Oh Rosalie
Wij dachten dat je vorig jaar al grote sprongen had gezet, maar daar zijn de afgelopen tijd wel nog een paar mijlpalen bijgekomen.
Je slaapt nu echt op je eigen kamer. Daar vertrek je, maar het gebeurt wel eens dat je in het midden van de nacht of tegen de ochtend dicht bij mij kruipt. Ik doe het deken even omhoog, jij kronkelt je rond mij. En af en toe slapen we gewoon van bij de start samen in het grote bed, bijvoorbeeld op avonden dat Club Brugge alweer moet spelen.
Tot de lente viel jij nog elke avond aan de borst in slaap. Tot het plots gedaan was. Daarna vroeg je het op moeilijke momenten nog wel eens, maar de bron was ondertussen opgedroogd. Vier en een half jaar borstvoeding, maar dat is lang niet het enige record dat jij hebt doen sneuvelen.
Want je breekt met gemak het schattigheidsrecord, waardoor het voor die grote broers nog altijd erg moeilijk is om jou ook maar iets te weigeren. En vertel het niet verder, maar ook je vader is behoorlijk verliefd. Het gaat ook zo vanzelf, je bent echt ons zonnetje.
Maar ook onze donderwolk. Want als het allemaal te veel is voor jou, volgen er woede-uitbarstingen, driftbuien en heel luid roepen. In de grote vakantie waren ze er amper, maar nu het weer school is, zijn ze helaas terug. Je gaat graag en bent enthousiast, maar het vraagt tegelijk heel veel van jou. We doen allemaal ons best om dat te faciliteren, maar in de ratrace schieten ook wij daarin waarschijnlijk te kort. Mag ik me daarvoor excuseren schat? Gelukkig doen we heel veel extra knuffels, zoeken we naar momenten om samen te aarden en lig ik nog elke avond bij jou tot je slaapt. Dat doet ons allebei deugd.
Bij dat slapengaan vraag je vaak wat we allemaal gaan meenemen. Want die verhuis speelt ook echt door je hoofd. Vorige week zei je dat je de mooie muren wou meenemen. “Maar dat gaat niet he mama? Gaan we mijn bed meenemen? Mag ik mijn keukentje meenemen? Gaat Basiel zijn kamer ook mee naar het nieuwe huisje?” – Ik beloof dat ik van je nieuwe kamer opnieuw een pareltje maak, maar misschien moet je het geen huisje meer noemen. Dat is misschien wel een belediging als er 6 slaapkamers zijn.
We lezen elke avond een boekje (alles van Hanne Luyten en Höngry is hier een winner), dat is voor jou echt een heel belangrijk moment. Je taal is er het afgelopen jaar ook echt gigantisch op vooruit gegaan. Er was ooit een moment dat we ons daarover echt heel grote zorgen maakten, maar dat heb je – net als veel andere dingen – op je eigen tempo ingehaald.
Je extreme vroeggeboorte wordt in de medische wereld hier ongeveer afgesloten. Het is te zeggen, vanaf je 5de verjaardag wordt er in principe niet meer gecorrigeerd. Je zou alles ingehaald moeten hebben. Vorig schooljaar werd er even aan de alarmbel getrokken, maar voor we extra zorgen konden opstarten, had jij plots toch weer alles bijgebeend. Niet via het standaard traject, maar op jouw manier.
Dat typeert je helemaal. Jij bent helemaal jij. Dat is anders dan het parcours dat die die twee grote broers voorlopig afleggen. Jij doet ons nieuwe vormen van ouderschap aanboren, een nieuw level van zorgen maken. Maar jij bent tegelijk ook de allergrootste zalf. Je bent een kanjer, die ons zo vaak verbaast en waar we nog heel veel van kunnen leren.
Jij bent helemaal jij. Onze kers op de unicorntaart die je bij je meter besteld hebt voor je vijfde verjaardag.
Happy birthday Roosje.
Liefs, je mama x