Op een dag begin je te schrijven en gooi je dat op het internet. Je springt een gat in de lucht, omdat er tien mensen komen lezen. Ook al weet je dat het vooral om uw moeder, tante en beste vriendinnen gaat. Het voelt toch wel een beetje speciaal. Maar ondertussen zijn we 2,5 jaar verder en zie ik op de statistieken dat er elke dag meer dan 500 unieke kliks zijn. Huh. Ik vergeet dat soms, maar eigenlijk is wel raar dat zoveel mensen mee zijn met mijn leven. En het heeft dus allemaal ook consequenties, want zo nu en dan word ik herkend. Serieus maat, gene zever.

Het is al gebeurd op de Gentse Feesten. Iemand die heel schuchter kwam vragen of ik misschien toevallig Sofinesse was. De eerste keer is dat echt heel bevreemdend. Want ik besef wel dat iedereen dit kan lezen, maar ik sta daar niet bij stil. Ik merk het alleen soms  bij mensen die ik_echt_ ken. Als ik een update wil geven van mijn leven is dat vaak helemaal niet nodig. “Ja, ik heb het gelezen op uw blog.” Oeps.

Maar het is ook al een keer gebeurd toen ik in zwangere toestand met een vriend van mijn lief naar een voorstelling van Henk Rijckaert ging kijken. Ik voelde me toen redelijk betrapt, ik moet dus niet proberen om er een affaire op na te houden, want de virtuele wereld zou het onmiddellijk weten. Voor alle duidelijkheid, mijn lief was geweldig op de hoogte van mijn date met P. Hij heeft zelfs voor taxi gespeeld.

Zelfs P. is op een trouwfeest aan de andere kant van het land herkend als de peter van Basiel. Ik denk dat hij er niet goed van was. Het overkomt dus niet alleen mezelve.

Daarnet nog, werd Basiel herkend in de Delhaize aan de Watersportbaan. En daarna ik ook. Blij dat ik ook echt aangesproken werd. Want soms heb ik het gevoel dat mensen wel kijken, maar niks durven te zeggen. Of waan ik me te veel in Hollywood?

Het is niet zo dat er horden paparazzi achter me aan zitten. Thank God. Het lijkt me bijzonder vermoeiend om niet meer rustig naar de frituur te kunnen gaan zonder dat ge de mensen ziet meekijken in uw pakske. Of stel u voor dat ge altijd goed moet uitzien en immer vriendelijk moet glimlachen. En op de foto met mensen die uit hun bed stinken of een vettige kop hebben. Dat lijkt me niet gemakkelijk.

Maar allez, als ge mij nu tegen komt en ge doet graag een babbeltje. Maakt u gerust bekend. Altijd tof om te weten wie er achter de statistieken zit.