Het vieze beest kanker. De meeste mensen moeten maar een kleine wandeling door hun kennissenkring maken, om slachtoffers tegen te komen. Het raakt – helaas – iedereen. Ik ben mijn oma er ook aan verloren. Eerst een actieve vrouw van 70, de meest fantastische oma die je je kan inbeelden. Een paar maanden later een skelet dat wartaal uitsloeg. En nog een paar maanden later kon ik haar alleen nog bezoeken op het kerkhof.
Oktober is traditioneel de maand waarin de strijd tegen borstkanker extra aandacht krijgt. En dat is nodig. Maar we kunnen nog meer doen. Er is meer wetenschappelijk onderzoek nodig, veel meer. En dat kost helaas geld.
Via de stichting tegen kanker kan je echt je steentje bijdragen. Je kan een steunteam helpen of er zelf eentje oprichten, voor jouw verhaal. Of dat van je oma, mama of beste vriendin. Ik geef mijn bijdrage aan het steunteam van kerygma. Alle informatie vind je op www.ikbengeraakt.be
Jij doet toch ook mee?
🙂
Dag Sofie,
Goed en begrijpelijk initiatief. Maar ik ga bekennen dat ik niet ga meedoen. Er gaat zeer veel geld naar de initiatieven voor kanker. Dit is een goede zaak, maar geeft vaak het gevoel dat andere patiënten wat in de kou bleven staan. Zo was het tot niet eens zo lang geleden zo dat de cliniclowns wel de oncopatiëntjes bezochten, maar niet bij de mucokindjes passeerden wegens geen geld. Dat de ziekenhuiscadeautjes voor oncokindjes de moeite waard zijn, terwijl de kindjes van andere afdelingen het moeten doen met prullen. Ik kan zo heel wat voorbeelden geven van zielige situaties. Vandaar: steun zeker de goede doelen, maar verdeel aub het geld wat meer.
Groetjes