Mijn allerliefste oma heeft de lange strijd tegen kanker verloren. Meer dan een jaar is ze thuis omringd geweest door de allerbeste zorgen. Een jaar lang stond er een ziekenhuisbed in de living bij mijn ouders. Nu is er leegte.

Op dag twee van onze vakantie kreeg ik telefoon. Mijn moeder belde met het slechte nieuws. Niet bepaald een goede timing. Tweede vakantie in jaren, maanden naar uit gekeken. Dankzij een repatriëringsverzekering ben ik naar huis kunnen vliegen voor de begrafenis. Alleen, want mijn lief kon niet mee. Zoiets doe je liever niet alleen.

Het was een prachtige dienst. Ongelooflijk mooi. Oma zou geweldig trots geweest zijn op ons. Ik ben de volgende dag weer teruggevlogen naar de vakantiebestemming. Dat was raar. Ambigu. Maar oma zou gewild hebben dat ik me amuseerde.

Ik heb de begrafenis afgesloten met de onderstaande tekst.

Oma, ik hou van je. Ik mis je. Je bent de beste oma van de wereld.

 

 

Allerliefste oma, meter,

Vorig jaar ergens in juni is ons leven gestopt. Plots, ongelooflijk snel, was oma niet meer oma. Een hersentumor. Een allesverwoestend monster. Vorig jaar in juni is ons leven ook gewoon verder gegaan. Of niet. Toen je pas in het ziekenhuis lag en mij nog amper herkende, heb je mij zo bang gemaakt oma. Ik had toen het gevoel dat ik je ging verliezen. Ik was toen zo bang dat ik je kwijt was. En misschien ben jij mij toen kwijt geraakt, lieve oma. Misschien heb ik toen afscheid van je genomen. Van mijn oma.

Want mijn oma, die heeft voor alles een oplossing. Die kan je bellen voor een piratenkostuum en die haalt dat vijf minuten later tevoorschijn uit de kelder. Mijn oma bakt de allerbeste pannenkoeken van de hele wereld. Mijn oma maakt gordijnen. Mijn oma kan alles.

Weet je nog oma, dat ik vroeger huisjes bouwde met de bakjes van de peterselie? Ik wilde dan ook een keuken, waarop jij met tassen, borden en koekjes kwam aandraven. Ik wilde een slaapkamer, daar kwamen kussens en lakens. Ik wilde gordijnen, geen probleem. Jij had het allemaal. Uren heb ik daar gespeeld en me rot geamuseerd. Of op mijn kamer, mijn kamer bij oma, met de windels of met de kaftjes. Dat zijn mijn vroegste herinneringen en ze zijn zalig. Een van mijn favoriete dingen als ik klein was: bij oma gaan slapen.

Ik ben gegroeid oma, en jij ook. De laatste jaren maakten we er een goede gewoonte van om minstens één keer per week af te spreken. Liefst in levende lijve, maar omdat ik in het verre Gent gaan wonen ben, soms ook aan de telefoon. Jij en ik. Grootmoeder en kleindochter. En zoveel meer.  De laatste jaren is er veel gebeurd, bij ons allebei. Vroeger dacht ik dat jij onkwetsbaar was, maar dat denk ik na al onze gesprekken niet meer. Gelukkig, ik ben blij dat jij een beetje bent opengekomen. Ik ben blij dat we samen astridjes hebben gegeten, dat ik met jou stoffenwinkels ben afgelopen, dat ik samen met jou naar Thuis en Familie heb gekeken. Ik mis je.

Weet je nog oma? Die keer dat ik met een broek kwam om te laten innemen. Het was een broek met zo wat express kapotte stukken op, want dat is hip, oma. Toen ik de broek weer kwam ophalen had jij ze niet alleen ingenomen. Maar ook alle gaten dicht genaaid. Weet je nog hoe hard we toen gelachen hebben?

Al een jaar lang denk ik elke keer als ik iets pas in een winkel dat niet goed zit, geen probleem, oma maakt dat wel. Al een jaar lang springen de tranen dan elke keer in mijn ogen, omdat dat niet meer zal gebeuren. Oma toch, verdorie, we hadden nog zoveel plannen. We moeten nog gaan schaatsen. En jij gaat me nog leren hoe ik met de overlock machine moet werken. Alstublieft oma. Ik mis je zo verschrikkelijk hard, al zo lang.

Een tijdje geleden ben ik verhuisd, om te gaan samenwonen met een fantastische man. Ik ben blij dat je hem nog leren kennen hebt. En weet je wat ik toen teruggevonden heb oma? Dit kaartje. Geschreven door jou, op de dag dat ik afgestudeerd ben. Met de woorden “Sofie, voor mij hebt ge de allergrootste onderscheiding”.

Je gebruikt niet vaak zo’n grote woorden, oma. Ik koester ze. Je bent zo fier, op al je kleinkinderen. Maar weet je, wij zijn nog veel fierder op jou.

Ik kan het werkelijk niet beter zeggen. Oma, je hebt de allergrootste onderscheiding. Sloppel.