Ik vind persoonlijk dat het niet goed geregeld is, zo’n zwangerschap. Want de eerste drie maanden – tevens de periode dat je nog geen buik of extra kilo’s moet meesleuren – voel je je alleen maar ellendig. En als ik zeg ellendig, dan bedoel ik ellendig. Er zijn momenten dat het best gaat, maar even vaak kom ik na een werkdag thuis om dood neer te vallen op de zetel en alleen nog maar te willen huilen en slapen. Ik verman me (dat werkwoord zou in deze vervrouwen mogen heten, want mannen zijn wussies, volgens mij is het niet toevallig dat wij het moeten doen, ladies). Maar soit, het gaat deze week allemaal miraculeus overgaan. Ik ben’t zeker.
Brengt ons naar ‘probleem’ nummer 2. Niet echt een probleem, maar toch. Volgens alle boekjes en websites is het tweede trimester de max. ‘Je hebt het meest energie’, ‘die buik is nog niet zo verschrikkelijk groot’, ‘je voelt je stralend en ziet er ook zo uit’. Als ik het allemaal mag geloven, dan wordt het de meest fantastische periode van mijn leven.
Nu wil het toevallig zo zijn, dat wij een reis geboekt hebben naar NY. Weetgenogwel. En toen we dat deden, dachten we wel al een heel klein beetje ver in ons achterhoofd dat we eventueel al wel zwanger zouden kunnen zijn op dat moment, maar we gingen er eigenlijk toch ook niet echt van uit dat het zo zou zijn. Of toch niet zo heel zwanger in ieder geval.
Niet dus. Volgens de planning zal ik ongeveer 27 weken zijn ten tijde van the big move naar the big apple. En nu maak ik mij toch een beetje zorgen. (Ik besef dat mensen uit mijn omgeving nu met hun ogen rollen en daarbij bedoelen ‘Sofie, gij maakt u toch over bijna alles zorgen’. Ja, dat is misschien een beetje waar, maar dat is niet mijn schuld.) Ik bedoel, het zijn jullie die me schrik aanjagen.
‘Ge moogt niet meer vliegen dan hoor, dat is veel te gevaarlijk voor de baby.’ En als het wel nog mag voor de baby, dan mag het volgens vele anderen al zeker niet meer van de vliegtuigmaatschappijen. ‘Want ze gaan u weigeren, ze willen niet het risico lopen dat de baby geboren wordt op de vlucht’. En nu ben ik dus een klein beetje in paniek. Op het ogenblik dat ik de zwangerschap net ontdekt had, ben ik naar de huisdokter gehold en die heeft onmiddellijk gezegd dat ‘het de beste periode was om te gaan. En dat we er nog van moesten profiteren met ons tweetjes.’
Maar zij is geen gynaecoloog natuurlijk. En ook geen vliegtuigmaatschappij. Want ondertussen zitten er al verschillende doemscenario’s in mijn hoofd. Gaande van dat ze me in België al niet op het vliegtuig willen laten, omdat ik er op 27 weken al zo ongelooflijk dik ga uitzien, dat niemand gelooft dat die baby nog drie maanden onderweg zal zijn. Of nog erger, dat ik wel in New York geraak maar dat ze me dan niet meer willen laten terugvliegen. En dat ik dan dus helemaal alleen in die grote stad achterblijf, terwijl mijn lief verplicht is om terug te vliegen. En dat het minstens drie weken duurt voor ik de instanties kan overtuigen om toch terug te laten vliegen. En dat ik tegen dat het in orde is, al over de grens van 30 weken ben. (Volgens bepaalde bronnen de echte grens waarop je niet meer mag vliegen)
Ok. Dat wil niet gezegd dat ik ondertussen niet in een fantastisch hotel kan verblijven (Als u zelf een aardig verblijf zoekt, kijk gerust op Hotel New York). En op mijn eentje kan genieten van The Big Apple. En ongelooflijk schattige babykleertjes van A&F kan kopen. Bijvoorbeeld.
Maar ik zou toch graag gewoon uitsluitsel krijgen. Dat het ok is. Geen probleem en al.
Want ik wil echt zo graag naar NY. Ik wil proeven van de stad, genieten van de sfeer, opgaan in de massa. En ja, uiteraard wil ik ook gewoon kunnen zeggen dat ik in de coolste stad van de VS ben geweest. Want sterven zonder Napels zien, dat is als een kind baren zonder in New York te zijn geweest. Toch?
Maar meisje toch, ik ben ook nog op reis vertrokken toen ik zwanger was (teveel tijd en al). In het reisbureau vertelden ze me dat je tot je 33 weken mag vliegen. Ik was er toen maar 17 en had al een geweldig dikke buik! Ik had gewoon aan mijn arts een bewijs laten schrijven dat ik mocht vliegen 🙂 We hebben er super van genoten om toen “februari 2011” even uit dit strontweer te kunnen vluchten. Trouwens toen ik naar Lanzarotte vertrok bleek ik zwanger te zijn van “een meisje” maar toen we na 10 dagen terugkeerden van ons ontspannende reis bleek er een klein piemeltje gegroeid te zijn en kreeg ik plots te horen dat ik zwanger was van een jongen. Je ziet maar waar vliegen niet allemaal goed voor is 😉
Belle
Sofie, wij boeken volgende week nog een reis voor eind januari… Tegen dan is Leen 27 weken. De gynaecoloog zei dat dat absoluut geen probleem is, en dat ze wel een attest zal schrijven voor de luchtvaartmaatschappij.
Effe een briefje vragen aan de gynaecoloog, en dan kan je zonder problemen vliegen. Euhm, ik dacht altijd dat die A&F enkel voor grotere kinderen kleding verkocht en niet voor babies. Zeker naar Gap en Old Navy gaan, super cute!
Aangezien ge bij dezelfde gynae zit als ik, en aangezien ik ook gevlogen heb tijdens mijn eerste zwangerschap, ga ik er van uit dat zij u wel zal geruststellen. Ik moest er nog eens goed van genieten, zei ze, wat ik ook gedaan heb.
Juist ja, toen ik 5 weken zwanger was van Sien heb ik ook gevlogen. No worries!
En vliegtuigmaatschappijen weigeren maar vanaf 32 weken, dus daar zit ge nog ver vanaf dan.
Ik denk dat dit een beetje mijn ervaringsveld is: zwanger vliegen… Ik ben tijdens de zwangerschap van zowel Emma als Viktor 2 keer over en weer gevlogen van China. Bij Emma was ik 33 weken zwanger en bij Viktor 36. Dat was echt geen probleem. Je kan meestal op de website van je luchtvaartmaatschappij checken wat de regels zijn, maar de meeste maatschappijen laten je tot minstens 36 weken vliegen. Sommige zelfs tot 38!
Op zich kan het echt geen kwaad om dan nog te vliegen. Je moet wel voldoende bewegen tijdens de vlucht.
Mijn opinie: gewoon doen dus!
Amai. Stresskip maat. Verwittig eventueel de vliegtuigmaatschappij, als je daar zeker wil over zijn, maar die gaan je ook vertellen dat 27 weken geen énkel probleem is. Of je je tegen dan nog goed zal voelen, is natuurlijk een beetje afhankelijk van je eigen lijf, maar als alles goed gaat, ben je op 27 weken nog zo mobiel als iets en ga je daar nauwelijks last van hebben. Echt waar! Oké, je bent wel al wat zwaarder tegen dan, dus ga er wel een beetje van uit dat je geen vele kilometers meer aan een stuk moet stappen. Maar goed, het is New York hé, niet de Rocky Mountains, als je efkes pauze nodig hebt, stap je gewoon een van de vele fantastische winkeltjes/coffeeshops binnen, no sweat. Serieus, maak je daar NU nog eens geen zorgen over, zeg. 😛
Stel dat je alleen moet achterblijven in NY, dan neem ik toch gewoon de 1ste vlucht naar NY om je bij te staan fie…
Ik heb dit jaar tijdens mijn zwangerschap gevlogen op 3 weken, 25 weken en 32 weken, zonder enig probleem. Bij de laatste vlucht had ik een attestje op zak, maar heb het nooit moeten bovenhalen. Vraag misschien wel bij het inchecken om een plaatsje bij het middenpad, zodat je je benen in een iets comfortabelere positie kunt plooien. Af en toe een toerke naar het toilet kan ook helpen.
Geniet maar van jullie reisje met z’n tweetjes!
Nog nooit gereageerd, maar nu voel ik mij toch geroepen.
Ik ben nu net 30 weken zwanger. En ik zou 3 weken geleden zooooo op een vliegtuig gestapt zijn naar New York als ik kon. Gewoon op het gemakske, af en toe een koffie/plas pauze. En geniet ervan. Ze hebben gelijk 25-30 weken is het beste.
Ik ben een echte NY-addict en ga er dan ook jaarlijks naartoe. Ben ook zwanger momenteel, van ons tweede kindje en dit jaar ga ik toch wijselijk overslaan….niet omdat ik schrik heb om nog te vliegen of zo, gewoon omdat een trip naar NY zwaar is. Je wil zoveel zien, zoveel doen, de jetlag is bij momenten echt wel heavy, zelfs als je niet zwanger bent. Als ik naar NY ga doe ik dat liefst zonder enige fysieke beperking, want het is zo verdomd fantastisch daar. Echt.
Wij gaan dus wachten tot baby 2 een maand of zes is en geen borstvoeding meer krijgt om er dan met ons tweetjes een dag of 5 op uit te trekken, net zoals we gedaan hebben 6 maanden na de geboorte van onze dochter. De verslagjes en foto’s die we van oma en opa kregen toen we daar waren hebben het gemis echt wel haalbaar gemaakt. En wij hebben als koppel gigantisch genoten van die 5 daagjes voor ons.
Je zal zien: je zal vliegen, je zal een attest hebben en geen kat zal er naar vragen. En als je het trots toch bovenhaalt, omdat je gewoon heel blij zwanger bent, dan zal de madame achter de counter zeggen: “O, ik had helemaal niet gezien dat je zwanger bent”. En ik was toen toch al een week of 32 zwanger…