Ik weet dat ik hier in het begin misschien af en toe gezaagd heb over het feit dat er niet echt meteen een buikje was. Maar vanaf week 20 begon dat ding plots te schieten. En nu is het gewoon niet meer te houden.

De tijd begint plots ook geweldig te vliegen. En omdat je elke dag met die buik leeft, word je dat ook wel gewoon. Het is pas laat beginnen door te dringen, dat het fijn is om van deze periode ook wel foto’s te nemen. (Ik heb het lief daarvan moeten overtuigen. Maar als ik de camera in zijn handen duw, moet hij gewoon. Voila.)

Om echt een verschil te zien, heb ik telkens hetzelfde kleedje aangetrokken en sta ik op dezelfde plaats in min of meer dezelfde positie.

22 weken. Ik vond het toen al gigantisch, wist ik veel.

 

 

 

 

 

 

 

 

Het begon allemaal schattig. Ik kan me nu nog nauwelijks voorstellen dat mijn buik ooit zo klein is geweest. En vanaf toen ging het geweldig snel.

Amper drie weken later (25 weken dus). Toch lijkt het ineens wel een tweeling.

 

 

 

 

 

 

 

 

U heeft uiteraard ook opgemerkt dat er op de achtergrond plots een luiertafel staat. Zonder kussen voorlopig, maar dat komt wel. En ook het park/wiegje is onderweg. Ha ja, wij zitten niet stil hoor. (Kijkt hierbij naar de to-do-lijst en trekt wit weg)

Niet veel later waren we trouwens in het laatste trimester aanbeland. Tijd om nog eens een fotootje te nemen. Ik vind het zo gek dat ge dat niet ziet groeien, maar plots toch echt wel met een serieus buikje zit. Dat is trouwens normaal blijkbaar, want er zit daar een kindje in.

Op 30 weken zien we er zo uit.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik hoor van allemaal ex-zwangere vrouwen dat het de laatste weken alleen nog maar gaat verdubbelen. En dat ik zeker nog 10 kilo ga bijkomen die laatste weken, als het al niet 25 kilo zal zijn. (Allemaal volgens experts uiteraard). Ik hoop natuurlijk van niet. Ik ga er van uit dat die buik nog zal groeien, maar dat we er met een kilo of 5 (at the most) ook wel zullen komen. En als dat niet zo is, ja, dan hebben we achteraf meer werk zeker?

U weet het. Als ik nog durf, blijven er foto’s volgen. Als ik stop, weet u ook hoe laat het is.