Ik heb braaf naar de trainer geluisterd en twee volle weken platte rust genomen. Het is namelijk nog altijd de bedoeling dat ik even goed word als mijn lief. Nee, dat is uiteraard niet haalbaar, deuheu. Ik wil gewoon in mijn drukke bestaan om de twee dagen de loopschoenen kunnen aantrekken en een stevige toer doen. Zonder pijn, zonder scheenbeenvliesontsteking. Gewoon zweten en genieten. (En een beetje vermageren, daar zou ik ook niks op tegen hebben.)

Omdat de pijn stilaan wegtrekt en Sofie ambetant loopt van zo weinig sport, had ik de trainer gevraagd naar een nieuw schema. Zijn antwoord was, ga eerst eens een uur wandelen met uw loopschoenen en dat zullen we nog eens praten. Ik kreeg het al Spaans benauwd. Een uur wandelen met mijn sportschoenen. Met_mijn_sportschoenen.

Ik was namelijk in paniek over de esthetiek daarvan. Sportschoenen zijn ok, in combinatie met sportkleren en zweet. Sportschoenen zijn niet ok in combinatie met gewone kleren. Ik begrijp dat die dingen comfortabel zitten, maar tenzij ge op schoolreis of daguitstap gaat, vind ik dat er geen excuus is om sportschoenen te dragen onder gewone kleren. Geen.

Nogmaals, ik begrijp dat zulke dingen goed zitten aan uw voeten. Maar het ziet er gewoon echt marginaal uit. En ja, ik draag ook Birckenstocks. En nee, ik vind dat ook niet de meest flatterende schoenen. Ik heb er dan ook drie jaar over gedaan om er aan toe te geven. Maar ze zitten zo zalig. Ik draag dezer dagen bijna niks anders meer. Maar Birckenstocks zijn bijlange geen sportschoenen. Totaal niet zelfs. Birckenstocks zijn de Rolls Royce van de lelijke maar comfortabele schoenen. (Deze passage is zelfverdediging tegen mijn lief, die mij uitlacht met mijn lelijke hippie-schoenen. Ik blijf ze dragen. Zijn schoenen waarvan ik ooit gezegd heb dat ik ze iets minder mooi vind, zijn sindsdien wel niet meer uit de kast geweest)

Maar dus, een uur wandelen met loopschoenen. Even praktisch. Om te wandelen heeft een mens geen sportkleren nodig. Dat is recreatie, geen sport. Er was dus geen andere optie dan gewone kleren+sportschoenen. Voor het lopen, hebben we dat wel over. Mmm. Of toch niet?

Loopschoenen en gewone kleren. En dat op straat. In het openbaar. Op de Blaarmeersen. Waar werkelijk veel mensen zijn en zo. Ik weet niet. Ik vertelde mijn dilemma tegen mijn lief (of hij zag het aan mijn gezicht, dat kan ook).

Mijn geweldig lief. Hij stelde meteen voor om mee te wandelen en ook zijn loopschoenen aan te trekken. Zodat ik er niet alleen belachelijk uit zou zien. Dat noem ik nu eens echte liefde.

Uiteindelijk hebben we allebei onze loopkleren ook aangetrokken. We zagen er echt uit alsof we even een stevig duurloopje zouden gaan doen. En wie kon dat zien, dat wij niet gewoon aan het in-wandelen of uit-wandelen waren?

We hebben gewoon een dik uur gewandeld. We zagen er totaal niet belachelijk uit. We zochten gewoon de start van onze loopwedstrijd.

Niet gevonden trouwens. Wel pas een lichte pijn na 54 minuten stevig wandelen. Het was dus een succes. Binnenkort kan u mij opnieuw tegenkomen met sportkleren en sportschoenen. En dan ook echt al sportend, let’s hope.