Allerliefste Basiel,

We zijn er. Je bent een halfjaar oud. Dit zou de mijlpaal zijn waarop ik met trots ging zeggen dat ik je al die tijd exclusief van borstvoeding had voorzien. Dit zou het plechtige moment zijn waarop jij voor het eerst patatjes of fruitpap zou krijgen. En ik zou mezelf op de borst kloppen (niet letterlijk, want melkborsten zijn gevoelig) omdat het zo goed gegaan is. Ha, wat was ik naïef toen ik nog voltijds met jou thuis was.

Om een lang verhaal kort te maken. Zolang we samen thuis waren, ging het fantastisch. Maar toen was ik plots bijna 12 uur per dag weg van jou en bleek het iets moeilijker te zijn om je onstilbare honger te bevredigen. Tot vijf maanden heb jij alleen borstvoeding gekregen (dat ene flesje op die allereerste dag in de opvang negeren we wel), daarna heb je vooral borstvoeding gekregen. Maar wel aangevuld met groentepap en flesjes. Gewoon, omdat ik het echt niet meer zag zitten en totaal op was. (Die keer dat uw vader zei dat ik niet zo flauw moest doen en moest doorzetten, heb ik hem ondertussen vergeven. Maar hij moet dat niet nog eens proberen, serieus).  De eerste dag (zo’n drie weken geleden) dat ik niet voor het krieken van de dag aan de kolfmachine zat in het weekend (in de week doen we het wel nog altijd), viel er een gigantische last van mijn schouders. Dus proberen we niet van schuldgevoel te doen. Ha. En vijf maanden exclusief is toch ook best lang?

De rest van de maand kunnen we vlot samenvatten als snot en hoesten. Je eerste crècheweken vielen toevallig samen met je eerste herfst/winter – en virusjes vliegen je rond de oren. Soms gaat het wat beter en denken we euforisch dat de verkoudheid voorbij is, maar twee minuten later komt er weer een snottebel uit je neus en piep je weer een beetje. We hebben al ongeveer een vat fysiologisch water door je neus gejaagd denk ik (ruwe schatting) en evenveel keer gevoeld of je koorts had. Voorlopig is dat niet het geval. Je bent een zielig verkouden kindje, maar je blijft wel gespaard van erger (hout vasthouden). En zelfs toen je een oogontsteking had en eruit zag alsof je net gevochten had, bleef je even schattig en vrolijk. Topkerel, dat ben jij.

We zeggen wel duizend keer tegen elkaar dat jij waarschijnlijk met zekerheid de meest schattige baby op deze planeet bent. Ik wil me bij deze excuseren voor de talloze keren dat jij per ongeluk een circusattractie bent gewonnen, gewoon thuis in de living. Kijk, hij rolt supersnel! Kijk, hij probeert zijn tut te vangen! Kijk, hij zit alleen in zijn stoeltje!  Ik kan zo nog uren doorgaan, want elke dag is er wel iets nieuws dat jij kan. De snelheid waarmee jij verandert is behoorlijk indrukwekkend. Dat hele formule 1-gedoe is er niks tegen.

Zo zit jij tegenwoordig bij de grote mensen aan tafel, vrolijk in je stoeltje. Daarbij probeer je alles in je gezichtsveld vast te grijpen, bij voorkeur met een klapperende beweging van de arm. En uiteraard wordt het daarna op de grond gegooid. Een heerlijk spel. Voorlopig is het nog eerder per ongeluk. (Het spijt me dat ik zo eerlijk moet zijn, maar we kunnen je bewegingen nog niet bepaald gecontroleerd noemen schat) We kijken al uit naar het moment dat je helemaal doorhebt dat wij het voor steeds voor je oprapen, dat gaat onze fit- en lenigheid zeker ten goede komen.

Je bent ook koppig. Zo proberen we al een maand groentepap in je mond te duwen en weiger jij al even lang om daar aan mee te werken. Melkmuiltje. We beginnen ons eigenlijk stilaan zorgen te maken.

Of toch ook niet. Want jij doet alles gewoon zo verschrikkelijk flink.  En we hebben ondertussen zo ongeveer een ritme gevonden. Niet dat het ideaal is, maar we kunnen weer ademen. En af en toe uitblazen, om het vol te houden. (Zelfs op doktersvoorschrift, uhum). Het voelt niet zo, alles voor jou gaat vanzelf (zelfs ’s nachts opstaan, ja – al mogen we op dat vlak niet klagen)

Straks is het je eerste kerstmis lieve Basiel. En iedereen kijkt er naar uit om jou bij het feestgebeuren te hebben. Ik hoef dit jaar eigenlijk geen cadeautje Basiel, ik mag jou elke dag uitpakken. It doesn’t get any better.