Zaterdagochtend na twee helse weken. Alles is een beetje hels sinds ik weer aan het werk ben, maar ook het weekend was nogal druk vorige week. Op de planning vandaag stond een bezoek aan de fitness voor mij en een looptoer voor mijn lief. Ondertussen nog wat rommelen en het huis aan kant zwieren. Zoiets.

Het begon goed, met een vrolijke baby die ons wakker maakte rond 8u15. (Dat is luxe zeker. Ja dat is. Hij had ons wel een groot stuk van de nacht bezig gehouden, maar daarover geen kwaad woord.) Enfin, dat was mijn cue om beneden te gaan kolven terwijl Basiel even bij papa mocht liggen. Toen ik een halfuurtje later weer boven kwam, kreeg Basiel eten. Daarna nog een beetje dollen, praten, lachen. Zaterdagochtenden kunnen zo heerlijk zijn.

En toen. Zijn we gewoon met z’n drietjes onverklaarbaar weer in slaap gesukkeld. Voor meer dan twee uur. Ach ja, dat kan gebeuren. We hadden het blijkbaar allemaal ook wat nodig, met al die grote veranderingen. Het heeft deugd gedaan, ja.

Toen we toch al te laat waren voor de fitness, besloot mijn lief een spelletje te spelen. Hij heeft namelijk een smartphone waarop hij de krant kan lezen. “Ge moogt pas uit bed als ge weet wie Roberto Bellarosa is en wat hij gaat doen.” Ik mocht wel vragen stellen. Ok, op de een of andere manier had ik vrij snel door dat hij de winnaar was van The Voice Wallonië, maar het duurde daarna nog_eeuwen_voor ik kon raden dat hij naar het Songfestival ging voor ons land. Vooral de tips ‘zowel Vlamingen als Walen doen het, maar op een ander moment’. En ook ‘soms duurt het één dag, soms twee dagen’ hebben me een beetje op het verkeerde spoor gezet. Maar ik heb gehaald, al heeft het dan misschien 20 minuten geduurd. En meneer Brutin de grote het allemaal bijzonder grappig vond.

Weerwraak is er dan nodig. Hij mocht het bed niet uit voor hij wist wie Achiel Viskens* was.

Hahahaha. Niet gelukt dat.

Vandaar dat we pas tegen de middag zijn opgestaan, allemaal de schuld van Roberto en Achiel.

 

* Achiel Viskens was ooit een pastoor in OLV Waver, waar ik opgegroeid ben. Ja, ik had niet gezegd dat het gemakkelijk moest zijn he.