Zes maanden ben je al lieverd, dus ik zou in principe ook kunnen zeggen: een halfjaar. Het is vandaag je verhalfjaardag! Dat klinkt al zo groot! Als je in jaren begint te praten, schiet de boel echt veel te snel op. Maar dat kunnen we ook van jou zeggen, want je bent nog steeds een baby die de statistieken de hoogte in jaagt. Een goede 10 kg en de 70 cm voorbij, een mens krijgt biceps Schwarzeneggerstyle van met jou rond te lopen.

Het was een heftige maand ook, want we zijn niet meer dag en nacht samen. Papa zet jou ’s morgens vroege af bij de muisjes, ik kom je in de late namiddag zo snel mogelijk halen. Dan moeten we allebei bijtanken. Jij nogal letterlijk. Terwijl je ligt te tanken klem je me heel vaak vast met je veel te schattige handjes, zodat ik zeker niet wegloop. Er wordt zoveel geknuffeld dan, het heeft geen naam.

Niet alleen door mij trouwens. Ook je vader kan maar moeilijk weerstaan aan het charmeurskuiltje in je linkerwangetje. Maar het is vooral je broer die geweldig enthousiast “Feeeeeeeeeeeee-lix” roept als hij thuiskomt. Gelukkig dat jij een stevige baby bent, want ik vermoed dat zijn knuffels bij momenten stevig aankomen. Het lijkt je niet te deren. Ik denk dat Basiel ook geweldige mopjes vertelt, want bij tijden lig je echt te schaterlachen. Of zit je te gieren.

Zitten ja, dat kan jij al redelijk goed. Ondersteund met een kussenfort is het geen probleem en je zit ook al een paar weken vrolijk in je stoel mee aan tafel. Maar het begint ook steeds beter te lukken met minimale steun. Nog een paar weken en je valt zelfs niet meer naar voren of naar opzij, ik ben ’t zeker. Al vind je dat vallen nu ook weer niet zo erg, dan rol je wel even de andere kant op. Daar ligt vast een hyperinteressante lege fles, speelgoedje of stukje papier. Of iets anders dat je kan weggooien of in je mond steken.

We mogen ook met trots een spandoek hangen: “Zes maanden exclusief borstvoeding”. Niet tot op de dag, maar daar gaan we niet over neuten. We hebben het gehaald en het geeft veel voldoening om nog verder te gaan. Ik kan niet geloven dat dit het moment was waarbij ik bij je broer bijna begon af te bouwen, dat staat hier nu compleet niet op de planning. Ik geniet er geweldig van als je aanligt en jouw snoetje vertelt me hetzelfde.

Ik denk dat het waar is wat ze zeggen over tweede (en volgende) kinderen, dat die met alles veel sneller weg zijn omdat ze het zien bij grote broer of zus. Jij kijkt met grote bewonderingsogen naar je broer, ik zie het gewoon zo gebeuren. Maar ik ga niet akkoord met de stelling dat je minder onder de indruk bent van elke lachje, rolletje of lepeltje wortelpuree bij een tweede kind. Integendeel.

Omdat het meer dan waarschijnlijk de laatste keer is, probeer ik alles precies nog wat langer vast te houden. Bewuster te beleven. Opzettelijk bij stil te staan. Positief moedwillig van te genieten.

Je maakt het me zo makkelijk bollie, je bent een droom.

Dikke kus

Je mama