We zaten gewoon tussen andere ouders op veel te kleine bankjes te luisteren naar wat de eerste kleuterklas zou brengen, toen ik vrij plots de tranen voelde prikken. Ik moest naar adem happen bij alles wat werd opgesomd en voelde me ineens gigantisch verantwoordelijk voor het feit dat het misschien wel echt veel zou zijn voor jou.
We waagden na de Paasvakantie de gok om jou toch al naar school te laten gaan, wat eigenlijk best goed ging. Maar tijdens de hete zomermaanden met onze voeten in Wenduins zand, begon ik toch weer te twijfelen. Ik heb nooit de drang gevoeld om te vergelijken en ben helemaal van het principe dat ieder kind het op zijn eigen tempo doet, maar door jouw start slaat de onzekerheid toch soms toe.
Je begrijpt ongeveer alles wat we zeggen, maar wij begrijpen jou veel minder. Toch niet met woorden, want je vindt altijd wel een manier om je punt te maken. De weg naar zindelijkheid was ook een processie van Echternach, met de nodige frustratie. Want het was al een paar maanden duidelijk dat jij die blaas en sluitspier wel echt onder controle had, maar de controle over het ledigen niet wilde afgeven. Lees: vooral niet op een potje, toilet of pot met verkleinbril maar wel in ergens verstopt in een hoekje los in de broek. Je overklast die twee broers alvast vlotjes als het aankomt op je grenzen opzoeken en aftasten.
De zomer loopt op haar laatste benen dus vieren we jouw verjaardag. Ik vraag me af wanneer dat niet meer met een dubbel gevoel zal zijn. Ik kan je voorlopig precies nog niet helemaal als driejarige zien, omdat mijn hoofd en buik weten dat het eigenlijk pas in december van ‘hip hip hoera’ moest zijn. Zolang er nog afspraken bij het COS gepland staan, is je moeder niet in staat om dat helemaal los te laten. Sorry meid. Waar ik vroeger vol zelfvertrouwen in het moederschap stond, doe jij mij wel eens wankelen. Door je start, door de onzekerheid die jouw ontwikkeling meebrengt, maar ook door je pittigheid. Je bent echt een felle madam.
Een felle madam, maar niemand zegt zo schattig “Lellow”
Je draait ons allevier vlotjes om je vinger met je overload aan schattigheid. De helft van de tijd loop je hier met een paarse bolhoed met stippen in je onderbroek door de living te dartelen. Of je zegt met je hoog stemmetje dingen als “mama ook douche?” en “Roosje ook slide”. Want ja, je spreekt ongeveer evenveel Engelse woorden als Nederlandse. Dat is volledig de schuld van youtube for kids, maar de verantwoordelijkheid ligt natuurlijk nog meer bij je ouders die je ook wel wat schermtijd geven. Het was wel grappig toen we ontdekten dat jij wel alle kleuren kent, alleen niet in onze eigen taal. Niemand zegt zo schattig “Lellow” als jij, that’s for sure.
Je bent een wervelwind. Soms ga je enthousiast op verkenning en hebben we alle moeite van de wereld om je te volgen op je ontdekkingstocht (je kent elke zandkorrel in Wenduine ondertussen wel denk ik), maar er zijn ook andere momenten dat je me stevig omklemt en onder geen beding wil loslaten. Als ik af en toe wat veel van huis ben geweest, plak je daarna vast aan mij. Je omklemt me, wijkt dan geen centimeter van mijn zijde en wordt ‘s nachts (terwijl ik op een armlengte lig) roepend om mama wakker.
Ja, je slaapt nog steeds bij ons, maar we hebben wel de overstap gemaakt van ‘tussen mama en papa’, naar ‘naast mama in het aanschuifbed’. Je drinkt nog altijd op bepaalde momenten aan de borst (Wow! Drie jaar!) , maar we hebben er wel stevige afspraken over. Zo is de milkbar ’s nachts definitief gesloten, maar blijft ze wel beschikbaar voor het slapengaan. ’s Avonds en in het weekend ook voor een dutje. Soms tussendoor ook nog eens als het nodig is, maar altijd met overleg. Dat heeft ons wat allebei wat moeite gekost, maar het loopt nu echt weer goed.
Als ik je ’s morgens naar de klas breng, zet je enthousiast alles op de juiste plaats. Je drinkfles in de roze emmer, je hapje op de tafel en je boekentas bij de paddenstoel. Daarna gaan we schoorvoetend binnen en zoeken iets om te spelen. Na een paar minuten voel ik dat het oké is, vraag ik of ik mag vertrekken en zwaai je me uit. Als we elkaar ’s avonds terugzien, vlieg jij mij om de armen. Je behandelt me bijna als een superster.
Maar dat ben jij, liefje. Superster Rosalie.
Gelukkige verjaardag
Je mama x