Haar op het menselijke lichaam is iets vreemds. Maar nee, serieus.
Ik heb hier al uitgebreid bericht over mijn mislukte onderhoudspogingen down under. Maar uiteraard – en danku god – staat er ook nog haar op mijn hoofd. Ook niet te onderschatten trouwens, because it can break or make your day. (En denk maar niet dat zoiets een vrouwenzaak is, de meeste mannen die ik ken zijn nog intensiever met hun haar bezig dan de doorsnee vrouw)
Als ik me echt niet goed in mijn vel voel om de een of andere reden (ow yeah, dat gebeurt. Soms.), dan kan het al gewoon helpen om mijn haar te wassen. Een frisse kop, letterlijk en figuurlijk.
En ik mag over het algemeen niet klagen over mijn haar. Het is goed van kwaliteit en ik kan er meestal mee doen wat ik wil. Allez, het kon echt erger.
Een hele tijd geleden vond ik dat het tijd was om het nog eens te laten groeien. Ik mocht namelijk als ik klein was nooit mijn haar laten groeien (Verplicht jommekeskopje – met froefroe) en heb daar misschien een klein beetje een trauma aan over gehouden. Dat ik op mijn 14de op kraambezoek ging met mijn oma en er mensen zeiden “ah, is dat uw kleinzoon?” heeft er uiteraard ook geen goed aan gedaan. Uiteindelijk mocht ik toch mijn haar laten groeien. En was ik vervolgens megatrots op mijn paardenstaart. (Ik had toen al bijna mijn plechtige communie gedaan, moet ge weten)
Sindsdien gaat het op en af. Soms heb ik zin in kort (maar nooit boven de oren of zo), soms wil ik echt weer lang lang haar. Zoals een hele tijd geleden. Ik heb serieus gespaard, het is zelden zo lang geweest als nu. (Behalve die ene keer toen ik 2,5 jaar niet naar de kapper ben geweest en ik door mijn hoofd een klein beetje naar achter te buigen, mijn poep kon kietelen. Toen heb ik het te ver laten komen, dat geef ik toe.) Maar het is nu dus ook echt lang. Het komt ver voorbij mijn schouders.
Dat is gemakkelijk. Want ik hoef het maar in een staart of dot te draaien en het is klaar. Maar dat is ook moeilijk, want het duurt verschrikkelijk lang voor het droog is. En ik draag het eigenlijk alleen maar los om te laten drogen, ik vind dat ik daar voor de rest toch niet zo goed mee sta.
Het komt er op neer dat ik het beu ben. Ik wil iets anders. Iets frisser. Het steekt me al een hele tijd tegen.
En toen maakte ik een afspraak bij de kapper. Voor volgende week dinsdag. Ik vertelde erbij dat als ik niet zou komen opdagen, ik op de bevallingstafel lag. En ze wensten me succes, maar hopelijk toch tot dinsdag. (Beter een gekapte dan een geknipte vrouw, denken zij waarschijnlijk. Ha.)
Enfin. Sinds ik de afspraak heb vastgelegd, ben ik serieus aan het twijfelen. Plots ziet het er zoveel beter uit. Plots ben ik mega-gehecht aan mijn lange lokken.
Kent ge dat, kappervrees?
En vooral, wat moet ik nu doen dinsdag?
Ik heb mij laten vertellen dat als er één ding is waaraan je niet mag toegeven, het het knippen van uw haar is tijdens uw zwangerschap. Allez, toch in een volledig andere coupe, omdat dat hormonaal geïnspireerd is en je daar altijd spijt van hebt.
Ik heb mijn haar nu dus langer dan in jaren. 😉 Wat oke is, want ik ben altijd bang dat ik zo’n mama ga worden met een kort, makkelijk kapsel. Weetwel. Zo één. 😉
Ik vind kort doorgaans niet makkelijker, maar net meer werk. Dus die vlieger gaat al niet op. En ik denk dat de hormonen wel in bedwang te houden zijn, dit proces loopt al jaren. (En ik ben gelukkig nog geen jaren zwanger :-))
Er klopt iets niet in je verhaal, denk ik.
Op je 14e op kraambezoek, daarna je haar mogen laten groeien en dan bijna je plechtige communie gedaan (wat toch doorgaans op je 12e gebeurt)…
Of heb ik het fout? 😉
Ik heb het een eerste keer mogen laten groeien voor mijn plechtige communie. Maar daarna ging het weer kort….Excuses voor de verwarring 🙂
lekker kort voor de “zomer”!
en sorry Lilith, maar dat is echt wel gemakkelijk als er klein mannen rondlopen. Maar kort kan ook nog mooi zijn.
Niet gaan. Voila, als dat niet duidelijk is 🙂
Gaan en gewoon beslissen als je in die stoel zit. Ge kunt desnoods ook gewoon een klein stukske laten afdoen hé, uw haar gaat er alleen maar gezonder van worden.
Ik heb zaterdag nog een afspraak, die ligt al maanden vast. En dat heb ik er toen idd ook bijgezegd: normaal kan ik nog komen, maar als ik er niet ben, ben ik aan het bevallen 🙂
niet laten knippen maar er mechkes inzetten?
Eén tip: ga voor een ‘groot onderhoud’. Laat er maar een flink stukske afdoen. Ideaal in de kliniek en de vele weken erna. Dan heb je echt geen tijd en goesting om elk uur met een fohn en de borstel in de hand, de boel te proberen redden. Je gaat er echt geen spijt van krijgen! Doen! 🙂
Exact hetzelde dilemma, maar wel al bevallen en stress om mét baby naar de kapper te gaan…
Afknippen die handel. In de weken na de bevalling gaat uw haar ongetwijfeld met grote plukken (heel dramatisch) beginnen uitvallen – en dan hebt ge ‘t liever kort (tenzij ge graag uw bad ontstopt).
Dat ken ik. Ik heb altijd allerlei wilde plannen, en dan kom ik bij de kapper buiten met ongeveer hetzelfde kapsel als altijd. 🙂
Simpel: gewoon bevallen, dan moet je niet kiezen