwd.