Ik weet niet hoe dat bij u gaat, maar ik moet op mijn werk om de drie maanden een nieuw paswoord kiezen voor mijn pc. ‘Kiezen’, dat is dus eigenlijk ‘verzinnen’. Om dat ik er al zoveel moet onthouden, kies ik meestal voor iets wat een reflectie is van mijn gemoedstoestand op dat moment. Of iets waar ik mee zit.

Zo zijn er paswoorden gepasseerd als ‘hetwordteenjongen’ of ‘laatstetrimester’. Ge kent dat soort zever wel. Maar sinds een paar weken, gaat het over mijn lijf. Het is uiteraard niet echt bovenstaande, zo dom ben ik nu ook weer niet. Maar u snapt het wel.

Dit zijn de feiten. Ik weeg nog steeds minder dan op het moment dat ik zwanger werd. Maar sinds ik weer aan het werk ben, weeg ik ook wel een beetje meer dan toen ik nog een borstvoedende huisvrouw was. Helaas. En het begon me te storen. Ik ben nooit een panlat geweest en ook nooit een echt dikkerdje, ik ben stevig. En als ik een beetje sport, kan ik me vrij snel inschrijven voor een bodybuilderswedstrijd. U begrijpt dat ik overdrijf, maar toch. Ik zag mijn lijf eigenlijk nog het liefst ten tijde van de dracht. Er was die bolle buik, maar de omgeving was toen dunner dan op alle andere momenten (de studententijd niet meegerekend, waar ik tijdens mijn eerste examenperiode 10 kg afschudde – die er traag weer bijkroop). En zelfs mijn buik heeft weer normale proporties aangenomen. Maar bon, volgens de BMI-index heb ik overgewicht (26) en als ik naar al die slanke vriendinnen kijk, voel ik me vet.

Maar zo op mijn eentje lukt het niet. Zo gewoon opletten, dat kan ik echt niet. Er moeten regeltjes zijn en motivatie. Nadat ik bij Lilith had gelezen over de Weight Watchers, werd dat mijn nieuwe plan. Ik volg de online versie (totaal geen tijd voor bijeenkomsten) en het feit dat je ervoor moet betalen, vind ik op zichzelf al een heel goede reden om het vol te houden. (Dit is dus geen gesponsorde post, maar als WW een nieuwe Fergie zoekt, ik sta daarvoor open).

We zitten nu een eind in week 2. En de eerste week was zwaar afzien. Ik ben dan wel 1,1 kg kwijtgeraakt, ik was een ferme pain in the ass voor mijn omgeving (vooral voor mijn lief dan). De reden: honger! Ik weet dat je officieel geen honger mag hebben tijdens een dieet, maar ik heb dat dus wel. Omdat ik normaal gezien flink ontbijt, maar daar nu niet zoveel punten aan wilde verspillen. Net als al die andere dingen. Omdat boterhammen zot veel punten zijn, omdat eigenlijk alleen groenten en fruit geen kwaad kunnen.

De feiten: ik mag 27 punten per dag opeten en heb 49 extra weekpunten. Maar daar durfde ik in het begin niet aankomen, omdat ik bang was dat ik dan niet ging vermageren. Het gevolg was dat ik op het einde van week 1 nog 39 punten overhad. En het feit dat ik ‘maar’ 1,1 kg vermagerd ben, maakt me bang wat er was gebeurd als ik al die punten ook echt had opgegeten.

Ik heb flink wat punten verzameld met sporten, maar die heb ik gerust gelaten. Uiteindelijk heb ik dus wel aan de weekpunten gezeten, vooral ook omdat er een etentje was met de LWW. In een veganistisch restaurant, dus het viel best mee. Maar toch, ik heb er 20 punten voor geteld.

Ik vind het ondertussen al iets beter te doen, maar ik heb nog steeds honger. En daarom eet ik eigenlijk ongeveer elke dag hetzelfde, wat me dan weer bang maakt dat ik het niet ga volhouden.

 

ONTBIJT: 4 lepels muesli met soya yoghurt en een banaan (7 punten)

LUNCH: grote kom soep (5 punten) – omdat ik de herkomst niet weet, ik eet ze op het werk. Ik heb deze week wel zelf soep gemaakt die waarvoor ik 2 punten reken.

DINER: 100g pasta met duizend groenten en 2 eetlepels olijfolie met look (10 punten)

TUSSENDOOR: heel veel fruit, heel veel groenten, niks dat u ook maar een milimeter een vol gevoel geeft

Dan heb ik nog een paar punten over die ik opdoe aan een Danette Pistache (met veel smaak) of een lepel speculoospasta (the best) of een WW-koekje (ja, ik ben gezwicht voor de commercie, maar ge weet dan tenminste hoeveel punten het u kost). Eén keer heb ik een boterham gegeten die me zo verschrikkelijk smaakte, maar die me zoveel punten kostte dat ik er bang van ben.

Ik heb op aanraden van Lien ook al een keer wraps met philadelphia light geprobeerd, en goed bevonden. Maar dat is allemaal nogal moeilijk te eten op het werk, dus afgevoerd tijdens de week.

Dat ik verder tot twee keer toe geprobeerd heb om een veganistische cake te bakken met banaan als boter en stevia als suiker, daar hebben we het niet over. Twee keer grandioos mislukt namelijk.

Conclusie? We gaan dit zeker volhouden. Maar ge moet er wel tijd voor hebben. Op vrije momenten sta ik nu groenten te snijden, ipv leuke dingen te doen. En die groenten, die gaan me na verloop van tijd ook wel mijn strot uitkomen. Maar tegen dan hebben we ons streefgewicht wel behaald. Ha.

Ik ben alleen bang dat het meteen weer om zeep gaat zijn, als ik ermee stop. Dan kan ik weer een heel gezellig paswoord verzinnen. En ik wil ook wel graag wat variatie, dus WW-adepts, post hier ne keer wat recepten als ge wilt. De firma dankt u!