Er was eens een man die altijd eerlijk was.
The credits zijn hierboven voor Herman De Coninck. Maar het komt meteen tot de kern van de zaak, altijd eerlijk zijn dat is niet mogelijk. Dat is volgens mij zelfs gevaarlijk.
Maar toch. Ik probeer het wel. Tot met-mijn-kop-vaak-tegen-de muur-lopen toe. Want ik heb een probleem, ik ben een beetje te eerlijk. De uitdrukking “uw gezicht spreekt boekdelen” is zo ongeveer voor mij uitgevonden.
Laten we duidelijk zijn, ik vind eerlijkheid één van de allerbelangrijkste waarden van het heelal. Bij mij kan er veel, zolang het maar out in the open is. Geen doofpot, geen gedoe, gewoon de waarheid. En die kan soms hard zijn en soms een beetje verbloemd worden voor de goede zaak, maar die blijft in de kern altijd de waarheid.
Ge kunt er dus zeker van zijn dat als ge aan mij vraagt “Wat vindt ge van mijn nieuwe kapsel?”, dat ge echt gaat weten wat ik van uw kapsel vind. Ik ga waarschijnlijk niet zeggen “het ziet er alsof ge juist uw bed gestapt bent en daar 320 V op stond en ge daarna onder een pot verf bent gelopen.”. Maar wel dat het misschien niet bij de vorm van uw gezicht past of dat ik veel meer fan was van het vorige. Of dat het wennen is, maar dat ik het oprecht mooi vind. Wat ik dan ook echt meen.
Ge kunt mij ook gerust mee nemen op een shoppingtrip. En niet alleen omdat ik alle regels van Trinny&Susannah ken en plezant in de omgang ben. Omdat ik u gewoon zeg, nee, dat staat u echt niet. Wat ik meteen constructief goed maak met een ander voorstel dat u wel zou staan én bovendien immer budgetvriendelijk zal zijn. Geef toe, dat is een winner.
En ja, natuurlijk roddel ik ook. (Hallo, ik ben een vrouw – ik ben genetisch belast met het roddelgen). Maar ge gaat mij er niet op betrappen dat ik het in uw gezicht anders zeg. Ook de uitdrukking “man en paard zeggen” is voor mij uitgevonden (Gek he, dat ze zoveel jaren geleden al wisten dat ik zo ging zijn en dan speciaal al een zegswijze hebben uitgevonden)
Eerlijk waar, ik ben voor eerlijkheid. En openheid. Zelfs een beetje te veel volgens de gangbare normen. Maar ik ben wie ik ben, altijd en overal. Take it or leave it.
Helaas merk ik dat het op sommige momenten dat niet zo goed past, dan moet je professioneel zijn of is het veel slimmer om gewoon te zwijgen of moet je opletten wat je tegen wie zegt, want niet iedereen is eerlijk.
Het is soms echt heel vermoeiend om eerlijk en open te zijn. Mensen vinden dat het niet hoort. Want we zijn opgegroeid in een maatschappij waar je je ogen moet sluiten.
Nee, ik zeg niet op wie ik stem. Nee, ik laat niet zien dat ik het misschien een beetje moeilijk heb, want dat hoort niet. Nee, de geestelijken met een hoek af hebben niks verkeerd gedaan, ze handelden uit liefde voor God. (En liefde voor het kind of wat?). Nee, ik zeg niet dat ik graag de Story lees want het is cooler om te zeggen dat ge Knack-lezer bent. Nee, ik zeg niet hoeveel ik verdien. Nee, ik zwijg.
Excuse me.
Ik vind dat allemaal dikke zever.
Recht door zee. Eerlijk duurt het langst.
Ik doe daar in mee! Alleen vind ik het niet vermoeiend om dat te zijn. Ik vind het vermoeiend wanneer ik het net niet màg zijn.
Ik vind het ook niet vermoeiend, behalve achteraf. Ik heb er al veel last mee gehad…Maar ik KAN niet anders!
Ik vind dat een goeie ingesteldheid! Behalve eens een leugentje om bestwil om iemands gevoelens niet te kwetsen. Maar achterbaks zijn, daar doen we niet aan mee. Liever recht door zee! (en ik kan rijmen en dichten… 🙂
‘(…) eens een leugentje om bestwil om iemands gevoelens niet te kwetsen (…)’. Een jezuïet zou dat kunnen, zo’n leugentje, dan is het geen leugen meer want hij gebruikt een paar bezwerende woorden die uitsluitend waarheid zijn. Als je dan niet naar zijn witte boord opkijkt geloof je hem niet en doorziet zijn kronkelingen, je weet immers dat hij daarop heeft gestudeerd.
Ik bedoel te zeggen dat ook zo’n leugentje jezelf schade doet. Praat dan er om heen of begin over het naderende Carnaval. Ook ik hoef niet het hemd te lichten om te zeggen: “Al is de leugen nog zo snel (…). Daarnaast – weet ik – ervaren sommige gevoelige personen tóch dat leugentje. Wat moet je dan?
Ik bedoel met dat “leugentje om bestwil” iets onschuldiger dingen. Een mens hoort nu eenmaal niet altijd graag de waarheid.. Als je superblij bent met een nieuw kapsel, dan hoor je niet graag van je vriendje dat je eruitziet als een ontplofte bloemkool bijvoorbeeld… Over de diepere levenskwesties spreek ik me niet uit… De vergelijking met een jezuïet vind ik hier niet echt op zijn plaats… Ivm dat leugentje ervaren: ok das waar, ik ben zelf ook redelijk gevoelig hiervoor. Maar als het uit de mond komt van iemand die je graag ziet, dan snap je heus wel dat die persoon dat doet om je niet te kwetsen en dat vind ik ook dankbaar… Noem het maar een rare hersenkronkel van mij…
Ja Louise
Schoon gelijk heb je wat die pater uit de Sociëteit van Jezus betreft. Ik voel me nog niet klaar met de uitspraak, wat heet, brief die ik vorige week las van zo’n manneke in België die zó zijn best deed om niet aan kindertjes te komen. Tsja, een diepere levenskwestie was het nou niet bepaald, maar dat kon jij niet weten. De frase die hij gebruikte duidde naar mijn smaak juist op een verholen bekentenis dat hij ‘dat’ wel deed of had gedaan. Op mijn kersverse snuffeltochten in WP-land was ik op een betrokken site geweest en herkende meteen zijn schrijfsel als fake. Hij ontkende met geen woord en ik ervaarde mijn spel van ontploffende woede op zo’n rotzak. Kennelijk zit me dit nog te diep in de hersenen. (Ik ben vroeger een jaar of 10 verbonden geweest aan die kerk: ik heb er geen slechte, integendeel fantastische herinneringen aan. Ach ze doen over het algemeen wel hun best).
Evengoede vrienden Louise! – groet – Niek
Ik had dit stukje geschreven kunnen hebben. Behalve dan dat ik net als “The Miss” vind dat het niet vermoeiend is om eerlijk en open te zijn, maar juist om dat NIET te zijn. Mijn schoonvader heeft me ooit eens volledig mentaal onderuit geschopt omdat ik mezelf ben en sindsdien hou ik mijn mond en glimlach ik beaat in zijn aanwezigheid (het is tenslotte mijn lief zijn pa, de opa van mijn kind, ik zou hem liever nooit meer zien maar ja) en Gedver dat is vermoeiend. Voor de rest ga ik mensen die er niet tegen kunnen, gewoon uit de weg. Dat lukt meestal prima, gelukkig, nóg zo iemand erbij in mijn leven, daar zou ik helemaal gek van worden.