Ok, ik moet het misschien gewoon toegeven. Ik ben heel misschien een heel klein beetje verslaafd aan een bepaalde Zweedse meubelwinkel. En dat is alleen maar erger geworden doordat ik a. in het bezit ben van een auto, b. een I. achter mijn hoek heb. Je gaat gewoon al eens sneller (Ik sus nu mezelf zeker?).

Mijn huis zou ook gewoon een I. verkoopsruimte kunnen zijn, want ongeveer alles is van daar. De I. Gent Centrum ligt op het Casinoplein 15. Jaja.

En dan kom je een nieuw lief tegen. En decoratie is niet zijn sterkste kant. (jeej, denk je, dus ik kan dat doen zonder discussies) Opruimen ook niet, zelfs niet het hebben van meubels of dingen die gezelligheid aanwakkeren. Nadat ik eerst een paar weken goed gekuist en opgeruimd had, was het dus tijd voor wat aankleding. Heel geleidelijk, met af en toe een bezoekje aan I. Het lief heeft bijna niet gemerkt dat er plots een tapijtje lag, een salontafeltje was, een tafellaken, een plantje hier en daar en ook nog wat kaarsjes. Ik daarentegen sla me voor mijn kop dat ik geen voor-en-na-foto’s heb genomen.

En toen wilde ik ook nog een kerstboom, een echte, want er was een actie bij de meubelgigant. (Ik ben hebberig, ik besef het, ik zou het ook niet meer doen op een appartement, maar daarover later meer). En dat is toch leuk voor M.(zijn zoontje), he schat? (geweldig argument!). Enfin, het lief had buikgriep op de finale dag van de actie. Geen probleem, ik ga wel alleen lief. (Vond ik ook helemaal niet erg, want ik zag hem al d. krijgen of o. in de auto). Maar lief, stoer als hij is, zei “nee, ik ga mee. Ik ben de man, ik moet de kerstboom dragen”. Wij dus naar daar, heel gezellig met een buikgrieperige man en een kind dat moe is. Je kan je er iets bij voorstellen? Ik dacht opladen en weer vertrekken. Daar was ik volledig op voorbereid. Nee Sofie, vandaag ga je die winkel niet binnen. Het is alleen voor de kerstboom. En toen gebeurde het. Geheel onverwachts, zonder dat ik iets gevraagd had. Plots zei het lief “Schatje, nu gaan we er niet doorlopen he, maar ik beloof dat ik nog een keertje met jou terugkom”. Huh? Geheel spontaan en al. Ik deed alsof ik niet verrast was en zei, awel dat is goed. (Binnenin was ik al een datum aan het zoeken).

Een heel erg lang verhaal om te zeggen, vorige week zijn we naar I. geweest. Ook geheel onverwacht. En braaf dat hij geweest is. Helemaal mee door de toonzaal wandelen, mee babbelen over hoe we ons huis zouden inrichten als we echt geld hadden en zulke dingen. Een droomvent. En ik mocht inladen dat het een lieve lust was. Ik deed dat ook. We kwamen dus thuis met een volle auto en een volle rekening. Ik was euforisch, hij was meegegaan, hij had het zelfs nog een beetje leuk gevonden. Ik dacht, dit lukt nog eens. Maar ik had het moeten weten. Toen we de volgende ochtend wakker werden, was hij al grappen aan het bedenken over ‘ik ga met mijn lief naar Ikea’. Inderaad, grappen op mijn kap. Dat heb je als je lief een comedian is. Hij heeft al 7 Ikea-minuten. Dat was dus niet om mij een plezier te doen dat hij meeging, dat was gewoon research.

* Omdat ik al blogde nog voor ik een blog had, is deze blog een beetje gedateerd. En zo gaan er nog volgen. Deze dateert van eind januari 2010