Stel u voor dat vrienden die maar een paar wandelminuten verder wonen op vakantie gaan. En dat die voor het grootste deel van de tijd een housesitter hebben, behalve de laatste drie dagen. En dat ze daarom vragen aan u om voor de poes te zorgen. Zo gewoon eens gaan kijken en dat beestje van eten en drinken voorzien.

Stel u voor dat de housesitter op een bepaalde avond de sleutel van het huis van uw vrienden in uw brievenbus komt steken en nog een sms stuurt om uit te leggen hoe het werkt. Stel u voor dat ge de volgende ochtend met uw zoon naar het huis van uw vrienden trekt, om ervoor te zorgen dat de poes zeker niks te kort komt.

Stel u voor dat ge de voordeur opendoet, de buggy van uw baby in de gang parkeert, uw baby eruit haalt en doorloopt naar de living. Ge weetwel, allemaal voor de poes. En u vooral, van geen kwaad bewust.

Stel u voor dat de housesitter vergeten te zeggen was wanneer ze precies vertrok, en dat dat niet per se de dag was nadat ze de huissleutel in uw brievenbus was komen stoppen.

Dan kan het dus gebeuren dat ge denkt dat ge in het lege huis van uw vrienden binnenstapt – leeg, op de kat na. Dan zou het dus kunnen dat ge plots oog in oog komt te staan met een schaarsgeklede housesitter. En dat ge allebei zo hard verschiet, dat ge even niet weet waar te kruipen van schaamte.

Kijk, het zou eventueel kunnen dat ik dat afgelopen week heb meegemaakt. Maar ge moogt gerust zijn, met de poes is alles goed.