Mijn innerlijke huisvrouw is niet bepaald goed bezig. Om niet te zeggen dat ze eigenlijk een stevig pak rammel verdient, eventueel zelfs aangevuld met wat zweepslagen. Dat vindt u vast behoorlijk drastisch, maar mijn innerlijke huisvrouw verdient dat.  Want ze wil niet meer koken.

Het is nooit anders geweest dan dat ik voor het eten zorg. Ik kookte vroeger ook wel echt graag en ik vond het vooral heel leuk om mijn vent te verwennen. Die mens eet anders altijd rijst met boomstammetjes en erwtjes, tenzij hij ergens kroketjes kan scoren. Hoewel hij daar perfect content mee is, vind ik dat toch wat eentonig. Hij loopt bovendien marathons, dus ik wil dat hij er stevig en gezond opstaat.

Maar de laatste weken gaat het echt niet meer. Ik kan de energie en goesting om te koken nergens meer vinden. Dit is een zware bekentenis, maar ik heb zelfs het gevoel dat ik het niet meer kan. Waar ik vroeger alles op het gevoel deed en vlot experimenteerde, creëer ik nu het ene misbaksel na het andere. Van de schaam, is het hier.

Pas op, mijn jongens lijden er niet onder. Basiel eet sowieso soep en warme maaltijd op de crèche, dus die zit safe. Mijn lief eet al eens op het werk, kookt al eens zelf of eet met een uitgestreken gezicht mijn misbaksels.

Ik denk wel dat ik weet hoe het komt. Ten eerste: diëten. Ik heb altijd een beetje een hekel gehad aan warm eten, maar ik vond het wel leuk om te maken. Maar sinds die hele vermagersaga is mijn relatie met voedsel niet bepaald vrolijker geworden. Ik ben nu al een paar maanden flink stabiel (die lelijke uitschieter van vorige week niet meegerekend, maar die ging gelukkig ook weer even plots weg als ie gekomen was), maar ik wil er nog graag 4 kilo af. Tegen april graag. Maar mijn gezond eten is gewoon boring en vermoeiend. En behalve de dagelijkse soep, ook veel te zomers. Ik zit blok.

Andere verandering en mogelijke oorzaak: bioritme. Sinds een maand sta ik een uur vroeger op. Dat is allemaal niet erg, maar waar het vroeger 5u35 was is het nu 4u35. En dat is harder aangekomen dan ik wil toegeven. Het is volledig voor de juiste redenen (een radioprogramma in de ochtend/voormiddag, what more can I wish for?) en ik heb er op zich weinig last mee als ik op tijd ga slapen (ja, dat is soms voor mijn zoon. So what.). Maar ik heb de impact daarvan toch een beetje onderschat, ik leef gewoon in een ander ritme dan de rest van de wereld.

Ik ontbijt om 5u30 (terwijl mijn pc op het werk opstart), waardoor mijn middaghonger natuurlijk al tegen 10u begint te knagen. Maar als ik daar aan toegeef, ben ik tegen 16u opnieuw uitgehongerd voor het avondeten. (Als ik daar niet aan toegeef, ben ik een dweil trouwens). Ik wil graag wachten om samen te eten met mijn lief (die meestal thuiskomt tussen 18u en 19u), maar tegen die tijd voel ik mezelf een anorexiapatiënt. Of net het omgekeerde, heb ik zoveel honger dat de verkeerde dingen in mijn lijf verdwijnen. Ge kent dat wel.

En zo komt het dus dat ik aan koken niet meer toekom. Want ik geniet ook niet van eten. Maar ik wil het wel terugvinden. Mijn energie, mijn goesting en vooral mijn inspiratie.

Dus daarom: wat gaat gij eten vanavond?