Zoals u weet, zijn we verhuisd. En er zijn verschillende voordelen aan dat nieuwe huis. Ik hoef u niet uit te leggen dat een afwasmachine veel leuker is dan een gootsteen (pompbak, dat schrijft zo gek). Maar we hebben ook een oven!

Op ons appartement hadden we er ook eentje, maar die was niet aangesloten en de huisbaas zag de gigantische kost niet zitten ( de hele elektriciteit moest dan verzwaard worden). Enfin. Geen oven dus.

Nu heb ik daar zwaar van afgezien, want ik maak graag dingen in de oven. Zonder oven wordt uw kookpalet namelijk een pak kleiner. Ik steek zo graag een beetje mozarella in de oven, met tomaat en pesto. En gratin-aardappelen, jongens dat heb ik gemist. Ook geen ovenschotels of papillotjes. Niks van dat alles. En de grootmoeder in mij kon al helemaal niet naar boven komen, want alle baksels waren uitgesloten. Geen cake, taart of koekjes. Noppes.

Op mijn oude appartement (door sommige mensen omschreven als kruipkot, tegenwoordig ook wel door mezelf) was er wel een oven, maar dat was een gasoven. Ik kon daar wel dingen in maakte, maar patisserie was uitgesloten, want ge kunt daar geen graden op zetten. Dat is gewoon een knopke.

Ik was dus niet te houden. Ik wilde bakken. Ik kijk er al een jaar naar uit om me eens echt een goede huisvrouw te voelen, die een cake in de oven heeft staan. Zo gezegd, zo gedaan.

Maar het ging een beetje mis. Het begon nochtans goed, met het maken van het deeg. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik een pakje van Dr. Oetker had gekocht, zo eentje waar ge nog suiker, boter en wat melk moet bijdoen. Gewoon omdat ik mezelf als beginneling een beetje respijt gaf. Want dit was de allereerste keer ever in mijn leven dat ik een cake zou bakken.

De volgende keer steek ik met zekerheid mijn boter heel even in de microgolfoven, zodat mijn mixer niet kapot gaat. Enfin. Ik wilde eigenlijk de schade in de keuken beperken en heb daarom een handdoek over mijn de deegkom gelegd. Zodat het niet in het rond zou spatten. Helaas. De handdoek draaide in de mixer. Er hing dan toch deeg over de hele keuken. En bovendien heeft de mixer dit manoevre niet overleefd. En ook de keuken zag er lief uit. Net als mijn haar. Alles vol deeg. Alles, zeg ik u.

 

 

 

 

 

Maar ik zette door. En ik heb de cake alsnog in de oven geschoven. En ze is er zowaar redelijk cake-achtig uitgekomen. En heel wat mensen hebben er de volgende dag van gegeten, al kan ik niet met zekerheid zeggen of het wel of niet uit beleefdheid was.

Ik ben dat ook niet zeker van de appelcrumble die ik de volgende dag aan ons allereerste officiële housewarming-bezoek heb geserveerd. Maar H. heeft wel nog een keertje bijgevraagd, dus hij kan dan wel goed faken.