Hashtag ikbenmegameemetsocialemediadusiklanceererzelfeentje. Voila.
Als het op borstvoeding aankomt, kan ik nogal koppig zijn. Hoe beter ik mezelf informeer (en dat informeren begint uit de hand te lopen. Ik ben de spontane hulplijn geworden van heel wat vriendinnen en kennissen. Met plezier! Maar het maakt de beslissing om er misschien toch een boek over te schrijven maar ik heb daar eigenlijk helemaal geen tijd voor, er niet bepaald gemakkelijker op). Soit, kolven is alzo een noodzakelijk kwaad geworden. Want ik woon nu eenmaal niet in Zweden dus ik moest op een bepaald moment voor de productie stabiel is, weer gaan werken (gelukkig pas na 5 maanden). Het hoort erbij, dus ik doe het.
Maar het is niet omdat ik het doe, dat ik het ook leuk vind. We kunnen daar duidelijk over zijn: ik haat het. Ik kijk er elke keer tegen op. In het begin was dat dus om de drie uur, auch ja. Ondertussen kan ik al vijf uur overbruggen, maar het blijft balen. Dus ik zocht wat dingen om het op te vrolijken. Maar zelfs het leukste boekje kan niet goedmaken dat je op een minder leuke wc zit te kolven en het hoofdgerecht even koud moet laten worden op de derde trouwfeest van de maand. Dus ik dacht: ik maak het leuk! Met de kolfie!
Op het werk in de voice booth
In de studio bij Nostalgie
Ik ben dus begonnen met selfies (oh my, so vain) te nemen terwijl ik aan het kolven ben. De zogenaamde kolfie. Zelf bedacht, I know. Too cool. Ik neem dus #kolfies omdat de tijd dan sneller voorbij gaat (veel pogingen nodig voor de juiste foto!), omdat kolven ook iets is wat bij borstvoeding hoort en vaak vergeten wordt, omdat je bijna overal je baby kan aanleggen maar dat bij kolven een pak moeilijker ligt, omdat er vrijwel nergens kolffaciliteiten zijn, omdat ik al op de gekste plaatsen ben gaan vragen of mijn melk even in de frigo mocht (de blikken!), omdat er best wat relativeringsvermogen bij borsten en melk mag zijn. En ja, ik post die foto’s ook ongegeneerd op mijn instagram
Er zijn al een paar schatten die spontaan mijn voorbeeld hebben gevolgd. Maar eigenlijk droom ik er van om het nog bekender te maken. Om samen met alle borstvoedende mama’s die koe spelen aan een vreselijke machine, de wereld een beetje grappiger te maken. Om te tonen dat het work hard, maar ook play hard kan zijn. Hier zijn alvast een aantal van mijn kolfies:
(In de kleedkamer voor een presentatie, op logement bij een vriendin nadat mijn borsten mijn wekker waren, in een kasteel, op een boot in de wc)
Deze week geef ik bij Femma ook nog vijf tips om werk en borstvoeding te combineren. Je kan ze hier nalezen én aanvullen.
Maar vooral: als je ook aan de kolf hangt, doe je mee? #kolfie op instagram, facebook of twitter. Dat zou toch gewoon geweldig zijn als we dat echt kunnen lanceren?
Spread the word! Spread the #kolfie!
(En laat het ook gerust weten in de comments)
Ik zou het bijna jammer vinden dat mijn kolfdagen voorbij zijn 😉 ( en krijg spontaan een toeschietreflex 😉
Ah, ik kolfde meestal in het ehbo lokaal , maar ook eens in het kantoor van een collega en toen vergat ik de deur op slot te doen ( en ik hoop nog steeds dat de mensen in de toren ernaast me niet konden zien…)
rock!
Sommige dingen zijn misschien natuurlijk, maar blijven toch ook privé?
vanaf mei doe ik mee 🙂
Ha! Fantastisch… Hier zijn de kolfdagen ook voorbij, mis ik ze… Nee niet echt… Maar DL is nog steeds compleet into borstvoeding 😀
Ik ben zelf absoluut pro borstvoeding, maar laat iedereen daar toch gewoon vrij in. Dit vind ik er persoonlijk over, sorry 🙁
Sofie, ik verplicht toch niemand? Dat heb ik in vorige blogs al meer dan duidelijk gemaakt. Ik steun alle mama’s, want iedereen heeft het beste voor met zijn kindje (hoop ik). Het enige wat ik probeer, is om het kolven een beetje leuk te maken, want dat is geen pretje. We mogen er toch mee lachen zeker, een beetje luchtigheid kan deugd doen hoor! Het gaat hier gewoon om een zotte foto, zodat je even weet dat je niet de enige bent.
Kolven is misschien geen pretje, borstvoeding is dat ook niet. Na een lastige zwangerschap en een zware bevalling nog moeten aanleren hoe je moet borstvoeding geven, dat was er wat over voor mij. Op een gegeven stonden er 3 verpleegster naast mij om mij bijna te smeken om het toch verder te proberen. Pure borstvoedingsmaffia was dat. En uiteindelijk, in het ziekenhuis nog, heb ik het afkolven ontdekt. En alhoewel iedereen me zei dat ik dit niet zou volhouden, heb ik uiteindelijk 10 maanden moedermelk gegeven. (8 maanden afgekolfd en nog 2 maanden verder de voorraad uit de diepvries opgedronken)
In het begin is het wat vreemd maar op de duur ging dat machien overal mee en ik heb nooit problemen gehad om ergens af te kolven. Niet altijd luxe plaatsen maar in een vol café borstvoeding geven voelt voor mij ook niet aan als luxe.
Ondertussen is het afkolven al een paar jaar voorbij en ik mis het niet. Behalve misschien dat warme babylijfje tegen mij (want afkolven betekent niet dat je niet kan knuffelen met je baby hé!)
Zalig initiatief! Ik heb mijn twee kids telkens vijf maanden borstvoeding gegeven en dat was het schoonste en puurste wat ik ooit mocht meemaken… Met veel spijt in het hart heb ik telkens afgebouwd omwille van werkverplichtingen. Bij ons blijft het ook bij twee kindjes maar soms droom ik stiekem van een baby aan mijn borst. Ik heb me dan ook nooit geschaamd bij het voeden van mijn kindjes in het openbaar. En met de kolf had ik ook een haat- liefdesverhouding. Geniet van de tijd die jullie nog rest!
Ik heb 2 jaar gekolfd maar nu ben ik er even vanaf, dat is nu inderdaad eens iets dat ik NIET mis!
Chapeau voor het initiatief! Echt tof!!