Vakantie betekent dat er weinig structuur in onze dagen zit. Jij bent wel wat gewoon, maar het was bijna een weekend van drie weken. De overgang naar real life was nogal hard voor jou. Je gaat al meer dan een jaar naar de opvang en nooit hebben we je daar met traantjes moeten achterlaten. Maar drie weken vakantie dicht bij je moeder en het was van dat.

Jij kan je bijzonder goed rond mijn benen klemmen en daarbij hartverscheurend huilen trouwens, het maakte back to work er niet gemakkelijker op. Maar ondertussen zijn we drie weken verder en zwaai je weer vrolijk als wij vertrekken. Chanceke, want ik moest elke dag toch weer wat stukjes van mijn hart in elkaar puzzelen.

Feit is: als er ergens een verkiezing tot dramaqueen is, dan schrijf ik je meteen in. Want je bent ongelooflijk stoer, onverschrokken en niets kan je bang maken. Maar als iets je niet zint, jongens toch, dan kunnen de buren van drie straten verder het ook horen. Nee Felix, je mag geen zak snoep eten: instant donderwolk. Kom Felix, we gaan een propere pamper aandoen: worstelmatch. Felixje, het is tijd om te gaan slapen: meerstemmig vocaal concert. Felix, wil je graag een banaan? Je weet wel, dat ding dat je gisteren met de grootste smaak opgegeten hebt: banaan vliegt tien meter verder. Jij bent enorm je grenzen aan het aftasten. Wij proberen ze voor je duidelijk te maken, maar af en toe moeten we ook achter het hoekje gaan staan omdat je in je boosheid ook immens grappig kan zijn.

Bumba krijgt je meestal wel rustig. Toen ik je vorige maand bij de osteopaat moest proberen stil te houden, dacht mijn door commercie aangetast brein dat ik misschien een filmpje van Bumba kon opzetten. De verslaving was instant. Je zegt nog niet zo heel veel woordjes, maar ‘Bumba’ komt er heel vlotjes uit. Je brengt ook zelf de tablet, en uiteraard volgt er dan ook vaak een vleugje dramaqueen omdat we niet altijd die gekke gele clown tevoorschijn toveren. Maar bon, het kan ook al eens een redding zijn, dus ik ben niet verdrietig dat we in teamgert zitten.

Als ik andere moeders hoor, zou ik wel gigantisch kunnen panikeren dat jij nog niet in zinnen van drie woorden spreekt. Maar hey, met je broer is het ook helemaal goed gekomen. En ik ben sowieso allergisch aan wedstrijdjes peuterskills. Er komt trouwens wel al het een en ander uit: ‘poe’=poes, ‘vis’ =lijkt me duidelijk, ‘bumba’=merci studio 100, ‘toetje’= tut, ‘aap-e’=slaapwel…

Er zijn twee concepten die je heel duidelijk onder de knie hebt. Ook perfect kan uitspreken trouwens, aangevuld met duidelijke hoofdbewegingen. Ja en nee. Alles wat wij je aanbieden of voorstellen, wordt heel duidelijk beantwoord. JA gaat meestal samen met flikkerende ogen en een smile tot achter je oren. NEE is goed bevriend met een kordaat schuddend hoofd en eventueel wat stampvoeten of “ik gooi me huilend en wild schoppend op de grond in de hoop dat ik dan toch mijn goesting krijg”. Helaas jongen, ik kan zeer goed driftbuitjes rustig uitzweten. En tuurlijk maak ik me geen zorgen, je begrijpt ongeveer alles wat we zeggen. Er is niemand die zo schattig zijn schoenen en mijn schoenen haalt, als er wordt gesproken over naar buiten gaan.

Over schoenen gesproken, maak ik alvast een account bij Zalando? Want je loopt heel graag rond in andermans schoenen, liefst met hakken. Je nieuwste liefde:  de botten van je broer. Zeven maten te groot, maar dat geeft niks. Je bent perfect getraind om de helft van het keukengerief in de onderste keukenkasten op die botten naar het terras te verplaatsen. Het gebeurt meer dan eens dat ik een verdwenen kookpot in de tuin terugvind. Uren kan je je daarmee bezig houden, dus ik laat je maar doen.

Je bent een stoere jongen, je wordt echt groot. Niet alleen omdat er al heel wat maatjes 98 in je kast liggen, maar ook omdat je zo communicatief bent. Ik weet ook niet waar het naartoe gaat met de borstvoeding, want je vraagt er steeds minder om. ’s Ochtends en ’s avonds kom je meestal bij mij gekropen voor je portie, maar als we een hele dag samen zijn heb je er overdag nog amper nood aan. Dat is goed hoor, ik volg volledig jouw tempo. Maar het drukt me wel extra hard met de neus op de feiten: jij bent helemaal geen baby meer.

Behalve als je slaapt. Of als je komt knuffelen. Of als je je hoofd op mijn schouder legt. En mijn hart smelt. Al anderhalf jaar jongen, minstens honderd keer per dag.

Dikke kus,

je mama