Het was de bedoeling om nog voor de tweede opdracht van de ouderzonden, een blog te maken over mijn nieuwe geheim in het ‘hoe zie ik er zo goed mogelijk uit’-departement. Maar dat is dus mislukt. Druk en al. Een full time combineren met twee kinderen en een ontploft huishouden en al. Ge kent dat wel. Maar toch high five voor mezelf. Want het is donderdag, and we made it.
OPDRACHT 2: AVARITIA (hebzucht – gierigheid) – Wat zou je nooit delen met je kinderen?
Over deze opdracht heb ik niet lang moeten nadenken. Want ik deel eigenlijk alles met mijn kinderen. Dat betekent uiteraard niet dat er geen momenten en plekken zijn met kinderen, en momenten en plaatsen zonder kinderen. Dat spreekt voor zich.
Maar wat van mij is, is ook van hen. En van mijn lief. In het geval van tastbare spullen betekent dat natuurlijk dat ik pas dingen met hen deel, als hun leeftijd rijp genoeg is om die dingen met het nodige respect te behandelen. Lijkt me evident.
Ik maak er ook geen punt van om de badkamer met hen te delen. Want hoe gaat dat? Als jij zegt dat je naar de wc moet, blijkt hun blaas precies en exact op dat moment ook geledigd te moeten worden. Dan zitten we gezellig naast elkaar. Moeder op de pot, kind op het potje. We gaan desgewenst ook samen in bad of in de douche, allemaal ok.
Slapen is ook gemeengoed. Felix heeft meer dan twee jaar tussen ons geslapen, tot hij zelf besliste om in zijn eigen bed te gaan liggen. Basiel sleept zijn matras al eens tot in onze kamer. En eerlijk: ik vind dat geweldig. Elke avond als ik hen nog een kusje ga geven, moet ik mezelf inhouden om bij hen te gaan liggen. Gelukkig hebben we daar iets op gevonden. Als papa om er niet is, dan slaap ik met mijn jongskes in het grote bed. Heer-lijk.
Uiteraard word ik dan wel eens wakker van een sjot in mijn buik of een vinger in mijn neus, maar dat weegt gewoon niet op tegen die warme lijfjes in mijn bed. Samen slapen for the win.
Ook eten deel ik zonder veel problemen. Mijn kinderen mogen in mijn bord, en ik in dat van hun. Alhoewel, in het geval van Felix is dat wel op eigen risico. Dat kind gaat zelfs boterhammen weer uit de vuilnisbak halen als wie die na drie uur droog worden op zijn bord, uiteindelijk hebben weggegooid.
Ik zou willen zeggen dat ik al mijn tijd deel met mijn gezin, maar dat is niet zo. Een gigantisch stuk gaat – uiteraard? – naar werk. Daar kan/wil ik niet onderuit, zeker niet als het in een studio achter een microfoon te doen is. Want dat is gewoon te tof voor woorden. Maar ik blijf ook dingen voor mezelf doen: lopen, vriendinnendates en ook heel veel tijd en momenten met mijn fantastisch lief. Dat mama en papa elkaar niet uit het oog verliezen, kan ons nageslacht alleen maar ten goede komen. Blijven we dus doen.
Maar er is wel iets wat ik niet graag deel met hen. Je mag mij gigantisch uitlachen, maar ik wou dat de televisie alleen voor mij was. Ik zou waarschijnlijk duizend keer interessanter overkomen als ik zou zeggen dat de lichtbak me geen hol interesseert, maar eerlijk duurt het langst. Dus ja: ik kijk graag. En veel.
Misschien is er wel iets wat je moet weten. Ik ga daarbij zelden of nooit – tot grote ergernis van mijn lief – in de zetel zitten. Tv kijken is iets wat ik doe terwijl ik het huishouden doe. Of blog. Of rondloop. Dat maakt dat ik ook alleen naar programma’s/series/films kan kijken, die in het Engels of Nederlands zijn. Want ik moet het kunnen verstaan, want ik kijk dus maar met een half oog.
En nu komt het. Ik krijg het echt gigantisch op mijn heupen van Paw Patrol, Dora (hartsgrondige haat voor Dora), Blaze of andere kinderbrol met monsterwielen. Ik kijk wel graag naar ROX en we hebben een tijd enthousiast samen gekeken, maar ondertussen zijn Basiel en Felix het een beetje ontgroeid. Insert roloog. (Ik ben wel nog altijd een even trouwe fan van Rick. En ook wel een beetje van Xavier, ja.)
Maar goed. De tv moeten delen vind ik dus beyond irritant. Ik doe het, met de glimlach. Maar absoluut niet van harte. Als het kleine stemmetje het op mijn schouder het zou halen, zouden die kinders hier thuis echt nooit naar iets van hunzelf mogen kijken.
En zeker niet naar Dora. Wat een kutwijf is dat joh.
(De andere ouderzonden van de andere bloggers van deze challenge kan je hier vinden)
(En zijn er zo dingen die jij absoluut niet deelt met je pagadders?)
dora? Dien boots ja! Met zijn irritante stem! Verdikke zeg!
Hier zitten we in de Nickelodeon-fase. (ja die irritante Amerikaanse series die in het Nederlands gedubd worden). Ik haat ze zo mogelijk nog harder dan Dora of de Bubbelguppies!
Same here! EN WAAROM ROEPEN DIE ALTIJD ZO LUID?
Oh ja zeg. Die ook allemaal. Naar de maan ermee, in dat raket met de Tesla.
Haha, inderdaad, die Dora! Vooral Dora & Friends, dat is nog erger dan gewone Dora. Vreselijke liedjes ook. Het lijkt alsof die geschreven en ingezongen werden op lsd. ROX is inderdaad fijn, De Nachtwacht ook. Sommige cartoonreeksen kunnen ook nog, Zack & Quack bijvoorbeeld op Nickelodeon valt wel mee. Van shimmer & shine krijg ik dan weer spontaan braakneigingen. Helemaal herkenbaar ook, je tekst! Doeme, ik dacht net iets gelijkaardigs te schrijven. Ik was beter niet eerst komen lezen. 🙂
RUGZAK RUGZAK!!!!
😀
Ik haat ondertussen al bijna alles van Nickelodeon bweik! En al die liedjes die blijven hangen… “PLANKGAS PLANKGAS” (Blaze…).
En die warme lijfjes in bed, daar ben ik ook zo dol op :-).
Echt, Paw Patrol liedjes meezingen omdat Sep aan het kijken was terwijl ik kookte, tot daaraan toe. Maar met Sep moeten meespelen en roepen “Zwieber niet stelen!”, dat is een brug te ver. Die ROX kennen we hier nog niet, misschien eens opzoeken. Zelf kijk ik ook altijd naar een serie als ik strijk of zo. Als ik alleen voor de tv zit, is dat ook vaak met laptop (blog) op de schoot of eigenlijk al staand aan de afwas. Mijn manlief kan daar ook niet tegen, dat ik de tv als “achtergrond” opzet. Als ge tv kijkt, dan kijkt ge tv. Niet van achter uwe smartphone! 🙂
En o ja, leve warme lijfjes in het grote bed! 🙂
ah Paw Patrol vind ik nog wel ok (al tune ik dat helemaal uit als dat opstaat).
Die Zwieber niet stelen hoor ik hier al eens zeggen, maar ik ben blijkbaar nog beter in Dora uittunen want ‘k zou n iet eens weten wie Zwieber is en wanneer dat gezegd wordt ook al staat Dora hier ook wel regelmatig op.
Wij lossen tv issues vooral op door de kinderen dan op ipad de nickjr app te geven of zoiets …of ik ga op ipad tv kijken. Het “samen” naar iets kijken bestaat hier niet echt , toch niet met de kinderen.
ik moet dagelijks mijn aflevering Thuis zien!! (meestal wel uitgesteld maar toch).
op de kaart, op de kaart, op de kaart
Ik ben zo ongelooflijk blij dat Tuur Dora (voorlopig) maar niets vindt. Al begint Bumba toch ook wel stilaan op mijn zenuwen te werken en al helemaal omdat Tuur sinds kort perfect dat ene zinnetje “was da nou” nazegt, met dat vreselijke accent erin en al. Verder kijk ik niet al te veel tv dus dat delen valt dan weer goed mee 🙂