Ja, ik weet het. Ik ging dat niet meer doen en al, dat van die maandbrieven. Maar toen leerde jij zoveel bij op geen tijd, dat ik vond dat ik het toch even moest vastleggen. Ik heb al geen groeiboek gemaakt, ik vergeet constant om filmpjes en foto’s te maken en mijn geheugen is een zeef. Dus als jij over 20 jaar vraagt wat je eerst woordje was en wanneer dat daar is uitgekomen, dan wil ik niet de moeder zijn die je schaapachtig moet aankijken en bekennen ‘Dat ben ik zo hard vergeten, mijn kind’.

Ik weet dat er peuters zijn van jouw leeftijd die al een heel verhaal vertellen of zelfs een liedje kunnen zingen, maar zo ben jij niet. Dagelijks gebrabbel dat wel, maar niet echt iets wat op een woord leek. Voor jou trouwens niet meteen een belemmering, er zijn duizend andere manieren om duidelijk te maken dat je een schelletje kipfilet wil (haal het uit de frigo en breng het ostentatief naar je ouders), dat je wil slapen (breng je tut naar je ouders of zoek je slaapzakje), dat je niet wil slapen (huil drie kwartier en buig niet), dat je naar buiten wil (haal je jas en schoenen en duw die in de handen van je ouders, denk daarbij de blik ‘nu aandoen graag, ik wil naar buiten’). Wij misten niet echt iets, want wij verstaan elkaar vrij goed.

Ik lieg, want je zegt wel al een hele tijd ‘papa’. Tegen alles. Je begrijpt liefje dat zoiets genânte situaties kan opleveren. Ik heb het helemaal niet over die keer dat je de apotheker een keer of 20 aansprak met papa of toen we langs de gevangenis wandelden en jij hevig wijzend ‘papa’ riep naar de versterkte burcht. En ook die keer dat je in de kringloopwinkel tot drie keer toe in de armen sprong van een volstrekt onbekende zwarte medewerker, zullen mensen wel gesnapt hebben dat hij niet meteen papa was. Maar toch, let daar mee op jongen. (Niet alleen omdat er bijzonder weinig mama uitkomt, ook al is dat slecht voor mijn hart. Je zegt ‘papa’ zowel tegen mij als tegen papa. Voor jou betekent dat gewoon ‘ouderfiguur’ denk ik. Maar misschien toch nog wat oefenen he, mama klinkt ook heel goed, toch?)

Maar goed, dat was tot vorige week. Je was toen aan het spelen bij moeke met een wagenpark, toen je plots heel traag en duidelijk ‘au-to’ zei. Ik werd gek denk ik. Omdat het de eerste keer was dat er echt zo duidelijk iets uitkwam. (Ik ben ook echt omhoog gesprongen en heb ‘schaaaaat’ gegild denk ik, waarvoor mijn excuses).

Je bent daar een weekendje blijven logeren en sindsdien ben je ook nogal fan van ‘paa-tje’, wat Basiliaans is voor paardje. Ik denk dat moeke en bompa Didi heel erg hun best gedaan hebben en heel veel naar de paardjes zijn gaan kijken. Je gaat  trouwens wel heel ver in je enthousiasme, want als je nog maar een weiland ziet begin je al te springen en ‘paa-tje’ te roepen. En ik zal niet verklappen dat je de eenden in de Groendreef ook al wel eens ‘paa-tje’ hebt genoemd. Niemand heeft dat gehoord.

Maar het is wel spannend. Het leek soms wel alsof jij nooit echt zou beginnen te babbelen, maar we hebben goede hoop nu. In tussentijd blijven we gewoon tegen je praten ‘Basiel, gooi je sokken eens in de wasmand’ en blijf jij die bevelen proper uitvoeren. Huishoudelijke taken, daar ben je altijd voor te motiveren. Keep it up boy.

Die andere grote stap is het potje. Wij waren daar totaal niet mee bezig, erger nog, wij hadden zo’n ding zelfs niet in huis. Maar je vader is er vorige week toch maar snel eentje gaan halen, je weet maar nooit. En sinds dat ding ergens rondrijdt in huis, kom jij ons vertellen wanneer je in je broekje hebt gedaan.  Je zegt natuurlijk niet ‘ik heb pipi gedaan’ (dat zijn zot veel woorden! Een zin!), je trekt gewoon aan onze mouw en daarna aan je broek. Zo van, jongens, dat is hier warm en nat. Take it off.

Wat wij dit weekend dan ook consequent gedaan hebben. Wat volgde was meestal een hilarische one-man-show op het potje, evenwel zonder resultaat. Ik bedoel, zonder boodschap in het potje.

Want het resultaat is wel dat wij overwegen om je in te schrijven voor America’s Funniest Home Videos. Ik heb namelijk toevallig gezien dat je daar 100.000 dollar mee kunt winnen en jij bent oneindig veel grappiger dan al die mensen die daar vallen of hun poes kat filmen.

 

Dikke kus,

 

Je mama.