Het spijt me verschrikkelijk voor iedereen die al op zijn lijf heeft laten tekenen, maar ik vind tattoos (meestal) echt afschuwelijk. Ik begrijp de beweegredenen én ik vind het op zich een echte kunstvorm, alleen vind ik dat lichamen er doorgaans veel lelijker van worden.
Dat weet ik uit heel dichte ervaring bij mijn allerliefste. Hij heeft namelijk ook een tattoo, op de zijkant van zijn romp. Gelukkig dat ik het naar die proportie heb kunnen terugbrengen, want hij droomt al zijn ganse leven van een sleeve. Maar met een sleeve zou ik hem echt zo-veel minder aantrekkelijk vinden, ik zou me daar maar heel moeilijk kunnen overzetten vrees ik. Bij elke blik op zijn tattoo denk ik nu al elke keer, zo verschrikkelijk jammer. Ik wou dat er een ‘volledig naakt’ lijf naast mij lag. (Maar het is ook maar een tattoo hoor, ik weet het)
Pas op, dit is geen veroordeling he of zo. Er zijn mensen die waarschijnlijk supergeil worden van tattoos. Of die zich geen leven zonder kunnen voorstellen. Of die dat wel geweldig sexy vinden. Dat kan allemaal, maar ik hou er echt niet van. Het maakt voor mij een lijf bijna altijd ‘minder mooi’. Het is ook zo geweldig permanent (alle laserbehandelingen ten spijt). Als je het ooit beu wordt, ben je gewoon gejost.
Al zijn er natuurlijk wel verschillen. Van die subtiele, fijnelijntekeningen vind ik meestal wel iets hebben. Vaak zit er ook een verhaal achter dat ik helemaal begrijp. Het zijn ook subtiele juweeltjes, ipv de vaak schreeuwerige gigantische tekeningen die veel plaats innemen.
Ik heb het bijzonder moeilijk met gezichten, dieren, grote tekeningen en kleur. Maar nogmaals, les goûts et les couleurs. Ieder zijn ding (maar denk toch aub na voor je je nek laat tatoeëren, wie wil er nu bewust onflatterend uitzien voor de rest van zijn leven 😉?)
Enfin. Not a fan. Not at all. Integendeel.
En toch overweegt deze notoire tattoo-hater een tattoo. Wuk? Are you crazy?
Ja.
Het zit zo, mijn broer heeft een heel lange handgeschreven brief achtergelaten, meerdere pagina’s langs. Hij sluit dat af met de woorden die ook op zijn doodsprentje stonden:
“Bedankt, ga verder, inspireer, respecteer.”
Die woorden zinderen bij mij sindsdien door mijn hoofd. Ze zoemen langs mijn dagelijks leven, en ik probeer ze als leidraad te gebruiken. Ik probeer daar echt naar te luisteren, en daar een soort van kracht uit te halen. Hoe gek en belachelijk dat misschien ook wel klinkt. Op de een of andere manier zijn die woorden al bij mij, maar zou ik ze nog iets dichter willen? Met zijn handschrift, zoals ze nu ook al op zijn grafsteen staan.
Tegelijk wil helemaal nergens een tattoo op mijn lijf. Dus ja, dat is wel moeilijk. En stel dat ik het toch zou doen, dan wil ik dat ergens op een plek die je eigenlijk zelden of nooit ziet. Een plaats die het silhouet van je lichaam ook helemaal niet verandert. Ik dacht daarom bijvoorbeeld aan de binnenkant van mijn voet, maar voeten zijn nu niet bepaald de meest mooie lichaamsdelen. Eventueel de binnenkant van mijn bovenarm, maar dat vind ik dan alweer te opvallend. Misschien wel ergens op een plek waar bijna altijd een kledingstuk zit (zijkant bil, zo waar je onderbroek ongeveer over schuift?), maar daar heb je meestal niet bepaald strakke huid.
Enfin. Ik weet het niet. Misschien moet ik het ook maar gewoon loslaten en de woorden in mijn hoofd meedragen. Maar ergens….
Enfin. Wat is jouw gedacht? (En waar dan?)
In een kokertje in een juweel?
Ik draag alleen maar oorbellen, soms ook een ring. Maar kettingen en armbanden, dat kan ik helaas niet verdragen. (En zo’n kokertje vind ik eigenlijk ook helemaal niet mooi, sorry)
Tja, tattoos ook niet.
Maar als ik het niet zou dragen, heeft het nog minder zin he. Dan is het ‘altijd bij mij’ idee al helemaal weg.
Het idee van het kokertje vind ik wel iets hebben, maar je moet er indd voor zijn en subtiel kunnen meedragen. Hoeft daarom niet rond je nek. Je kan de tekst ook elders laten graveren, dat hoeft niet op je lichaam te zijn. Mijn stiefvader zijn zus stierf in een auto-ongeluk en hij draagt een ring met hierin wat as + liet deze ring graveren.
Voor een tattoo zou ik persoonlijk niet gaan, althans niet zo’n lange tekst.
Dan zou ik voor iets veel kleiners en subtiel gaan.. maar dan gaat het idee erachter mss wat verloren voor je? (onderkant voet is bovendien één van meest pijnlijke plaatsen, heb ik van horen zeggen)
Ik zit eigenlijk totaal niet in met de pijn :). En de bedankt zou ik er wel aflaten, en in kleine letters sowieso. Maar inderdaad! Een ring. Al draag ik dat ook niet zo heel vaak (bijvoorbeeld al niet als ik werk en veel moet typen of als het warm is en mijn vingers opzwellen :)), dat het ‘altijd bij mij’ idee ook weer wat verloren gaat.
Ik dacht ook meteen aan een juweel, maar ik snap dat je dat niet permanent genoeg vindt.
Draag je je haar vaak in een staart? Anders misschien bovenaan in je nek, aan je haargrens?
Ik zou toch opteren voor de binnenkant van je onderarm, in de richting dat jij het kan lezen. Dus als je op je elleboog steunt, kan jij dat lezen. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat dat een weinig opvallende plaats is. Zeker als je er een horloge over draagt. Doen, zou ik zeggen…
Ik heb mij afspraak voor een tatoeage vastgelegd. Het wordt een subtiel kleintje met zen symbolische betekenis. Ik wil het al een paar jaar echt heel graag. Ik heb bewust zo lang gewacht zodat ik zeker wist dat ik het zeker wil. Jij twijfelt duidelijk nog en dan zou ik het (nog) niet doen. Misschien kan je het eens als neptatoeage laten zetten om te zien of het je niet dtoort. Of in een juweel inderdaad of op je gsm-hoesje?
Ik ben ook lid van het kamp No tattoo…vooral omdat onze huid in de loop der jaren er niet beter op wordt en dan wordt de tattoo ook navenant…
Maar als ik dan jouw verhaal lees dan heb ik iets van: Go for it Sofie!
De manier om de laatste woorden (en zo ook Thomas) heel dicht bij jou te hebben voor altijd.
Binnenkant boven- of onderarm…zo heb je dit dicht bij jouw hart…
mij = mijn
zen = een
dtoort = stoort
🤗
Sowieso dat gij geen laat zetten.
Ik vind de symbolische wel mooi. Maar ik denk dat ik toch niet gerust zou zijn … Echt gezond kunnen die kleurstoffen niet zijn he.
https://www.knack.be/nieuws/factchecker/factchecker-tattoos-zijn-niet-gezond-en-verminderen-de-topprestaties/article-longread-897151.html?cookie_check=1566488590
Ik zou toch ook eerder kiezen voor een juweel, een mooie armband met de tekst erin.
En als je toch voor een tattoo kiest dan zou ik niet zijkant bil nemen want dat is misschien een wat rare plaats voor de tekst van je broer. Binnenkant onderarm zou ik dan nemen zodat je het kan lezen wanneer je wilt maar het niet opvallend is voor andere mensen.
Als een tatoo zet zou ik de bil of binnenkant arm niet doen.
Dit zijn lichaamsdelen die, jammer genoeg, naar mate je ouder wordt niet strak blijft 😕
De voet vind ik zelf een mooie pkaats, maar gevoelig…
Ik heb eentje op de buitenkant van mijn voet en vind dat wel subtiel.
Ik snap tattoos ook niet. Te permanent, mijn smaak is door de jaren heen behoorlijk veranderd dus het lijkt m onwaarschijnlijk dat ik er over 50 jaar nog steeds blij mee zou zijn. Ik zou zelf dan ook eerder voor een sierraad gaan zoals een horloge. Of anders misschien een gepersonaliseerd telefoonhoesje. Zit weliswaar niet op je lijf, maar is wel iets dat echt van jou is en dat je waarschijnlijk elke dag meerdere keren gebruikt en je dus vaak ziet.
Ik heb enkele jaren geleden exact hetzelfde getwijfel over een soortgelijke symbolische tattoo gehad. Uiteindelijk eens met een tattoo-artieste over gesproken, en die zei na al mijn ge’maar’: ‘Hoor je jezelf wel? Zolang je ook maar iets twijfelt, moet je het niet doen.’ En dus uiteindelijk niet gedaan, nu ook geen behoefte meer aan. Maar het is een volledig persoonlijke keuze!
Je kan ook het hartje tattoeëren. In het piepklein. Dan valt het nergens op.
Daar had ik nog niet aan gedacht! Topidee!
Daar dacht ik ook meteen aan. Je kan het hartje zo laten tattoeëren dat het echt exact overeenkomt met hoe hij het tekende. Minstens even symbolisch, maar dan heel subtiel <3
Check de oorbellen van Vétonique Sneyaert eens. Ze luistert echt naar je verhaal en probeert het dan om te zetten in een prachtig juweel. Heb net twee armbanden laten maken in het lettertype van de geboortekaartjes van mijn dochters.
Ik denk wel dat er iets van te maken valt, ook al is het bijna een zinnetje (langer voor een oorbel). Denk echt dat iets gegraveerd op een oorbel moet lukken (ze heeft sizes XL, M en S van oorbellen)
Succes x
Ik heb bij haar ook een ketting laten maken. Ik draag nooit juwelen maar dat subtiele kettinkje draag ik elke dag sinds ik het heb. 🖤
Lieve Sofie,
Al zoveel keer dat ik een antwoord begin naar jou, en mss gaat deze eens verstuurd worden. Ik weet niet of jij mij nog kent, maar we hebben uren lang al gepraat. Ik heb je verdriet van het verlies van je broer met soms tranen in m’n ogen gevolgd. Waarom? Omdat ik je daarin zo goed begrijp! Wat jij mss niet weet is dat mijn enigste zus ook heel onverwachts is gestorven in december 2015. Juist voor de “feestdagen”. 1,5 jaar ervoor mijn mama. Ik zat dus nog volop in de rouw van mijn mama, en moest beginnen met alles te regelen van en voor m’n zus. Er zijn zo ook een paar spullen die we alle 3 hebben, en ik wou sommige ook houden en kunnen weten van wie welk was. Stomweg de orchideeën bv. Plakkertjes aan de onderkant met hun naam erop. Dit was een optie…
Ik wou al heel lang een tattoo. Maar ik wist niet wat en ook niet waar. Tot de zomer/herfst 2016. In de zomers 2014 en 2015 was er steeds 1 vlinder in mijn tuin. In 2016 waren ze er steeds met 2. Klinkt mss dom, maar voor mij zijn dit mijn mama en mijn zus.
AMY, voor mij was het al speciaal. In het midden de M van mij als Mama, met mijn kinders aan elke kant, Amber en Yarno. Ook kan de M zijn voor Marc, mijn vriend en papa van onze kinderen. Mijn gezin dus! Maar ineens zag ik nog iets! Als je vanaf de M naar links leest is het Ma, van mijn mama, Marie-Jeanne, en de M naar rechts, My, van mijn zus Myriam . Dus voor mij is AMY alles wat ik heb en had.
In december 2016, op de dag dat mijn zus 1 jaar gestorven was heb ik mijn tattoo laten zetten. Heel emotioneel! Op mijn onderarm 2 vlinders met daaronder AMY. Mijn alles!
Ook heb ik juweeltjes met hun asse erin. Ik draag ze bijna nooit uit schrik om ze te verliezen. Mijn tattoo kan ik nooit verliezen.
Maar doe het pas als je zeker bent. Ik wou mijn tattoo elke dag kunnen zien, anders zou ik het onder mijn borst laten zetten, dicht bij mijn hart. Niet iedereen ziet het en is bijna altijd bedekt met kleren…
Hopelijk zien we elkaar nog eens.
Dikke (steun)knuffel,
Ingrid
De binnenkant van je bovenarm (zo’n beetje naar achter) vind ik ook wel een subtiele plek, die vaak verstopt is. Ik vind het een heel mooi idee, wil zelf ook al lang een tattoo maar het moet een speciale betekenis hebben dus het kwam er nog niet van. Het is goed dat je erover nadenkt en schrijft, deel van het proces wat de uitkomst ook moge zijn. Succes 🙂.
Je kan dacht ik ook een witte tattoo laten zeteen valt minder op zeker binnenkant van je arm, jij weet het en de rest van de wereld zal het amper zien. Rn of je nu een laat zetten of niet , vergeten ga je hem nooit tenzij je dementeert maar zelfs dan geloog ik dat hij in je hart blijft zitten, Marie-Anne.
Sorry maar dit is mijn mening erover , ze zegt geen tatoeage te willen hebben . Nergens . Ik heb een kind kwijt op haar verjaardag 16 jaar werd ze . Nu mijn man laatst 56 geworden maar . Heb tattoos staan . Maar zou zeggen, zet u tatoeage waar de zon niet schijnt .
ik heb een armband met woorden die belangrijk voor mij zijn. die doe ik om als ik iets spannends moet doen. dat is dus niet altijd bij mij, maar geeft me juist een extra steuntje soms.
Sofie,
ik snap je volledig!!
en spijtig genoeg geen goed advies, tout court geen advies… al ben ik er zeker van dat je geen spijt van deze tattoo zou krijgen.
x
Weer iemand aan het nadoen om interessant te doen?
Azijn gedronken vanmorgen?
Lees het niet als het u niet interesseert maar steek geen energie in het posten van negatieve comments. Gebruik je energie voor positieve dingen.
PS wel al mooie ideeën tegengekomen: dat hartje, handtekening, in de vouw onder je borst en zo dicht aan je hart. Het idee van een juweel vind ik ook erg mooi…
Ik ben voor mezelf ook niet zo’n fan van tattoo’s. En als er al ooit eentje komt is het iets kleins fijns en met een betekenis.
Na het overlijden van mijn moeder heb ik wel even getwijfeld, om toch iets te doen om haar te herinneren, maar ze was zelf absolute tegenstander dus echt een goed eerbetoon zou dat niet zijn. Wat ik wel heb laten doen is vorig jaar een stukje tekst dat zij ooit op een kaartje had geschreven laten graveren in een armband. Zo heb ik haar woorden en handschrift altijd bij als ik wil, maar ik kan het ook gewoon terug uit doen.
Heel fijntjes en kleintjes (wel leesbaar) onder of in de vouw van je linkerborst… dicht bij je hart.
ik heb er na lang twijfelen eentje laten zetten op de binnenkant van m’n rechterarm aan de pols… 2 hartjes in elkaar verweven met een verwijzing naar het downsyndroom van mijn dochter, heel fijn en niet groot. Al veel mooie reacties op gehad. Maar het is iets wat je zelf echt moet willen…. (Ik liet die van mij zetten bij soul2skin aan st. anna trouwens, heel mooi gedaan en super sympathieke man.)
zijn handtekening op je zij waar de ‘tailleband’ van je BH meestal zit.
hij heeft zo’n kunstige handtekening…
Dacht ik ook aan, en dan aan je linkerkant, dicht bij je hart… En inderdaad, zijn handtekening (niet te groot, heel persoonlijk)
Hey Sofie,
Je moet zelf doen waar je je het beste bij voelt. Ik snap wel dat je, denk ik via verschillende invalshoeken de knoop wel/niet wil doorhakken, maar ik vind dit echt een persoonlijke vraag die niemand echt kan beantwoorden. Ik vind tatoeages bij sommigen mensen ok, plaats, afmetingen,kleur/geen kleur, wat en snap ook het verhaal er achter maar dan nog vind ik het moeilijk je hier advies in te geven. Succes.
Alleszins niet op de onderkant van je voet. Daar zit te veel wrijving en dat gaat heel vaag worden na een tijd, niet meer mooi. Zie bijvoorbeeld de foto’s op deze blog, een tattoo van slechts één maand oud: http://tattoosday.blogspot.com/2011/11/al-shares-two-for-tattoosday-including.html
Let wel op met kleine tattoos, in de loop van de jaren lopen fijne lijntjes altijd iets uit. Dus als je het heel klein laat zetten, blijf je na jaren met een onleesbaar lijntje zitten.
Ik heb zelf 4 fijne, minimalistische tattoos, waarvan 3 op zichtbare plaats. Mijn mening is dat wanneer je iets dat je zo nauw aan het hart ligt, dicht bij jou wil hebben voor altijd (in de vorm van een tattoo), het jammer zou zijn om die dan op een plek te zetten die je zelf bijna nooit ziet.
Nog een laatste tip: doe research naar een artist die echt gespecialiseerd is in de soort tattoo die jij wil. De mijne doet bvb prachtig fijn werk, dus zij zou al ideaal zijn voor jouw ‘projectje’ mocht je er ooit mee verder willen. 😉
Ik verloor mijn broer op 25 mei 2018. Mijn zus beviel 2 dagen later van haar eerste dochter en ik was zelf 5 maand zwanger van mijn tweede kindje, Miel. Een emotionele rollercoaster en het grote besef dat +1 en -1 altijd – zal blijven.
Tattoo’s waren eerder zijn ding. Mijn zus en ik deden er altijd wat lacherig over. Of dat nu echt wel nodig was om de namen van zijn kinderen en geboortedatum op jouw lijf te laten zetten. Alsof je dat zomaar zou vergeten. En dan plots was hij er niet meer. Quasi meteen hadden we beide dat zelfde gevoel. Een tattoo. Dat zou ons, wat we ook zouden kiezen, altijd aan hem doen herinneren.
We hebben het uiteindelijk nog een aantal maanden laten bezinken, maar zijn er dan toch samen voor gegaan. Een kleine driehoek op de binnenkant van onze pols. Dezelfde plek waar de namen van zijn kindjes stonden. Dicht bij ons. Niet per se voor de buitenwereld, maar om zelf naar te kijken, even over te wrijven, dicht bij ons hart te houden. Het voelde meteen “juist”.
Ik ben zeker dat hij trots zou zijn op zijn kleine zussen.
Doen!! Ik wou er ook nooit eentje. Door dezelfde reden van jou. Uiteindelijk 1 met heel veel betekenis laten zetten aan de zijkant van mijn bovenlichaam, zo net naast je borst. Het zit onder je bh en niemand die dit hoeft te zien. Maar altijd zo vereeuwigd met elkaar. Je draagt het overal mee. En die woorden die je broer naliet … schitterend gewoon! Om zoveel uit te leren ❤️❤️❤️
Ik ben al ongeveer vijf eeuwen aan het twijfelen over een tattoo, een kleintje van mijn drie favoriete bergen. Ik heb zelfs al een tattoo-artiest op het oog wiens stijl ik geweldig mooi vind. De locatie heb ik teruggedrongen tot twee opties: boven mijn enkel (wat enkel ‘s zomers te zien zou zijn) of de binnenkant van mijn pols (linkerkant, zo dicht mogelijk bij mijn hart) maar dat zou dan weer keipijnlijk zijn het schijnt maar ik kan er iets over dragen zodat het niet steeds zichtbaar hoeft te zijn voor andere mensen. Op je sleutelbeen lijkt mij zo’n tekst ook heel erg mooi, en ook grotendeels onzichtbaar.
Je kan altijd een afspraak maken bij een tattoo-artiest en diens mening vragen. Zij kunnen bv ook een ‘voorlopige tattoo’ maken, dan heb je al een idee hoe het eruit zal zien.